Crypto Casino
Εργαλείο Torrent
Πολιτιστικά καζίνα
Το γαλλικό καζίνο δεν είναι απλά ένα μέρος για να παίξεις. Είναι μια βραδινή σκηνή ζωής που υφαίνει αρχιτεκτονική, μουσική, μόδα, φλερτ και ρίσκο της Μπελ Επόκ. Στην κουλτούρα της Γαλλίας, το καζίνο έχει γίνει σύμβολο επιλογής και τύχης (hasard): ο ήρωας προκαλεί τη μοίρα με τον ίδιο τρόπο που βάζει ένα τσιπ σε έναν αριθμό. Εξ ου και η σταθερή παρουσία καζίνο σε μυθιστορήματα, ταινίες και ζωγραφική.
Λογοτεχνία: από το Προστ στο Σάιμενον
Proust. Στο «Search of Lost Time», το θέρετρο Balbek (πρωτότυπο - Kabur/Deauville) δεν είναι μόνο το ανάχωμα και το Grand Hotel, αλλά και συναυλίες καζίνο, όπου η κοσμική κοινωνία ακούει μουσική, συζητά κουτσομπολιά και «παίζει» κοινωνικές μάσκες. Το καζίνο Proust είναι μια μεταφορά για τελετουργικά και παρατήρηση: δεν στοιχηματίζουν τόσα χρήματα όπως η φήμη και τα συναισθήματα.
Φλάουμπερτ, Μαουπασάντ, Κολέτ. Οι σκηνές παραλίας και θέρετρου του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα συχνά περιλαμβάνουν αίθουσες καζίνο ως φυσικό μέρος της βραδιάς: μπάλες, λαχεία, αίθουσες καρτών. Αυτό είναι το υπόβαθρο στο οποίο οι συγγραφείς αντλούν ψυχολογικά κόμματα - ζήλια, ισχυρισμούς για «status», παιχνίδια προσποίησης.
Σίμενον. Στο «Maigret à Vichy» και σε άλλους στίχους, τα καζίνο και τα μπαλνεολογικά θέρετρα γίνονται όργανα της ατμόσφαιρας: μαλακό φως, ορχήστρα, το μαστίγωμα των τσιπ και η συγκράτηση των χειρονομιών είναι το τέλειο περιβάλλον για την απελευθέρωση χαρακτήρων. Το στοίχημα δεν είναι μόνο τα χρήματα, αλλά και η αλήθεια για το άτομο.
Κινηματογράφος: από το Μέλβιλ στο Ντέμι και πέρα από αυτό
«Bob le flambeur» (Ж. -П. Melville, 1956)
Σχεδόν ο πρόδρομος του Nouvelle Vague. Η ιστορία ενός παλιού τζογαδόρου που ονειρεύεται να ληστέψει το καζίνο της Deauville είναι προσαρμοσμένη σε ασημένιους μισούς τόνους noir. Το καζίνο είναι ένας πειρασμός και ταυτόχρονα ένας μηχανισμός θανάτου: κώδικας τιμής, τύχη και στυλ.
«La Baie des Anges/Bay of Angels» (Jacques Demy, 1963)
Πεμπτουσιώδες θέμα γαλλικού καζίνο. Ωραία, το λευκό φόρεμα της Ζαν Μορώ, η λάμψη των αιθουσών - και ο μαγευτικός ρυθμός της ρουλέτας. Η Demi δεν γυρίζει για «κέρδη», αλλά για τον τρόπο ύπαρξης: πώς ο ενθουσιασμός αλλάζει το βάδισμα, τη γλώσσα, το ρυθμό του χρόνου των χαρακτήρων. Αυτή είναι μια ταινία παραλλαγής πάνω στο θέμα της αγάπης και του εθισμού, όπου το καζίνο είναι ο καταλύτης της επιλογής.
Nouvelle Vague: Κοιτάζοντας 'πάνω από την άκρη του πλαισίου'
Το «νέο κύμα» καζίνο εμφανίζεται ως ένδειξη νεωτερικότητας και κινδύνου.
Το καζίνο του Γκόνταρντ (ρυθμός τύχης, αυτοσχεδιασμός, ρήξη αφηγήσεων) μπορεί να είναι μια μεταφορά για μοντάζ: το στοίχημα είναι ένα κοφτερό sklea.
Οι Τρούφαουτ και Ρόμερ έχουν θέρετρα, αίθουσες χορού, αναχώματα και καφετέριες «μιλούν» με το ίδιο πολιτιστικό λεξικό: περίπτωση - ως συν-συγγραφέας της πλοκής.
Για τον Chabrol (αστικά σαλόνια, ηθικές ασάφειες), το «παιχνίδι» συχνά βγαίνει από το τραπέζι - σε κοινωνικές στρατηγικές.
Έξω από το Nouvelle Vague, αλλά παράλληλα με το πνεύμα
Οι ταινίες της δεκαετίας του 1960 και του 1980 συνέχισαν: στα δράματα του εγκλήματος και στα μελόδραμα, τα καζίνο είναι ένας κόμβος έντασης. Ο ήρωας έρχεται να «θέσει τα πάντα σε κίνδυνο», αλλά δεν είναι μια νίκη που αλλάζει τη ζωή, αλλά μια απόφαση τη στιγμή του κινδύνου.
Εικονογραφία: αφίσες, μουσική, ζωγραφική
Αφίσες και αφίσες. Η Μπελ Επόκ άφησε τα πολυτελή γραφικά των θέρετρων: βραδινές τουαλέτες, θόλοι, σκάλες, ορχήστρες. Ο οπτικός κώδικας είναι κομψότητα και φως.
