Πολιτισμός και ιστορία

Ο Μαυρίκιος αποτελεί σπάνιο παράδειγμα αρμονικής πολιτιστικής συγχώνευσης της Αφρικής, της Ευρώπης και της Ασίας.

Μετά το «μηδενικό στάδιο» των Κάτω Χωρών, το νησί πέρασε από τη γαλλική και τη βρετανική εποχή, κερδίζοντας την ανεξαρτησία του το 1968 και το καθεστώς μιας δημοκρατίας το 1992.

Η γλωσσική εικόνα περιλαμβάνει τα αγγλικά (επίσημες επιχειρήσεις), τα ευρέως διαδεδομένα γαλλικά και τα κρεολικά (lingua franca).

Η πλειοψηφία του πληθυσμού ομολογεί τον Ινδουισμό, δίπλα στο Ισλάμ και τις Χριστιανικές θρησκείες. το ημερολόγιο είναι κορεσμένο με Diwali, Maha Shivaratri, Eid al-Fitr, Χριστούγεννα και κινεζική Πρωτοχρονιά.

Δύο ιστοσελίδες της UNESCO - το Aapravasi Ghat (η ιστορία των μισθωμένων μεταναστών από την Ινδία) και το Le Mourne (μνήμη των μαραουνών) - θέτουν τα βασικά σημεία αναφοράς της εθνικής μνήμης.

Η μουσική Sega με το ρυθμό του χορού της έχει γίνει μια πολιτιστική επιχειρηματική κάρτα του νησιού, και η κουζίνα αναμειγνύει κρεολικές, ινδικές, κινεζικές και γαλλικές παραδόσεις (dholl puri, rougaille, gateau piment).

Το σύμβολο Ντόντο υπενθυμίζει την ευπάθεια της νησιωτικής φύσης, και η μακροχρόνια κουλτούρα αναψυχής - από τους αγώνες του Τσαμπ ντε Μαρς μέχρι τα σύγχρονα φεστιβάλ - τονίζει το άνοιγμα του Μαυρίκιου στους επισκέπτες και τις νέες μορφές ψυχαγωγίας.