Η βελγική παράδοση των τυχερών παιχνιδιών αναπτύχθηκε από την ευρωπαϊκή κουλτούρα του θέρετρου, με τους Spa και Ostend να κάνουν τα καζίνο μέρος της κοινωνικής ζωής, της μουσικής και της γαστρονομίας, και τα λαχεία πόλεων να παγιώνουν την εικόνα του «παιχνιδιού για το καλό» της κοινότητας.
Η Καθολική κληρονομιά και οι πραγματιστές ενός μικρού κράτους με ισχυρούς κοινοτικούς θεσμούς σχημάτισαν μια προσεκτική στάση απέναντι στους κινδύνους και μια έμφαση στον έλεγχο.
Η διγλωσσία (γαλλόφωνες και ολλανδόφωνες περιοχές) αντικατοπτρίστηκε στην υπηρεσία και την οπτική ταυτότητα των χώρων.
Στη λαϊκή κουλτούρα, τα στοιχήματα είναι στενά συνδεδεμένα με το ποδόσφαιρο και το ποδήλατο, και η «κουλτούρα του καφέ» είναι δίπλα σε κουλοχέρηδες.
Στην ψηφιακή εποχή, ο ιστορικός περιορισμός έχει μετατραπεί σε ένα αυστηρό μοντέλο «υπεύθυνου παιχνιδιού»: ένα ενιαίο μητρώο EPIS, ηλικίας 21 +, διαφανείς συνθήκες και προτεραιότητα της κοινωνικής προστασίας - τα βασικά πρότυπα της σύγχρονης βελγικής βιομηχανίας.