Αποικιακή κληρονομιά - Αϊτή

Ο ρόλος της αποικιακής κληρονομιάς

1) Ευρωπαϊκή προέλευση: λαχεία, παιχνίδια σαλόνι, «καλή τύχη μόδα»

Το Colonial San Domingo (γαλλική αποικία στη σύγχρονη Αϊτή) κληρονόμησε ευρωπαϊκές μορφές ενθουσιασμού - λαχεία, παιχνίδια καρτών, πρώιμα πρωτότυπα «σπίτια παιχνιδιών» σε κλαμπ και ξενοδοχεία. Για τους Ευρωπαίους εποίκους και την αποικιακή ελίτ, ήταν μέρος της κουλτούρας του κομμωτηρίου και των φιλανθρωπικών απατεώνων. για τις πόλεις του λιμένα - στοιχείο ψυχαγωγίας "κατά την άφιξη. "Έτσι ένα μάτσο παγιώθηκαν στη δημόσια συνείδηση: λιμάνι - ξενοδοχείο - βραδινό παιχνίδι.

2) Ηθική και νόμος: η διπλή οπτική «επιτρέπεται - καταδικάζεται»

Οι αποικιακοί κανόνες συνδύαζαν την εκκλησιαστική ηθική (καταδίκη των κακών, ρύθμιση της «αδράνειας») με τους πραγματισμούς της εξουσίας (λαχεία ως μέσο χρηματοδότησης και τέλη πόλης). Ως αποτέλεσμα, αναπτύχθηκε αμφιθυμία, κληρονομημένη από την μετα-αποικιακή κοινωνία: το «υπερβολικό» παιχνίδι καταδικάζεται, αλλά μια οργανωμένη συγκέντρωση για χάρη του εισοδήματος/επιχείρησης είναι πιο ανεκτική. Αυτή η δυαδικότητα εξακολουθεί να αντικατοπτρίζεται στην αντίληψη των λαχειοφόρων αγορών ως «κανονική» και «μεγάλη» διέγερση καζίνο ως κάτι ξεχωριστό, ελιτίστικο ή «εξωγήινο».

3) Νοοτροπία των λιμένων και τύπος των αστικών θηραμάτων

• προσωρινοί επισκέπτες για τους οποίους ενδείκνυνται βραδινά παιχνίδια σε ταβέρνες/ξενοδοχεία·
• ποικίλο αστικό κοινό, όπου συνυπάρχουν η «υψηλή» και η «χαμηλότερη» ψυχαγωγία.
• Ως αποτέλεσμα, σήμερα ο πυρήνας της προσφοράς του καζίνο είναι η πρωτεύουσα/ξενοδοχεία, ενώ ο «μαζικός» ενθουσιασμός ζει στο λιανικό εμπόριο δρόμων.

4) Κοινωνική ιεραρχία: ελίτ και λαϊκή μορφή

• ελίτ/τουριστικά παιχνίδια - σε ξενοδοχεία και κλαμπ (τελετουργικά, κώδικας ενδυμασίας, υπηρεσίες)·
• λαϊκή - γρήγορη, φθηνή, καθημερινή (αριθμητικά λαχεία, στοιχήματα «στο σπίτι»), αργότερα έλαβε τη μορφή borlette.
• Αυτή η διαστρωμάτωση εξηγεί γιατί τα «μεγάλα» καζίνο συγκεντρώνονται σε έναν μητροπολιτικό κόμβο, και το λόττο/μπορλέτα είναι σχεδόν πανταχού παρούσα.

5) Συγκριτισμός των πεποιθήσεων: «αριθμός ύπνου» ως πολιτιστικός κώδικας

Ο αποικιακός θρησκευτικός χάρτης (Καθολικισμός, Προτεσταντισμός) συνδέθηκε με τις πρακτικές της Αφρο-Καραϊβικής, σχηματίζοντας μια συγκριτική άποψη της μοίρας και της τύχης. Ως εκ τούτου - τσάλα (ένα σύστημα για την αντιστοίχιση ονείρων και αριθμών) και τη συνήθεια της «ανάγνωσης σημάτων» στην καθημερινή ζωή. Η ευρωπαϊκή μηχανική λαχειοφόρων αγορών «διασταυρώθηκε» με την τοπική συμβολική γλώσσα - έτσι το παιχνίδι έγινε τελετουργικό ελπίδας, και όχι μόνο μαθηματικά πιθανοτήτων.

