Πρώτα καζίνο - Αϊτή

Εισαγωγικό: γιατί ακριβώς 1949-1960

Η πρώτη σταθερή αναφορά των καζίνο στην Αϊτή χρονολογείται από τα τέλη της δεκαετίας του 1940 και τις αρχές της δεκαετίας του 1950, όταν η χώρα βιώνει ένα «τουριστικό κύμα»: τα πεζοδρόμια στο ανάχωμα Port-au-Prince, οι χορευτικές παραστάσεις και τα βράδια με παιχνίδια καζίνο συμπεριλήφθηκαν στο πρόγραμμα για τους επιβάτες κρουαζιέρας και τους επισκέπτες.

1949: Διεθνές Καζίνο στην προκυμαία

Το 1949, το Διεθνές Καζίνο, ένα αντικείμενο με φήμη «σκληρού» οίκου τυχερών παιχνιδιών, εργάστηκε στην πρόσοψη νερού του Πορτ-ο-Πρινς. Συχνά αναφέρεται ως ένας από τους πρώτους σταθερούς χώρους καζίνο της χώρας κατά τη μεταπολεμική περίοδο.

1950: η γέννηση του El Rancho και του «ξενοδοχείου-καζίνο» της πρωτεύουσας

Το 1950, το θρυλικό Hotel El Rancho άνοιξε στο προάστιο του Petionville. Ήταν η ναυαρχίδα της μητροπολιτικής σκηνής φιλοξενίας, η οποία στη συνέχεια εδραίωσε τη μορφή ξενοδοχείου-καζίνο: δωμάτια, εστιατόρια, ένα πάρκο και ένα μικρό αλλά status καζίνο για την ελίτ, διπλωμάτες και τουρίστες. Η χρονολόγηση του «Year Built: 1950» επιβεβαιώνεται από κριτικές προφίλ και οδηγούς ξενοδοχείων.

1960: «Παράθυρο ευκαιρίας» της εποχής του Ντουβαλιέ

Το 1960, το καθεστώς του Francois Duvalier ψήφισε νόμο για τα καζίνο: τα τυχερά παιχνίδια επιτρεπόταν σε μεγάλα ξενοδοχεία, γεγονός που ώθησε θεσμικά την ανάπτυξη της μορφής ξενοδοχείου-καζίνο. Το πλαίσιο ήταν περιφερειακό: μετά την επανάσταση στην Κούβα, ορισμένοι από τους φορείς εκμετάλλευσης αναζητούσαν νέες τοποθεσίες στην Καραϊβική.

Τέλη της δεκαετίας του 1980: Η σύντομη «κεφαλαιουχική ζώνη» του Καζίνο

Μέχρι το 1989, παρατηρητές παρατήρησαν πέντε καζίνο στη μητροπολιτική περιοχή Πορτ-ο-Πρινς, ενώ το Ελ Ράντσο στο Πέιονβιλ θεωρούνταν το κύριο αντικείμενο (ξενοδοχείο με ~ 125 δωμάτια και πλήρη αίθουσα). Η εικόνα τονίζει ότι η σκηνή των τυχερών παιχνιδιών ήταν μητροπολιτικός κεντριστής βασισμένος σε ξενοδοχειακά συγκροτήματα.

Τι επιβίωσαν οι πρώτες τοποθεσίες στη συνέχεια

Το El Rancho αντέδρασε στην εποχή της αναταραχής και ενημερώθηκε διεξοδικά την περίοδο 2013-2014 μετά τις ζημίες το 2010. Σήμερα συνεχίζει να λειτουργεί με τη μορφή NH Haiti El Rancho Hotel & Casino (≈100 slots και 13 tables). Αυτό είναι ένα σπάνιο παράδειγμα της «μακράς ζωής» του πρώτου μητροπολιτικού ξενοδοχείου-καζίνο.

Παράλληλα, τη δεκαετία του 1950-1960, οι βραδιές του καζίνο εδραιώθηκαν στα τουριστικά προγράμματα του Πορτ-ο-Πρινς, αλλά σε αντίθεση με τα Δομινικανά θέρετρα, η Αϊτή δεν σχημάτισε το δικό της «beach» σύμπλεγμα θέρετρων τυχερών παιχνιδιών - το κέντρο της βαρύτητας παρέμεινε στο Πέιονβιλ.

Γιατί έχει σημασία για την ιστορία της βιομηχανίας

1. Το μοντέλο ξενοδοχείου-καζίνο δεν προέκυψε τυχερά: η νομική σύνδεση με τα ξενοδοχεία (1960) και η έλλειψη μεγάλων θέρετρων θέτουν την αστική φύση της σκηνής τυχερών παιχνιδιών.

2. Συνέχεια διευθύνσεων. Το El Rancho είναι ένα σπάνιο παράδειγμα όπου η άγκυρα του 1950 εξελίχθηκε κατά τη διάρκεια των δεκαετιών και παραμένει σύμβολο της αγοράς.

3. Πολιτιστικό υπόβαθρο. Παράλληλα με τις «μεγάλες» αίθουσες στους δρόμους ζούσε το λαχείο borlette - η πιο τεράστια μορφή ενθουσιασμού, που έθεσε το «δύο κύκλωμα» της ιστορικής ζήτησης: ελίτ βραδιές στο ξενοδοχείο και καθημερινό παιχνίδι δρόμου.

Σύντομη χρονολογία

1949 - Το Διεθνές Καζίνο στην προκυμαία του Πορτ-ο-Πρινς.

1950 - Το ξενοδοχείο El Rancho ανοίγει στο Petionville (μελλοντική μορφή ξενοδοχείου-καζίνο).

con. 1950 - Οι βραδιές καζίνο γίνονται μέρος της τουριστικής ρουτίνας της πρωτεύουσας.

1960 - Νόμος του Ντουβαλιέ: καζίνο σε μεγάλα ξενοδοχεία. μετάβαση σε ένα μοντέλο ξενοδοχείου-καζίνο.

1980 - Αναβάθμιση και επαναεξοπλισμός του El Rancho σχηματίζεται η «ζώνη» των καζίνο της πρωτεύουσας.

2013-2014 - εκσυγχρονισμός του συγκροτήματος NH El Rancho μετά τον σεισμό.

Τα πρώτα καζίνο στην Αϊτή είναι λιμάνια και μητροπολιτικοί χώροι της μεταπολεμικής εποχής, όπου το Διεθνές Καζίνο (1949) και το Ελ Ράντσο (από το 1950 ως ξενοδοχείο, αργότερα ως ξενοδοχείο-καζίνο) καθορίζουν τη μορφή της βιομηχανίας: αστική, σε ξενοδοχεία, για την απογευματινή αναψυχή των τουριστών και της ελίτ. Η σύνδεση των καζίνο με ξενοδοχεία βάσει νόμου του 1960 εδραίωσε αυτή την τροχιά, και η «μακρά ζωή» του Ελ Ράντσο έγινε σύμβολο της συνέχειας της αγοράς - παρά τις κρίσεις και τις αναπαραστάσεις.

Πηγές αναφοράς: ιστορικές σημειώσεις για τον τουρισμό της δεκαετίας του 1950, εξειδικευμένα βιβλία αναφοράς για το Ελ Ράντσο (ιδρύθηκε το 1950), σελίδα καζίνο/ξενοδοχείο και αναφορές για τις μεταπολεμικές και τις ύστερες σοβιετικές δεκαετίες της πρωτεύουσας.