Πρώτα μοντέρνα καζίνο

Ο 20ος αιώνας για την Ελλάδα ήταν η εποχή που αίθουσες τυχερών παιχνιδιών από ένα σπάνιο εξωτικό θέρετρο μετατράπηκαν σε ένα αναγνωρίσιμο μέρος της τουριστικής οικονομίας. Τα «μοντέρνα» καζίνο - με σαφή κώδικα ενδυμασίας, ευρωπαϊκά τραπέζια, κάρτα εστιατορίου και σύστημα ελέγχου - πρωτοεμφανίστηκαν ως βιτρίνα ελίτ αναψυχής για διπλωμάτες, θαλάσσιους μεγιστάνες και αστέρες τέχνης, και μέχρι το τέλος του αιώνα άρχισαν να εργάζονται για τους μαζικούς τουρίστες. Ακολουθεί ένας χάρτης αυτής της διαδρομής: βασικά σημεία, εποχές και πρακτικές.

1) Μεσοπολεμικά ιδρύματα: θέρετρα και νησιωτικά καταστήματα

Μεσογειακή μόδα θέρετρου. Στις δεκαετίες του 1920 και του 1930, η Ανατολική Μεσόγειος υιοθέτησε την ευρωπαϊκή "μόδα για λουτρά και ριβιέρες. Τα καζίνο γίνονται μέρος των συγκροτημάτων «grand hotel + salons + park», όπου το παιχνίδι βρίσκεται δίπλα σε μπάλες και συναυλίες.

Σκηνές του νησιού. "Κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου, είναι τα νησιά (συμπεριλαμβανομένων των Δωδεκανήσων) που σχηματίζουν την εικόνα της "ελληνικής νύχτας" - βραδινές περιπάτους, ορχήστρες, εστιατόρια και αίθουσες ρουλέτας/μπακαράτ. Για τις τοπικές αρχές, τα καζίνο είναι ένας τρόπος προσέλκυσης πλούσιων ακροατών και υπερχείλισης Ευρωπαίων.

Εθιμοτυπία και πελάτες. Εγγραφή πρόσκλησης, σμόκιν, βραδινά φορέματα, γαλλική και ιταλική κουζίνα. Η αίθουσα είναι συνέχεια του κοσμικού κομμωτηρίου, όπου το στοίχημα είναι ένα στοιχείο του «bonne manière», και όχι μια προσπάθεια να «πλουτίσει».

2) Μετά τον πόλεμο: το κράτος και ο τουρισμός ως στρατηγική

Ο τουρισμός ως πολιτική ανάκαμψης. Στις δεκαετίες του 1950 και του 1960, η Ελλάδα βασιζόταν στον τουρισμό: θέρετρα, λιμάνια, υποδομές αναπτύχθηκαν. Τα καζίνο θεωρούνται «άγκυρα νύχτας» για εύπορους επισκέπτες, συνέδρια και κρουαζιέρες.

Κυβερνητικά έργα. Η χώρα δημιουργεί φήμη ως ασφαλές ευρωπαϊκό θέρετρο γύρω από τις εμβληματικές αίθουσες: έλεγχος, πρότυπα, προσωπικό με γλώσσες, αυστηρός διαχωρισμός του παιχνιδιού και δημόσιοι χώροι.

Εσωτερικοί χώροι και υπηρεσίες. Μαρμάρινες αίθουσες, πανοραμικά εστιατόρια, βεράντες πάνω από τη θάλασσα, σκηνές συναυλιών - καζίνο δείχνουν την Ελλάδα ως το «art de vivre» της Ανατολικής Μεσογείου.

3) Εικονικές τοποθεσίες και ο ρόλος τους

Αθήνα/Πάρνυφα (Mont Parnes). Το ορεινό καζίνο πάνω από την πρωτεύουσα είναι ένα σύμβολο της «επίσημης» αίγλης της δεκαετίας του 1960: μια θέα της Αττικής, της ευρωπαϊκής εθιμοτυπίας, της ρουλέτας και του μπακαράτ, ένα στάδιο υποδοχής αντιπροσωπειών και αστεριών.

Ρόδος. Το ιστορικό νησί της Μεσογείου μετατρέπεται σε μια «βραδινή βιτρίνα» ελίτ αναψυχής: το καζίνο είναι ενσωματωμένο στο συγκρότημα του θέρετρου, όπου κοντά βρίσκονται αναχώματα, κήποι, μπάλες, συναυλίες.

