Τυχερά παιχνίδια στον ιταλικό κινηματογράφο και τη λογοτεχνία

Η Ιταλία είναι μία από τις πατρίδες της ευρωπαϊκής «κουλτούρας της τύχης»: από τα παιχνίδια tarocco και street bone μέχρι τα δημόσια λαχεία και το σαλόνι baccarat. Οι πρακτικές τυχερών παιχνιδιών έχουν χρησιμεύσει για αιώνες ως η γλώσσα της συζήτησης για τη μοίρα, την κοινωνική κινητικότητα, την ηθική επιλογή και το τίμημα της ψευδαίσθησης. Αυτό το άρθρο περιέχει ένα πανόραμα από βασικά μοτίβα και έργα, όπου το παιχνίδι δεν είναι απλά ένα φόντο, αλλά μια δραματική μηχανή.

1) Ιστορικό πλαίσιο: Από το Tarocco στο Tote

Παιχνίδια αστικών χώρων. Τα βενετσιάνικα καζίνο, τα δίκαια τραπέζια, τα καφενεία και τα κλαμπ είναι μέρη όπου τα κτήματα αναμειγνύονται και γεννιούνται ιστορίες χρέους, φήμης και «τύχης».

Νοοτροπία λαχειοφόρων αγορών. Στο νότο, ειδικά στη Νάπολη, το φαινόμενο της «Smorphia» ριζώνει - μια συμβολική ερμηνεία των ονείρων σε αριθμούς για το λαχείο. Αυτό επισημοποιεί μια ιδιαίτερη ποιητική της τύχης στην καθημερινή ζωή και στην τέχνη.

Εκσυγχρονισμός και μαζικό παιχνίδι. Ο 20ός αιώνας φέρνει ποδοσφαιρικές πισίνες, στοιχήματα και καθημερινά στοιχήματα - ένα νέο υλικό για τη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο, όπου ο «μικρός άνθρωπος» ψάχνει για ένα σύντομο δρόμο προς την επιτυχία.

2) Λογοτεχνία: Παίξτε ως ηθική και κοινωνική μεταφορά

Carlo Goldoni, «La bottega del caffι» (XVIII αιώνας). Η καφετέρια είναι ένα κοινωνικό εργαστήριο όπου οι μικρές ομιλίες, οι φήμες και ο ενθουσιασμός είναι συνυφασμένες. Το παιχνιδιάρικο πάθος των χαρακτήρων εκθέτει αδυναμίες και προκαλεί ηθικές επιλογές.

Matilde Serao, «Il paese di cuccagna» (1891). Ένα κανονικό μυθιστόρημα για ένα ναπολιτάνικο λαχείο εμμονή. Το λαχείο λειτουργεί ως ένα συλλογικό όνειρο σωτηρίας από τη φτώχεια και ταυτόχρονα - μια μηχανή ελπίδας, λείανσης της μοίρας.

Μυθιστορηματικές και σκιτσογραφικές παραδόσεις του αιώνα. Οι συγγραφείς στρέφονται στους τύπους των παικτών, των bookmakers, των αριθμητικών «προφητών» και των οφειλετών: το παιχνίδι αναδεικνύει τα οικονομικά της τιμής, του χρέους και των οικογενειακών υποχρεώσεων.

XX αιώνας: από τον ρεαλισμό στο πείραμα. Τα κίνητρα της εξάρτησης, του περιστασιακού πλούτου και του κινδύνου του «εύκολου χρήματος» βρίσκονται στα χρονικά της πόλης, όπου το παιχνίδι γίνεται μια μεταφορά για καπιταλιστικό κίνδυνο και πειρασμό.

3) Κινηματογράφος: από τη νεορεαλιστική καθημερινή ζωή έως τις επιτυχίες του είδους

Μεταπολεμικά χρονικά και κωμωδίες τρόπων. Η κάμερα πιάνει μικρά στοιχήματα, ουρές λαχειοφόρων αγορών, bookmakers - μια ζωή στην οποία η ελπίδα και η ειρωνεία είναι αχώριστες. Ο ενθουσιασμός είναι ένας τρόπος να μιλάμε για φτώχεια, κοινωνική ανύψωση και ευπάθεια.

Cult betting comedy: «Febbre da cavallo» (1976) Μια ταινία για τον πυρετό των ιπποδρομιών μετατράπηκε σε λαϊκό κώδικα: ένα γελοίο αστείο και ταυτόχρονα τρυπώντας πορτρέτο εξάρτησης από το «έτοιμος να χτυπήσει το τζάκποτ».

Το πόκερ ως καθρέφτης της φιλίας και της προδοσίας: «Regalo di Natale» (1986) και «La rivincita di Natale» (2004). Δύο δράματα δωματίου για μια μεγάλη νύχτα στο τραπέζι: τα πασσάλια αυξάνονται με την ένταση μεταξύ των φίλων? οι κάρτες δεν αποκαλύπτουν τους συνδυασμούς αλλά τα πραγματικά κίνητρα.

Σκηνές εγκλήματος και γκρίζα αγορά. Στην περιφέρεια - υπόγεια δωμάτια, παράνομες σάρωση, «δικά» δημητριακά και χρέη bookmaker. Το παιχνίδι γίνεται μια είσοδος σε έναν κόσμο κινδύνου, όπου η τιμή και η ασφάλεια είναι πιο ακριβά από τη νίκη.