6) Αποικιακή υποδομή → μετα-αποικιακές «διευθύνσεις»

Όπου υπήρχαν δρόμοι, στρατώνες, αναχώματα, ξενοδοχεία - υπήρχε επίσης οργανωμένη ψυχαγωγία. Τα σύγχρονα ξενοδοχεία-καζίνο της πρωτεύουσας συνεχίζουν γεωγραφικά αυτή τη λογική: το «παιχνίδι» συνδέεται με τη διεύθυνση του ξενοδοχείου, την υπηρεσία, την ασφάλεια, την πρόσβαση σε ξένο κοινό. Αυτή είναι η ιστορική αδράνεια της αστικής μορφής της αναψυχής, που προέρχεται από το αποικιακό μοτίβο του χώρου.

7) Η οικονομία του «μικρού» χρήματος: η συνήθεια της γρήγορης έλξης

Η ευρωπαϊκή παράδοση των συχνών διαδρομών και ένα «φτηνό εισιτήριο» αντιμετώπισαν την νησιωτική πραγματικότητα των χαμηλών εισοδημάτων και της μεγάλης αβεβαιότητας. Σε αυτή τη διασταύρωση, η μικρο-μορφή ήταν σταθερή: να βάλετε λίγο, να παίζετε συχνά, να περιμένετε τον αριθμό «σας». Ως εκ τούτου, ήταν λαχεία (και όχι το «μεγάλο» καζίνο) που έγινε μια τεράστια μορφή ενθουσιασμού.

8) Νομικά ίχνη: «καζίνο - στο ξενοδοχείο», «λαχείο - στο λιανικό εμπόριο»

Οι μετα-αποικιακοί νόμοι και νόμοι έχουν επανειλημμένα υποστηρίξει τη σύνδεση του καζίνο με το ξενοδοχείο (ως «ελεγχόμενο» περιβάλλον) και την ανοχή της αριθμητικής λιανικής πώλησης (ως «διαχειριζόμενο» μαζικό προϊόν). Στην πολιτιστική μνήμη της κοινωνίας, το «επίσημο» παιχνίδι διατηρείται - όπου υπάρχει ξενοδοχείο/αρχές/γραφείο εισιτηρίων, «λαϊκός» - στο δρόμο, αλλά προσπαθούν να το «καθαρίσουν» μέσω λογιστικής και αδειοδότησης.

9) Γιατί το Διαδίκτυο θεωρείται «ξένο στρώμα»

Τα διαδικτυακά παιχνίδια έρχονται χωρίς τοπική ιστορία και χωρίς τοπική προστασία. Για την πολιτιστική συνήθεια που έχει αναπτυχθεί στο αποικιακό-μετααποικιακό πλαίσιο του φυσικού σημείου (ταμειακό μητρώο, περίπτερο, ξενοδοχείο), η απουσία ενός «ορατού» ιδρύματος κοντά κάνει το online ξένο: καμία διεύθυνση, κανένα «δικό» ταμειακό μητρώο, κανένα τελετουργικό. Ως εκ τούτου - σκεπτικισμός και προθυμία να παίξει ένα «μικρό» στοίχημα στο οικείο λιανικό εμπόριο, και όχι σε ένα απρόσωπο υπεράκτιο.

10) Αποτελέσματα και προοπτικές

• χωρικά (λιμάνι/πρωτεύουσα/ξενοδοχεία έναντι δρόμου και συνοικίας), πολιτιστικά (συγκριτισμός πίστης και «γλώσσα αριθμών»), κοινωνικά (ελίτ σαλόνι έναντι λαϊκού λαχείου), νόμιμα (καζίνο - σε ελεγχόμενο χώρο· μαζικό παιχνίδι - μέσω λιανικής πώλησης και λογιστικής).

Η κατανόηση αυτών των ριζών εξηγεί τη σημερινή εικόνα: το μικρό μητροπολιτικό τμήμα του καζίνο και την τεράστια δημοτικότητα της μπορλέτας. Και κάθε μεταρρύθμιση - από την ψηφιοποίηση του λιανικού εμπορίου μέχρι την πιθανή μελλοντική ρύθμιση του διαδικτύου - είναι επιτυχής όταν λαμβάνεται υπόψη αυτό το ιστορικό «σχέδιο»: τα τελετουργικά της καθημερινής ζωής, η ανάγκη για ένα «ορατό» ταμείο και εμπιστοσύνη, καθώς και τα κοινωνικά όρια μεταξύ του «μεγάλου» και του «μικρού» παιχνιδιού.