Καζίνο Εκουαδόρ μέχρι το 2011 (Guayaquil, Quito)

Πριν από το δημοψήφισμα του 2011, το οποίο οδήγησε σε πλήρη απαγόρευση των χερσαίων καζίνο, η βιομηχανία τυχερών παιχνιδιών στο Εκουαδόρ αναπτύχθηκε κυρίως σε συνδυασμό με τις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις και την αστική νυχτερινή ζωή. Τα κύρια σημεία έλξης είναι το Γκουαγιακίλ (επιχειρηματικό και λιμενικό κέντρο) και το Κίτο (πρωτεύον και τουριστικό κέντρο των Άνδεων). Η μορφή ήταν «ευρωπαϊκή»: μικρού και μεσαίου μεγέθους καζίνο με 4-5 ξενοδοχεία και συγκροτήματα ψυχαγωγίας, με επίκεντρο τους τουρίστες, τους επισκέπτες επιχειρήσεων και ένα πλούσιο τοπικό κοινό.

Ιστορική δυναμική (σύντομο χρονοδιάγραμμα)

1980-1990: σταδιακή νομιμοποίηση και "έξοδος από τη σκιά του συλλόγου. "Τα καζίνο είναι αγκυρωμένα στην αστική δομή αναψυχής· «εμπορευματοκιβώτιο-κλειδί» - σε χώρους ξενοδοχείων.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 έως το 2000: περίοδος ανάπτυξης. Επέκταση των αιθουσών, εκσυγχρονισμός του στόλου των μηχανημάτων, εμφάνιση ζωντανών τραπεζιών και περισσότερη επαγγελματική διαχείριση. Ο τουρισμός και τα επαγγελματικά ταξίδια καθίστανται σημαντικός παράγοντας εσόδων.

2009-2011: κύμα δημόσιας κριτικής και πολιτικής πίεσης, συζητήσεις σχετικά με το κοινωνικό τίμημα του ενθουσιασμού, το τελικό δημοψήφισμα και το επακόλουθο κλείσιμο.

Γεωγραφία και τοποθεσίες

Γκουαγιακίλ

Επιχειρηματικές ακτές και κέντρο. Τα καζίνο του ξενοδοχείου βρίσκονταν σε ακτίνα μεγάλων ξενοδοχείων και σε πολυσύχναστες λεωφόρους, με επίκεντρο το αεροδρόμιο - κέντρο - ανάχωμα.

Συσσωρευτές προκυμαίας και ψυχαγωγίας. Η εγγύτητα σε εστιατόρια, μπαρ και εμπορικές γκαλερί αποτέλεσε τη «διαδρομή της βραδιάς»: δείπνο → καζίνο → μπαρ/κλαμπ.

Η γειτονική ζήτηση εστιάζεται. Η ανάπτυξη οικιστικών και επιχειρηματικών περιοχών (συμπεριλαμβανομένων των νέων επιχειρηματικών περιοχών) τροφοδοτούσε την κυκλοφορία υψηλών κυλίνδρων και εταιρικών πελατών.

Κιτό

La Mariscal/ιστορικό κέντρο. Η νυχτερινή ζωή της συνοικίας La Mariscal, τα ταξιδιωτικά γραφεία και η εγγύτητα με τα κύρια ξενοδοχεία παρείχαν μια σταθερή ροή επισκεπτών.

Συγκροτήματα ξενοδοχείων στις Άνδεις. Τα καζίνο στην πρωτεύουσα βασίζονταν στο μίγμα: τουρίστες (εκδρομές στο ιστορικό κέντρο, ηφαίστεια, Teleferico) + επισκέπτες επιχειρήσεων (συνέδρια, κυβερνητικές υπηρεσίες, ΜΚΟ).

Μορφή των εγκαταστάσεων και προσφορά παιχνιδιών

Μέγεθος και διάταξη. Μικρά/μεσαία δωμάτια (συνήθως 200-600 m ²) με υποδοχή, γραφείο εισιτηρίων, μπαρ και κύριο χώρο παιχνιδιού. Το ξενοδοχείο «κύκλωμα ασφαλείας» (είσοδοι, κάμερες, υπηρεσία ασφαλείας) χρησιμοποιήθηκε ως μέρος του ελέγχου.

Πάρκο παιχνιδιών.

Slots/Video slots: το κυρίαρχο τμήμα όσον αφορά τον αριθμό των θέσεων, τις τακτικές ενημερώσεις τίτλου, τα προοδευτικά τζάκποτ.

Επιτραπέζια παιχνίδια: ρουλέτα, μπλάκτζακ, πόκερ (συμπεριλαμβανομένων τραπεζιών μετρητών και περιοδικών μίνι τουρνουά), μπακαράτ - ανάλογα με το προφίλ του κοινού.

Ηλεκτρονικά γραφεία: υβριδικές λύσεις σε ρουλέτα και blackjack για την αύξηση των καθισμάτων.

