Καζίνο στις Μπαχάμες τη δεκαετία του 1960 και του '70

Οι δεκαετίες του 1960 και του '70 είναι οι δεκαετίες που οι Μπαχάμες πήγαν από εποχιακά παιχνίδια «club» για πλούσιους χειμώνες σε μια ολοκληρωμένη βιομηχανία καζίνο υπό κυβερνητική εποπτεία. Δύο κέντρα όρισαν το φορέα: Grand Bahama (Freeport/Lukaya) και Nassau/Paradise Island.

Γέννηση θέρετρου: Paradise Island

Στα τέλη της δεκαετίας του 1950, ο Χάντινγκτον Χάρτφορντ, ο Αμερικανός κληρονόμος της αλυσίδας Α&Π, αγόρασε το νησί Χογκ και το 1962 το μετονομάστηκε σε Νησί του Παραδείσου, αρχίζοντας να αναπτύσσει το Ocean Club, το Καφέ Μαρτινίκα, το γήπεδο γκολφ και τη μαρίνα - την ίδρυση του μελλοντικού θέρετρου.

Το 1968, το Paradise Island Hotel and Casino άνοιξε στο Paradise Island υπό τη διεύθυνση της Resorts International (μια εταιρεία που προέκυψε από την Mary Carter Paint το 1968). Αυτό έγινε ο «δεύτερος πυλώνας» της αναδυόμενης αγοράς κοντά στο Freeport.

Freeport and Lukaya: Τα πρώτα μεγάλα καζίνο και η εποχή των junket

Μετά τις αναπτυξιακές συμφωνίες του Freeport (συμφωνία Hawksbill Creek) το 1963-1964, το ξενοδοχείο Lucayan Beach άνοιξε στο Lucay με ένα καζίνο («Monte Carlo»), και μέχρι το τέλος της δεκαετίας, άλλες μεγάλες εγκαταστάσεις (Holiday Inn, King 's Inn/PrIncess).

Για να αυξηθεί ο κύκλος εργασιών στα μέσα της δεκαετίας του 1960, χρησιμοποιήθηκαν ενεργά junkets - πτήσεις τσάρτερ με καλεσμένους "υψηλούς κυλίνδρους. "Σύμφωνα με τοπικές πηγές, μόνο το 1965, το τμήμα καζίνο Lucayan Beach ξόδεψε εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια σε τσάρτερ και καταλύματα, ενώ τα πρεζόνια έφεραν τα δύο τρίτα του κέρδους.

Έκθεση «Bondovskaya» και εικόνα της κατεύθυνσης

1965: Το Thunderball γυρίστηκε στο Νασσάου και στα γύρω ύδατα. η εικόνα της «τρίτης πρωτεύουσας του Ομολόγου» εδραιώνει τη λαμπερή εικόνα των Μπαχάμες, ενισχύοντας το συνδυασμό «θάλασσα + καζίνο + νυχτερινή ζωή».

Από την «γκρίζα ζώνη» στους κανόνες: έρευνα 1967 και βασικός νόμος 1969

Η έκρηξη του καζίνο συνοδεύτηκε από ζητήματα ακεραιότητας και συνδέσεων με πολιτικούς/επιχειρήσεις. Στις 13 Μαρτίου 1967, ξεκίνησε η Επιτροπή Ερευνών του Freeport και του Nassau Casino. η τελική έκθεση (Νοέμβριος 1967) επιβεβαίωσε σημαντικό μέρος των ισχυρισμών που περιγράφονται στον Τύπο και έγινε πρόλογος για την επισημοποίηση της εποπτείας.

Ακολούθησε ο Νόμος περί Λαχείων και Τυχερών Παιχνιδιών (1969), και τον Αύγουστο του 1969 δημιουργήθηκε το Συμβούλιο Τυχερών Παιχνιδιών για τις Μπαχάμες - μια ρυθμιστική αρχή με την εξουσία της αδειοδότησης, της αναφοράς του ελέγχου και της συμμόρφωσης με τους κανόνες. Τα βήματα αυτά έθεσαν τέλος στην «ημι-νομική» εποχή και καθόρισαν ένα πρότυπο βολικό για την αγορά ταξιδιών.

Τουριστικό υπόβαθρο: «εκατομμυριοστό» 1968 και το σημείο καμπής της δεκαετίας του 1970

Σύμφωνα με το Υπουργείο Τουρισμού, το 1968 οι Μπαχάμες έφτασαν για πρώτη φορά σε 1 εκατομμύρια επισκέπτες (μετά από 32 χιλιάδες το 1949). Σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε ο επαναπροσανατολισμός των ροών λόγω του κλεισίματος της Κούβας στους Αμερικανούς (εμπάργκο 1961), το οποίο αύξησε τη ζήτηση για τις Μπαχάμες, συμπεριλαμβανομένων των καζίνο.

Στη δεκαετία του 1970, η τάση έγινε πολύ πιο περίπλοκη: ανεξαρτησία (1973), σκληρή ρητορική προς το Φρίπορτ, η πετρελαϊκή κρίση και η παγκόσμια ύφεση επιδείνωσαν τις επιδόσεις, αυξάνοντας την εποχικότητα και τον ανταγωνισμό τιμών. Ωστόσο, μέχρι το τέλος της δεκαετίας, η βιομηχανία είχε προσαρμοστεί: υπήρχαν επεκτάσεις του αριθμού των δωματίων και εκσυγχρονισμός στο Νησί του Παραδείσου και στο Νασσάου.