Σύγχρονη άποψη. Οι νέοι πίνακες χρησιμοποιούν το στοίχημα ως δείκτη της ψηφιακής εποχής: διαδικτυακές πλατφόρμες, στιγμιαίες πιστώσεις, μοναξιά στο πλήθος. Οι ήρωες εμπορεύονται όχι μόνο χρήματα, αλλά και προσοχή, χρόνο, φήμη.

4) Βασικά μοτίβα και τροπικά

"Αριθμοί πεπρωμένου. "Από τη Σμορφία στην αριθμολογία, οι αριθμοί υπόσχονται τον έλεγχο του χάους, αλλά μετατρέπονται σε ψευδαίσθηση της προβλεψιμότητας.

Καθήκον και τιμή. Τα χρέη τυχερών παιχνιδιών στην ιταλική κουλτούρα δεν είναι απλώς λογιστικά. Είναι μια δοκιμασία αξιοπρέπειας και μια δικαιολογία για πιρούνια.

Οικογένεια εναντίον τύχης. Οικιακή οικονομία, προίκα, διδασκαλία παιδιών - όλα μπορούν να τεθούν σε κίνδυνο. Η σύγκρουση «ευθύνη έναντι γρήγορης νίκης» είναι μία από τις πιο επίμονες.

Πόλη ως καζίνο. Η Νάπολη, η Ρώμη, η Βενετία δεν είναι τοπία, αλλά συμμετέχοντες στο δράμα: κάθε πόλη έχει το δικό της ρυθμό, συμβολισμό και «κανόνες του παιχνιδιού».

5) Χαρακτήρες αρχέτυπου

Ρομαντικός παίκτης. Πιστεύει στο «σημάδι» και την τύχη ως ανταμοιβή για το θάρρος.

Αντι και στρατηγικός. Εξορθολογίζει την υπόθεση, χάνει τα συναισθήματα.

Μεσολαβητής. Ο Krupier, ένας bookmaker, «ένας φίλος που γνωρίζει το σχέδιο» - ένας οδηγός σε ένα διαφορετικό ηθικό σύμπαν.

Οικογένεια ως δίκη ενόρκων. Οι συγγενείς δίνουν μια ηθική ετυμηγορία - συχνά πιο σκληρή από το νόμο.

6) Δεοντολογική στροφή: Από το ρομάντζο ανάληψης κινδύνων στη λογοδοσία

Τα ιταλικά κείμενα των τελευταίων δεκαετιών δείχνουν όλο και περισσότερο τις συνέπειες: πιστωτικές παγίδες, σπασμένες σχέσεις, συναισθηματικές αλλαγές εθισμού. Αντί για «ιστορίες τζάκποτ» - μια συζήτηση για αυτοέλεγχο, θεραπεία, κοινοτική υποστήριξη. Ο κινηματογράφος και η πεζογραφία μετατοπίζουν το επίκεντρο από τα «κέρδη» στην τιμή των δοκιμών.

7) Γιατί ζει σήμερα το θέμα

Ο ενθουσιασμός είναι καθολικός. Είναι μια γλώσσα ελπίδας και φόβου, κατανοητή πέρα από τον χρόνο και την τάξη.

Παιχνίδι = μοντέλο της κοινωνίας. Κίνδυνος, πληροφορία, ασυμμετρία, τύχη, εμπιστοσύνη - η ίδια μηχανική όπως στα οικονομικά, την πολιτική, την αγάπη.

Η Ιταλία είναι μια χώρα με εικόνες. Ζωντανοί χαρακτήρες, αστική λαογραφία, μουσικότητα του λόγου και ψυχαγωγία κάνουν τον ενθουσιασμό ιδανικό υλικό για τη σκηνή και την οθόνη.

8) Σύντομο χρονοδιάγραμμα

XVII-XVIII αιώνες Σκηνικές κωμωδίες και καφετέριες ως σκηνή παιχνιδιού και φήμες.

XIX αιώνας. Ένα μυθιστόρημα για την εμμονή με το λαχείο και τις κοινωνικές οφθαλμαπάτες (Serao).

αιώνας. Νεορεαλισμός και κωμωδία: παίζοντας ως ζωή και σάτιρα.

1970-2000. Κωμωδίες στοιχημάτων λατρείας. δράματα πόκερ δωματίου σχετικά με τη φιλία και την προδοσία.

XXI αιώνας. Διαδικτυακός ενθουσιασμός, ψυχολογικά πορτρέτα, ηθική ευθύνης.

9) Για ερευνητές και επιμελητές περιεχομένου

Ταίριασμα των «παιχνιδιών» με τους οικονομικούς κύκλους και τα αστικά τοπία - αυτό θα προσθέσει αναλυτικό βάθος.

Παρακολουθήστε πώς αλλάζει η οπτική γλώσσα: από πίνακες με πράσινο ύφασμα στην οθόνη smartphone.

Χρησιμοποιήστε μερικές αντικρουόμενες περιπτώσεις (λαϊκή κωμωδία εναντίον δράματος δωματίου) - αυτό καθιστά το φάσμα των νοημάτων σαφέστερο.

Συμπέρασμα.

Στον ιταλικό κινηματογράφο και τη λογοτεχνία, τα τυχερά παιχνίδια δεν έχουν να κάνουν με "νίκη ή απώλεια. "Είναι η οπτική μέσω της οποίας το έθνος εξετάζει την τιμή, την οικογένεια, την ελπίδα και το κόστος της ελευθερίας. Και όσο υπάρχουν πόλεις, καφετέριες, γήπεδα και μικρά όνειρα - ιστορίες για αριθμούς, χάρτες και στοιχήματα θα ακούγονται ζωντανά και οδυνηρά στα ιταλικά.