Ζωγραφική. Ο Ραούλ Ντουφί επέστρεφε στη Ριβιέρα - αγώνες, γιοτ και αίθουσες που βρίσκονται δίπλα στο καζίνο. Για τους καλλιτέχνες, ήταν ο ρυθμός της σεζόν, το έργο του φωτός σε προσόψεις και φορέματα.
Μουσική και bandstand. Ο Τσάνσον για τη Νίκαια, τις Κάννες και την Deauville φτιάχνει την εικόνα ενός «μακρινού απογεύματος»: aperitif, tango/jazz - και η ρουλέτα ακούγεται κάπου κοντά. Η μουσική εδώ είναι μια γέφυρα ανάμεσα στην αίθουσα και την προκυμαία.
Σημασιολογικό «κλειδί»: hasard ως ηθική και ποιητική
Ο γαλλικός πολιτισμός διαβάζει τα καζίνο μέσω της έννοιας του hasard - "περίπτωση/παρτίδα. "Στο μυθιστόρημα, αυτός είναι ένας λόγος για την αναγνώριση, στην ταινία - η οπτική της επεξεργασίας και της επιλογής, στη ζωγραφική - το τρέμουλο του φωτός. Σε αντίθεση με το αμερικανικό «καρναβάλι των κερδών», η γαλλική παράδοση μιλάει συχνότερα για μέτρο, τελετουργικό και παρατήρηση: το παιχνίδι είναι μέρος της βραδιάς, όχι το κέντρο του κόσμου.
Γεωγραφία της εικόνας: Νίκαια, Deauville, Engen-les-Bains
Ωραία. Βεράντες, λευκές προσόψεις, «Bay of Angels»: Η κινηματογραφική γλώσσα της Ντέμι όρισε τη Νίκαια ως πρωτεύουσα του κινηματογραφικού ενθουσιασμού.
Deauville/Trouville. Περίπατος, ιπποδρομίες, φεστιβάλ, η νουάρ αύρα του Μέλβιλ - ένας κομψός κίνδυνος για τους ήχους μιας ορχήστρας.
Engen-les-Bains (κοντά στο Παρίσι). Spa πόλη και βραδινή σκηνή συναυλιών: Η εγγύτητά της στην πρωτεύουσα την καθιστά φυσικό περιβάλλον για σύγχρονες ιστορίες.
Πολιτιστικό «afterefect»: στυλ, μόδα, εθιμοτυπία
Το κοσμικό καζίνο δημιούργησε μια κωδικοποιημένη βραδιά: κώδικα ενδυμασίας, ευγενική προσφορά στον έμπορο, παύσεις μεταξύ των πλάτη, δείπνο πριν/μετά το παιχνίδι, συναυλία ή θέατρο κοντά. Στον κινηματογράφο, διαβάζει σαν χορογραφία χειρονομίας, στην πεζογραφία διαβάζει σαν στίξη φράσεων. Ακόμα και όταν οι συγγραφείς δείχνουν εθισμό, η αισθητική παραμένει συγκρατημένη - αυτός είναι ο «γαλλικός τόνος».
Mini-guide to viewing/reading (σύνολο εκκίνησης)
1. Ταινίες:- «Bob le flambeur» (1956) - Melville. Noir στον κώδικα παικτών και Deauville.
- «La Baie des Anges» (1963) - Demy. Ωραία, Jeanne Moreau και ρουλέτα ποίηση.
- Proust, τόμοι «Balbek» - συναυλίες και αίθουσες καζίνο ως κοινωνική σκηνή.
- Simenon, «Maigret à Vichy» - η ατμόσφαιρα μιας πόλης του θέρετρου με καζίνο.
- Belle Époque αφίσες των θέρετρων της Νορμανδίας και της Ριβιέρα; πίνακες του Ραούλ Ντάφι.
Κινούμενες διαδρομές
Νίκαια (σύμφωνα με τον Ντέμι), βραδιά: περίπατος → απεριτίφ δίπλα στη θάλασσα → ιστορική αίθουσα/μουσείο → νυχτερινή βόλτα κατά μήκος του «κόλπου των αγγέλων».
Deauville (σύμφωνα με τον Melville), Σαββατοκύριακο: παραλία και αγώνες → παλιές αφίσες και φωτογραφίες → βράδυ στο καζίνο → τζαζ μπαρ στο ανάχωμα.
Engen-les-Bains (κοντά στο Παρίσι), καθημερινή: spa walk → concert in the hall → room game → late dinner on the terrace.
Σήμερα: Παραθέστε στο Remake
Σύγχρονοι σκηνοθέτες και κατασκευαστές κλιπ παραθέτουν πρόθυμα σκάλες, πολυέλαιους, γωνία τραπεζιού, κοντινές μάρκες - αυτό διαβάζεται αμέσως ως "γαλλικός κώδικας. "Στην εποχή της ψηφιακής αναψυχής, είναι το offline καζίνο με το τελετουργικό και την εθιμοτυπία του που παραμένει μια ζωντανή διακόσμηση του πολιτισμού, όπου επιστρέφουν για υφή και χειρονομίες.
Τα καζίνο στη γαλλική κουλτούρα δεν έχουν να κάνουν τόσο με τη νίκη όσο με το τελετουργικό, το στυλ και την επιλογή. Ο Προυτ το έκανε κοινωνικό καθρέφτη, ο Μέλβιλ η αρένα της τιμής και της φατμιάς, ο Ντέμι το ποίημα της αγάπης και του εθισμού, και ο Νουβέλ Βαγκέ το εργαστήριο της μορφής και του κινδύνου. Ως εκ τούτου, μια βόλτα κατά μήκος της Νίκαιας ή Deauville εξακολουθεί να αισθάνεται σαν ένα πλαίσιο ταινία: το βράδυ, το φως των προσόψεων, μουσική, και - κάπου στα βάθη - ο μαλακός ψίθυρος του τροχού.