Πώς λειτούργησε το μοντέλο στις δεκαετίες του '60 και του' 70: βασικά στοιχεία

1) Η εξωτερική ζήτηση ως πυρήνας. Τα καζίνο επικεντρώθηκαν σε αμερικανικές/καναδικές αεροπορικές εταιρείες και τουρίστες κρουαζιέρας. Οι τοπικοί «εποχιακοί σύλλογοι» της δεκαετίας του '20 (Bahamian Club) από τη δεκαετία του' 60 έχασαν το ρόλο τους και έγιναν μέρος του ιστορικού πλαισίου.

2) Συγκέντρωση τοποθεσιών. Freeport/Lukaya - το «πρώτο πιτσίλισμα» μεγάλων δαπέδων και πρεζόνια. Nassau/Paradise Island - «δεύτερο κύμα» με την έναρξη του Paradise Island Hotel and Casino (1968).

3) Κανονιστικό πλαίσιο. Έρευνα 1967 → Νόμος 1969 → Επιτροπή Τυχερών Παιχνιδιών (1969). Αυτή η αλληλουχία διαρθρώνει την υποβολή εκθέσεων, τα τέλη και τον έλεγχο, διατηρώντας παράλληλα την ελκυστικότητα των τουριστών.

4) Εμπορία μέσω της ποπ κουλτούρας. Ταινίες ομολόγων, γυαλιστερές εκδόσεις και ένα «τζετ σετ» γύρω από το Ocean Club τροφοδοτούσαν το κύρος, δουλεύοντας ως διαφημιστικό ελεύθερου προορισμού.

Κοινωνικό και πολιτικό υπόβαθρο

Η συζήτηση σχετικά με το παραδεκτό των καζίνο ξεκίνησε τη δεκαετία του 1960: ορισμένες ελίτ τα είδαν ως «εξαγωγική υπηρεσία» για μη κατοίκους. άλλοι φοβούνταν τους εγκληματικούς κινδύνους και τις ηθικές συνέπειες - εξ ου και η έμφαση στην αυστηρή εποπτεία και διαφοροποίηση της πρόσβασης.

Μετανάστευση κεφαλαίων και ιδιοκτητών. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, η Mary Carter Paint μεταμορφώνεται σε Resorts International και γίνεται βασικός παίκτης στο Paradise Island. στη δεκαετία του 1970, τα περιουσιακά στοιχεία περνούν από αλλαγές ιδιοκτησίας και αναδιάρθρωση, αντικατοπτρίζοντας την αστάθεια της εποχής.

Κληρονομιά της εποχής

1. Εξειδίκευση θέρετρου. Το σύνολο των «παραλιακών διακοπών + καζίνο» καθορίστηκε ακριβώς τότε και καθόρισε τη στρατηγική για δεκαετίες.

2. Εποπτεία ως ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Το πλαίσιο του 1969 με το Gaming Board δημιούργησε προβλέψιμους κανόνες του παιχνιδιού για τους χειριστές.

3. Γεωγραφία της ζήτησης. Δύο πυλώνες (Freeport και Nassau/Paradise Island) έθεσαν έναν σταθερό χάρτη αγοράς.

Χρονοδιάγραμμα (σύντομη)

1962 - Το Hartford μετονομάζει το Hog Island Paradise Island, εγκαινιάζοντας το «Ocean Club».

1963-64 - Lucayan Beach Hotel (Grand Bahama) με καζίνο; έναρξη του μοντέλου junket.

1965 - κορυφή των junkets στο Lukai· Το Thunderball γυρίστηκε στις Μπαχάμες.

1967 - Επιτροπή Ερευνών Καζίνο (Freeport & Nassau).

1968 - Ανοίγει το Paradise Island Hotel and Casino; 1 εκατομμύριο επισκέπτες στη χώρα.

1969 - Ο νόμος περί λαχειοφόρων αγορών και τυχερών παιχνιδιών και η δημιουργία του συμβουλίου τυχερών παιχνιδιών.

1973 - ανεξαρτησία των Μπαχάμες, Η δεκαετία του '70 βρίσκεται υπό την επίδραση της πετρελαϊκής κρίσης και της αναδιάρθρωσης του τουριστικού προϊόντος.

Οι δεκαετίες του 1960 και του '70 μετέτρεψαν τις Μπαχάμες από έναν ελιτίστικο εποχιακό προορισμό σε μια δομημένη αγορά θέρετρου καζίνο. Συμβολικά ορόσημα - μετονομασία Paradise Island, εγκαινίαση του Paradise Island Hotel and Casino (1968), αναγνώριση «Bond» και δημιουργία ρυθμιστή (1969). Σε αυτή τη βάση, η χώρα εξακολουθεί να κατασκευάζει ένα τουριστικό προϊόν «παραλία + καζίνο + τρόπος ζωής», κληρονομημένο από εκείνη την εποχή.