Κέρκυρα. Ιωνικό κομψό: παλάτια, βίλες, γιοτ και αίθουσες δωματίου. Το καζίνο είναι ενσωματωμένο στην «αριστοκρατική» διαδρομή - δείπνο, μουσική, στη συνέχεια τραπέζια και βεράντες.

Ηπειρωτικά θέρετρα. Τα λουτρά και οι παράκτιες πόλεις έλκονται από τη μορφή «μεγάλο ξενοδοχείο + καζίνο» για να κρατήσουν τον τουρίστα το βράδυ και να αυξήσουν τον μέσο έλεγχο ταξιδιού.

4) Παιχνίδια, μορφότυποι και τεχνολογίες εκείνης της εποχής

Πίνακες. Ρουλέτα, baccarat (και οι παραλλαγές της), shemin de fer, αργότερα - blackjack· Το πόκερ είναι πιο συχνά σε εσωτερικά δωμάτια ή σε μορφή club.

Χρονοθυρίδες. Το πρώτο κύμα μηχανικών αυτομάτων είναι σπάνιο και «εκτροπή». ο κύριος οδηγός είναι επιτραπέζια παιχνίδια και ατμόσφαιρα θαλάμου επιβατών.

Έλεγχος και ασφάλεια. Οι κάμερες παρακολούθησης εισάγονται σταδιακά. πριν - λάκκοι (λάκκοι) με επιθεωρητές, αυστηρή αλλαγή αντιπροσώπων, υπογεγραμμένα τσιπ.

Υπηρεσία. Ορχήστρες, βραδιές χορού, διεθνής ζώνη. κουζίνα με επίκεντρο τα τοπικά προϊόντα και τα ευρωπαϊκά κλασικά.

5) Κοινωνική οπτική και ρύθμιση

Δημόσια ηθική εναντίον ελίτ αναψυχής. Η κοινωνία εξέτασε αίθουσες τυχερών παιχνιδιών με διπλή οπτική: «Η απογευματινή κουλτούρα για τους πλούσιους» επιτρέπεται, ο ενθουσιασμός του δρόμου καταδικάζεται.

Ηλικία, κώδικας ενδυμασίας, έγγραφα. Η είσοδος γίνεται αυστηρά με πιστοποιητικά και ο ενδεικτικός κώδικας ελέγχεται στην είσοδο. στην αίθουσα - έμφαση ευγένεια και απόσταση.

Περίοδοι περιορισμού. Οι πολιτικές κρίσεις και οι συντηρητικές ανατροπές οδήγησαν σε προσωρινή σύσφιξη των κανονισμών, μείωση της διαφήμισης και αυξημένη εποπτεία του παιχνιδιού. Τα καζίνο επέζησαν λόγω του καθεστώτος της «τουριστικής βιτρίνας» και των δεσμών με την ξενοδοχειακή επιχείρηση.

6) Πρώτη οικονομία καζίνο

Έσοδα από αίθουσες. Η κύρια συμβολή είναι τα επιτραπέζια παιχνίδια και η σχετική γαστρονομία/εκδηλώσεις. Οι χρονοθυρίδες δίνουν ανάπτυξη μόνο μέχρι τα τέλη του 20ού αιώνα, όταν εμφανίζονται ηλεκτρονικά πάνελ και ευρύτερες γραμμές.

Πακέτα επισκεπτών. Ξενοδοχείο + δείπνο + συναυλία + βραδιά παιχνιδιού: Μια πρώιμη μορφή «ολοκληρωμένου θέρετρου» πολύ πριν τον πανταχού παρούσα όρο IR.

Προσωπικό. Πολύγλωσσοι έμποροι, maître d, ορχήστρες, σεφ, θυρωροί - καζίνο αποτελούν μια νέα κουλτούρα υπηρεσίας και γίνονται σχολείο προσωπικού για ολόκληρο το τουριστικό σύμπλεγμα.

7) Η ηθική των τυχερών παιχνιδιών και η γέννηση των υπεύθυνων τυχερών παιχνιδιών

Κανόνες εκείνης της εποχής. Το υπεύθυνο παιχνίδι δεν έχει ακόμα επισημοποιηθεί στα σημερινά πρωτόκολλα, αλλά υπάρχουν «ήπια» κοινωνικά εμπόδια: περιορισμοί στην ορατή «αδιαφορία», διακριτικά κίνητρα από το προσωπικό, κλειστούς χώρους αναψυχής.

