Τυχερά παιχνίδια και η ουγγρική αριστοκρατία

Η ουγγρική αριστοκρατία του XIX - αρχές XX αιώνες έζησε στο ρυθμό της μονομαχίας τιμή, εποχές χορού και συζητήσεις σαλόνι. Τα τυχερά παιχνίδια δεν ήταν τόσο «vice» ως μέρος του κοινωνικού κώδικα: μέσω χαρτιών και συλλόγων - κατασκευάστηκαν γνωστοί «kaszinó», εγκρίθηκε το καθεστώς, συγκεντρώθηκαν δωρεές και εγκρίθηκε το νέο αστικό στυλ του Buda and Pest. Παρακάτω - πώς λειτούργησε, τι έπαιζαν και τι ανιχνεύει τις «συνήθειες παιχνιδιού» της αριστεράς ευγένειας στον πολιτισμό και την οικονομία.

1) Clubs- «kaszinó»: η σκηνή του υψηλού φωτός

Μορφή: κλειστές λέσχες με συνδρομή και συστάσεις, με βιβλιοθήκη, αίθουσα καπνίσματος, μπιλιάρδο και αίθουσες καρτών.

Αρμοδιότητα: Τόπος διαπραγμάτευσης, ανάγνωσης εφημερίδων, φιλανθρωπικών πρωτοβουλιών και, φυσικά, νυχτερινών παιχνιδιών.

Κοινό: Vintage genera, αξιωματικοί, βιομήχανοι και προσκεκλημένοι της πρωτεύουσας - από συγκεντρώσεις δωματίων μέχρι μεγάλες μπάλες συλλόγων.

2) Παιχνίδια σαλόνι: Από «μέτριο κίνδυνο» σε «κομψό ενθουσιασμό»

Κλασικά χαρτιά: whist, picket, belot - παιχνίδια «συνομιλίας» για μεγάλα βράδια.

Αγαπημένα τυχερά παιχνίδια: fero (φαραώ), baccarat; προς το τέλος του αιώνα - η ρουλέτα και το πόκερ ως η «νέα μόδα της Ευρώπης».

Τελετουργικό: μάρκες και μάρκες, ατομικές κάρτες εγγραφής, καθορισμένα όρια πίνακα, παύσεις μεταξύ παραδόσεων.

3) Εθιμοτυπία και οικονομία τιμής

Κανόνας προσώπου: δεν υπάρχουν σκηνές στο τραπέζι. χάνοντας - πληρώνοντας για την ευχαρίστηση της κοινωνίας, κερδίζοντας - χωρίς bravado.

Δάνεια και χρέη: έσοδα «υπό τιμή», μη πληρωμή - όχι μόνο χρηματοοικονομικός, αλλά και κίνδυνος φήμης (αποκλεισμός από τον κύκλο).

Συμβουλές και υπηρεσίες: οι κρουπιέρηδες και οι οικοδεσπότες έλαβαν μέρος στον «πολιτιστικό προϋπολογισμό» της βραδιάς. η γενναιοδωρία θεωρήθηκε σημάδι στυλ.

4) Γυναίκες και παιχνίδι: ατομικά σαλόνια και φιλανθρωπίες

Βραδιές γυναικών: σετ καρτών και λαχειοφόρων αγορών υπέρ νοσοκομείων, ορφανοτροφείων, εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.

Ο ρόλος της οικοδέσποινας του κομμωτηρίου: επιμέλεια της λίστας των καλεσμένων, επιλογή παιχνιδιού/πισίνας, έλεγχος του τόνου της βραδιάς.

Ισορροπία αξιοπρέπειας: συμμετοχή των γυναικών σε πιο «κοινωνικές» μορφές, χωρίς παρεμβατικούς κινδύνους και καθυστερημένα στοιχήματα.

5) Από το παλάτι στην πόλη: πώς ο ενθουσιασμός βγήκε στα αναχώματα του Δούναβη

Μετακίνηση στην πρωτεύουσα: εποχιακές βελούδινες αίθουσες ακινήτων αντικαθίστανται από αστικές λέσχες και αίθουσες παιχνιδιών σε ξενοδοχεία.

Απογευματινή διαδρομή: θέατρο → δείπνο → club/καζίνο → μπάλα? «νυχτερινή οικονομία» αναπτύσσεται γύρω από αναχώματα και γέφυρες.

Εσωτερικοί χώροι: Νεο-Αναγέννηση, εκλεκτικοί, καθρέφτες και πολυέλαιοι. χωριστά δωμάτια για χάρτες, ρουλέτα και μπιλιάρδο.

