Θρησκεία και τυχερά παιχνίδια - Αϊτή

1) Θρησκευτικό μωσαϊκό ως υπόβαθρο

Η Αϊτή είναι ιστορικά πολυ-εξομολογητική: μια ισχυρή Καθολική παράδοση, μεγάλες Προτεσταντικές/Ευαγγελικές κοινότητες και ζωντανός βουντού συγκριτισμός (Βοντού), σε συνδυασμό με τον Χριστιανισμό. Δεν πρόκειται για «τρία κλειστά δωμάτια», αλλά για παρεμβατικά στρώματα της καθημερινής κουλτούρας που επηρεάζουν τη γλώσσα της ηθικής, τις ιδέες της τύχης και τα όρια της αποδεκτής αναψυχής.

2) Καθολικισμός: «η αμαρτία είναι υπερβολική», όχι στο ίδιο το τελετουργικό

Η καθολική διδασκαλία καταδικάζει παραδοσιακά τον ενθουσιασμό ως βιτρίνα αν οδηγεί σε σπατάλη, ψέματα, χρέη και καταστροφή των οικογενειακών ευθυνών. Στην πράξη, πολλοί Καθολικοί διακρίνουν:

ένα «μικρό» παιχνίδι (π.χ. εισιτήριο λαχειοφόρων αγορών) αποδεκτό με μετριοπάθεια και οικογενειακές προτεραιότητες·
«μεγάλο» παιχνίδι (χρέος, «δόγμα», αμέλεια του καθήκοντος) ως ηθικά απαράδεκτο.
Αυτή η οπτική τροφοδοτεί τον κοινωνικό κανόνα: «μπορείς σταδιακά - αλλά η ευθύνη για το σπίτι είναι υψηλότερη».

3) Προτεσταντικές και ευαγγελικές κοινότητες: αυστηρότερες όσον αφορά τον κίνδυνο

Σε πολλές προτεσταντικές εκκλησίες, δίνεται μεγαλύτερη έμφαση στη νηφαλιότητα και την πειθαρχία. Τα τυχερά παιχνίδια μπορούν να επικριθούν ως μια μορφή «εύκολου χρήματος» και πειρασμού που αποσπά την προσοχή από την εργασία και την υπηρεσία. Στην καθημερινή ζωή, αυτό εκφράζεται σε:

χαμηλή ανοχή για τακτικό παιχνίδι, υποστήριξη για κοινοτικές εναλλακτικές λύσεις (αθλητισμός, εθελοντισμός, σύλλογοι), έκκληση στον οικογενειακό προϋπολογισμό και ευθύνη για τα παιδιά.
Έτσι σχηματίζεται το «κοινωνικό φίλτρο»: όσο πιο κοντά είναι ένα άτομο σε μια ενεργή κοινοτική ζωή, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα να αποφύγει ένα προβληματικό παιχνίδι.

4) Βουντού (Βοντού): συγκριτισμός, σημάδια και «η γλώσσα του αριθμού»

Ο Βοντού δεν είναι «λατρεία της τύχης», αλλά ένα πνευματικό σύστημα με τελετουργίες, σύμβολα και σεβασμό για τους οιωνούς. Στην αϊτινή λαϊκή κουλτούρα, αυτό συνδέεται με την πρακτική του τσάλα - "dream book , όπου οι εικόνες που εμφανίζονται συσχετίζονται με αριθμούς. Σηµαντικό:

tchala - πολιτιστικός «μεταφραστής νοήματος», όχι εγγύηση νίκης·
ο «αριθμός νάρκης» εξηγεί έναν προσωπικό λόγο για ένα μικρό στοίχημα «στο σπίτι»·
πνεύμα πρακτικής - ερμηνεία του κόσμου και όχι «διαχείριση μαγικών ευκαιριών».
Εξ ου και η ήπια ανοχή για τα μικρο-στοιχήματα ως τελετουργικό ελπίδας μέχρι να υποφέρει η οικογένεια.

5) Όπου συγκλίνουν οι ονομαστικές αξίες

Παρά τις διαφορές, η γενική ηθική γραμμή και των τριών στρωμάτων είναι η ίδια:

η προτεραιότητα της οικογένειας και της εργασίας έναντι της ψυχαγωγίας·
καταδίκη των υπερβολών (χρέη, ψέματα, «δόγμα», παραμέληση των παιδιών)·
κατανοώντας ότι το παιχνίδι είναι ένας κίνδυνος, όχι ένας τρόπος για να βγάλεις χρήματα.
Σε επίπεδο νοικοκυριού, αυτό γίνεται μια κοινότητα που θα υποστηρίξει τη μετριοπάθεια και θα καταδικάσει τη συμπεριφορά που βλάπτει το σπίτι.