Μετάβαση σε κανόνες. Προς το τέλος του αιώνα, εμφανίζονται σαφή πρότυπα εισδοχής, φίλτρα ηλικίας, το πρώτο ενημερωτικό υλικό και σαφέστερος έλεγχος των διαφημιστικών υποσχέσεων.

8) Τέλη του XX αιώνα: από το σαλόνι στον μαζικό τουρισμό

Άνθηση του τουρισμού. Οι δεκαετίες του 1970 και 1990 φέρνουν την αύξηση των ναυλώσεων και των κρουαζιερόπλοιων: ένα νέο ακροατήριο έρχεται στις αίθουσες - ζευγάρια, ομάδες φίλων, ομάδες συνεδρίων.

Τεχνολογία. Ηλεκτρονικοί πίνακες, χρονοθυρίδες βίντεο, αυτοματοποίηση ταμείων και λογιστική καταγραφή τσιπ, έλεγχος βίντεο. Ευρύχωρες ζώνες σχισμών εμφανίζονται δίπλα σε παραδοσιακούς λάκκους.

Νέοι χώροι. Στα τέλη του αιώνα, οι σύγχρονες αίθουσες ανοίγουν στην ηπειρωτική χώρα και τα θέρετρα, τα οποία έχουν ήδη επικεντρωθεί σε ένα μικτό κοινό και μια μεγάλη τιμή ψυχαγωγίας - από τα τουρνουά μέχρι τα θεματικά Σαββατοκύριακα.

9) Κληρονομιά του 20ού αιώνα για την αγορά του 21ου αιώνα

Αρχιτεκτονικός κώδικας. Μπροστινές είσοδοι, πανόραμα, βεράντες - η αισθητική των ελληνικών αιθουσών παραμένει «Μεσόγειος» σήμερα.

Ενσωμάτωση στον τουρισμό. Η συνήθεια της συλλογής του «βραδινού πακέτου» (δείπνο + σόου + παιχνίδι) έχει περάσει στο σύγχρονο μοντέλο ενός θέρετρου καζίνο και τη συνεργασία με τις γραμμές κρουαζιέρας.

Πολιτισμός των υπηρεσιών. Η σχολή των εμπόρων, maître d" και των θυρωρών του 20ού αιώνα έχει γίνει η βάση προσωπικού για μεγάλες αλυσίδες ξενοδοχείων και σύγχρονους χειριστές.

Κανονιστική εξέλιξη. Από την εθιμοτυπία και τον «καλό τρόπο» μέχρι την αυστηρή άδεια, τις διαδικασίες RG, KYC/AML και την ψηφιακή αναφορά: αυτό που ήταν μια πρακτική σαλόνι τον 20ο αιώνα έγινε νόμος και πρότυπο στον 21ο αιώνα.

10) Σύντομο χρονικό της εποχής (σκίτσο)

1. 1920-1930: τα νησιά και τα θέρετρα ως σύμβολο της κοινωνικής ζωής· Ευρωπαϊκή εθιμοτυπία, μορφότυποι θαλάμου.

2. 1950-1960: ποσοστό κρατικού τουρισμού· ναυαρχίδες στην Αθήνα/Παρνίφη και στα νησιά, Τα playrooms είναι η «βιτρίνα» της χώρας.

3. 1970-1980: επέκταση του κοινού, περισσότερη μουσική και παραστάσεις, σταδιακή «εκδημοκρατισμός» της αίθουσας.

4. 1990: τεχνολογική αναβάθμιση, μεγάλες ζώνες χρονοθυρίδων, τυποποίηση των διαδικασιών, αύξηση των γεγονότων.

Συμπέρασμα: Τα πρώτα σύγχρονα καζίνο στην Ελλάδα του 20ου αιώνα γεννήθηκαν στη διασταύρωση ενός θέρετρου ελίτ και μιας στρατηγικής κρατικού τουρισμού. Έθεσαν το ύφος - πανόραμα, ορχήστρες, ρουλέτα και μπακαράτ - και δημιούργησαν μια κουλτούρα υπηρεσίας από την οποία αναπτύχθηκε ολόκληρη η επακόλουθη αγορά. Μέχρι το τέλος του αιώνα, τα καζίνο έγιναν όχι μόνο σύμβολο μιας κομψής βραδιάς, αλλά και μια υποδομή μαζικού τουρισμού, δημιουργώντας το σκηνικό για μια ώριμη, ρυθμιζόμενη και τεχνολογική αγορά του 21ου αιώνα.