6) Ιπποδρομίες, στοιχήματα και «κίνδυνος κυρίου»

Hypodromes: για τους ευγενείς - μια εναλλακτική λύση σε σαλόνια? στοιχηματίζοντας σε άλογα ως «ιπποτική» μορφή ενθουσιασμού.

Κοινότητα: κτηνοτρόφοι, λέσχες αναβατών, πατρονάζ φυλών - το παιχνίδι συνδυάστηκε με πατρονάζ και αθλήματα.

Εθιμοτυπία πεδίου: στοιχήματα πριν από την έναρξη, δημόσια τήρηση των κανόνων, ζεστές αίθουσες συλλόγων μετά την άφιξη.

7) Φιλανθρωπία και δημόσια φήμη

Μπάλες λαχειοφόρων αγορών: Ράφλες αντικειμένων τέχνης και «τυχερά εισιτήρια» υπέρ των νοσοκομείων και των σχολείων.

Πολιτιστική πρωτεύουσα: οι δωρεές σε μουσεία, συντηρητήρια, βιβλιοθήκες είναι ένα παιχνίδι ως λόγος άντλησης κεφαλαίων.

Εκτύπωση και δημόσιες σχέσεις: δημοσιεύματα εφημερίδων σχετικά με το ποσό των αμοιβών και τη «σωστή συμπεριφορά» της ελίτ καθόρισαν τον κανόνα.

8) Η σκοτεινή πλευρά: επικριτές, πάθος και ρύθμιση

Κριτική: Ο κλήρος και ο Τύπος κατέκριναν τις «νυκτόβιες συνήθειες» και περιπτώσεις εθισμού.

Η απάντηση της ελίτ: τόνιζε τα όρια, τη σιωπή στα τραπέζια, τους φιλανθρωπικούς στόχους και την υποστήριξη για τη «νομική μορφή» του παιχνιδιού ενάντια στο υπόγειο.

Έλεγχος πόλης: άδειες, λίστες παιχνιδιών, ώρες λειτουργίας, απαγόρευση πιστωτικών μορίων στον πίνακα, επαλήθευση ηλικίας.

9) Κληρονομιά: Ό, τι απέμεινε στον πολιτισμό

Η λέξη «kaszinó» εισήγαγε τη γλώσσα ως σύμβολο της αστικής αξιοπρέπειας και επικοινωνίας.

Η διάταξη των αιθουσών (αίθουσες καρτών, γραφείο εισιτηρίων, σαλόνι) έχει γίνει το πρότυπο για τα μελλοντικά καζίνο στη Βουδαπέστη.

Η διαδρομή της πρωτεύουσας - ο Δούναβης, τα λουτρά, το θέατρο, η βραδινή αίθουσα - επέζησε από τις εποχές και μετατράπηκε σε σύγχρονη τουριστική εμπειρία.

10) Σύντομος οδηγός για το «αριστοκρατικό στυλ» του παιχνιδιού

Εκ των προτέρων όρια: η τιμή της βραδιάς καθορίζεται πριν από την είσοδο στην αίθουσα.

Ευγενικός ρυθμός: παύση μεταξύ κατανομών, όχι «καταδίωξη».

Καθαρή επικοινωνία: ευγνωμοσύνη προς τον έμπορο, σεβασμός προς τους αντιπάλους, σιωπή στο τραπέζι.

Κοινωνική αίσθηση: Προτιμάτε τα βράδια με μια πολιτιστική/φιλανθρωπική ατζέντα - μια παράδοση που έχει επιβιώσει αιώνες.

Τέλος: τα τυχερά παιχνίδια της ουγγρικής αριστοκρατίας δεν είναι απλά ένα στοίχημα, αλλά μια κουλτούρα επικοινωνίας, φιλανθρωπίας και αστικής φήμης. Σύλλογοι - «kaszinó», σαλόνια και ιπποδρομίες δημιούργησαν μια «εθιμοτυπία κινδύνου» στην οποία το παιχνίδι υπάκουε στους κανόνες της τιμής και της καλής μορφής. Αυτός ο κώδικας - από τα όρια και τις παύσεις μέχρι τις φιλανθρωπικές μπάλες - διαβάζεται ακόμα και σήμερα στα στυλ των σύγχρονων αιθουσών της Βουδαπέστης και στον τρόπο με τον οποίο η πόλη κατανοεί τη βραδινή ζωή.