6) Λαχείο δρόμου: «μικρό» τελετουργικό σε θρησκευτικό περιβάλλον

Borlette πήρε ρίζα ως μια καθημερινή "μικρή ελπίδα. "Η καθολική μετριοπάθεια, η προτεσταντική προσοχή και η εμβληματική ευαισθησία του Βοντού συνδυάζονται για να δημιουργήσουν έναν κοινωνικό ρυθμιστή: το ποσοστό επιτρέπεται ως μια σπάνια χειρονομία, αλλά όχι ως δημοσιονομική στρατηγική. Ως εκ τούτου - αμφιθυμία: η πολιτιστική ομαλότητα του «μικρού» ενθουσιασμού με σκληρή κριτική στις υπερβολές.

7) Διαδικτυακά παιχνίδια: «εξωγήινη περιοχή»

Τα τυχερά παιχνίδια σε απευθείας σύνδεση στη χώρα δεν έχουν ξεχωριστό νομικό καθεστώς. Για τις οικογένειες με θρησκευτικό προσανατολισμό, η έλλειψη ενός «ορατού» ταμειακού μητρώου/προσώπου και τοπικής προστασίας ενισχύει τη δυσπιστία: όπου δεν υπάρχει κοινοτική στήριξη και διαφανείς κανόνες, είναι ευκολότερο να ξεπεραστεί εκεί η γραμμή. Ως εκ τούτου, η στάση απέναντι στα online παιχνίδια είναι συχνά πιο επιφυλακτική από ό, τι προς το γνωστό σημείο λαχειοφόρων αγορών στο σπίτι.

8) Πρακτικές συνέπειες για την υπεύθυνη δράση

Γλώσσα ηθικής = γλώσσα πρόληψης. Τα μηνύματα σχετικά με το υπεύθυνο παιχνίδι είναι πιο αποτελεσματικά όταν ακούγονται στις κατηγορίες της «οικογενειακής φροντίδας», της «υπηρεσίας», της «εντιμότητας» - κατανοητή σε κάθε ονομασία.

Ο ρόλος των κοινοτήτων. Οι εκκλησίες και οι τοπικοί ηγέτες μπορούν να αποτελέσουν δίαυλο για τον οικονομικό αλφαβητισμό, να περιορίσουν τις υπενθυμίσεις και να βοηθήσουν με σημάδια εθισμού.

Διαφάνεια των μετρητών και της λογιστικής. Η τυποποιημένη λογιστική λιανικής (για παράδειγμα, μέσω εγκεκριμένων POS) αυξάνει την εμπιστοσύνη στις πληρωμές και στους πωλητές - αυτό μειώνει τις συγκρούσεις γύρω από τα «μικρά» ποσοστά.

Δείκτης κινδύνου. Αν το παιχνίδι οδηγήσει στην απόκρυψη των δαπανών, του χρέους και των συγκρούσεων - αυτή είναι μια κόκκινη γραμμή για οποιαδήποτε θρησκευτική παράδοση.

9) Πώς να μιλάμε για κινδύνους χωρίς στίγμα

Μην δαιμονοποιείς την παράδοση. Η Τσάλα είναι μέρος του πολιτισμού. εξηγεί ότι τα σημεία δεν μεταβάλλουν τις πιθανότητες.

Έμφαση στα όρια και τις επιλογές. «Παιχνίδι - αμειβόμενη ψυχαγωγία», έθεσε ένα προσωπικό όριο για το ποσό/το χρόνο.

Προσφορά εναλλακτικών λύσεων. Οι κοινοτικές δραστηριότητες, ο αθλητισμός, οι διακοπές και ο εθελοντισμός μειώνουν την πιθανότητα «κάλυψης της υστέρησης».

Διαδρομή για βοήθεια. Αν το παιχνίδι είναι εκτός ελέγχου - δείτε ένα γιατρό, σύμβουλο, επικεφαλής της κοινότητας ή ΜΚΟ? όσο πιο γρήγορα τόσο το καλύτερο.

10) Η ουσία

Η θρησκεία στην Αϊτή θέτει το πλαίσιο της ευθύνης: η καθολική ιδέα της μετριοπάθειας, η προτεσταντική έμφαση στην πειθαρχία και την εργασιακή ηθική, καθώς και η συγκριτική ευαισθησία του Βοντού στα «σημάδια» μαζί αποτελούν μια αμφιλεγόμενη αλλά ρεαλιστική στάση απέναντι στα τυχερά παιχνίδια. Ένα μικρό μερίδιο είναι πολιτισμικά αποδεκτό ως τελετουργικό ελπίδας, αλλά η υπέρβαση και η βλάβη στην οικογένεια είναι πέρα από τα όρια. Κάθε πολιτική τυχερών παιχνιδιών, η επικοινωνία ευθύνης και η προβολή της κοινότητας θα επιτύχουν μόνο όσο θεωρούν αυτή την ηθική αρχιτεκτονική και θα μιλούν στους ανθρώπους στη γλώσσα αξίας τους.