Υπηρεσίες και κάρτες F & B. κοκτέιλ, ελαφρά σνακ, υπηρεσία VIP· ξενοδοχεία που προσφέρονται δωμάτιο + μάρκες/πακέτο πίστωσης, τονώνοντας τη φόρτωση εκτός εποχής.

Τμήματα πελατών

Τουρίστες και επαγγελματίες ταξιδιώτες. Η ευκολία «όλα κάτω από μια στέγη» (δωμάτιο, εστιατόριο, καζίνο) έκανε τα σετ ξενοδοχείων ανταγωνιστικά.

Τοπικοί παράγοντες μεσαίου και υψηλού εισοδήματος. Βραδινές και νυχτερινές συνεδρίες την Παρασκευή/Σάββατο, ιδιωτικά τραπέζια για τακτικούς πελάτες.

Expats και περιφερειακοί επισκέπτες. Τα επαγγελματικά ταξίδια, τα συνέδρια, τα διασυνοριακά ταξίδια κατά μήκος της γραμμής Περού/Κολομβίας δημιούργησαν πρόσθετη κίνηση.

Οικονομικά και λειτουργικό μοντέλο

Διάρθρωση των εσόδων. Ο κύριος παράγοντας είναι οι χρονοθυρίδες (σταθερό περιθώριο κέρδους, προβλέψιμος κύκλος εργασιών)· ζωντανοί πίνακες - πωλήσεις εικόνων και VIP.

Διασταυρωμένες πωλήσεις στο ξενοδοχείο. Τα καζίνα αύξησαν την ADR/RevPAR λόγω πρόσθετων πωλήσεων αριθμών και η F&B προσέλαβε προσωπικό κατά τις «καθυστερημένες ώρες».

Προσωπικό. εμπόρους, αφεντικά λάκκων, ταμίες, ασφάλεια, ομάδα F&B, τεχνικό προσωπικό χρονοθυρίδων, μάρκετινγκ· πολλοί έλαβαν εσωτερική εκπαίδευση σε ξενοδοχεία.

Κανονισμός και συμμόρφωση (έως το 2011)

Αδειοδότηση. Ανεκτική προσέγγιση σε επίπεδο δήμων και σχετικών τμημάτων: απαιτήσεις για τον τόπο, τις ώρες εργασίας, την υποβολή εκθέσεων και τους ελέγχους.

Έλεγχος πρόσβασης. Οι περιορισμοί ηλικίας, η παρακολούθηση βίντεο, τα ταμεία, τα όρια στις συναλλαγές μετρητών - στο «μοντέλο ξενοδοχείου» ήταν ευκολότερο να εφαρμοστούν μέσω των ισχυόντων προτύπων ασφαλείας.

Διαφήμιση. Περιορισμένη εξωτερική διαφήμιση, έμφαση στα κανάλια ξενοδοχείων (εσωτερικό υλικό POS, συστάσεις θυρωρού, εταιρικές σχέσεις με ταξιδιωτικά γραφεία).

Κοινωνική οπτική και κριτική

Δημόσια συζήτηση. Στα τέλη της δεκαετίας του 2000, εντάθηκαν οι συζητήσεις για τη λουδομανία, τις οικογενειακές συγκρούσεις και το καταναλωτικό χρέος. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έθεταν τακτικά το θέμα της «κοινωνικής τιμής» των καζίνο.

Αφήγηση «Ορατότητα». Οι αντίπαλοι επισήμαναν ότι η φυσική παρουσία καζίνο στον αστικό χώρο ομαλοποιεί τον ενθουσιασμό. οι υποστηρικτές απάντησαν ότι η μορφή του ξενοδοχείου ρυθμίζει και συγκεντρώνει τον κίνδυνο υπό εποπτεία.

Προϋπόθεση απαγόρευσης. Στο πλαίσιο μιας πανεθνικής ατζέντας κοινωνικής πρόνοιας, διεξήχθη δημοψήφισμα του 2011, μετά το κλείσιμο των καζίνο.

Guayaquil: προφίλ αγοράς έως το 2011

Πόλη του λιμανιού και επιχειρηματικό κέντρο. Συνεχής ροή επαγγελματικών ταξιδιών, πανηγύρεις, εταιρικές συναντήσεις.

Προσφορά παιχνιδιού. Πιο επικεντρωμένη σε slots και ρουλέτα, με ξεχωριστές VIP γωνίες για blackjack/πόκερ.

Συνέργεια με τη γαστρονομία. Τα εστιατόρια ξενοδοχείων και οι κοντινές γαστρονομίες ενίσχυσαν το φαινόμενο της «βραδινής διαδρομής».

Κίτο: Προφίλ αγοράς έως το 2011

Πρωτεύουσα και πύλη προς τις Άνδεις. Ισορροπία του τουρισμού (ιστορικό κέντρο, δρομολόγια των Άνδεων) και κρατική/επιχειρηματική ατζέντα.

Προσφορά παιχνιδιού. Στοιχήματα σε ζωντανά τραπέζια (ιδίως ρουλέτα/blackjack) ως σημείο έλξης για τους τουρίστες και τους εκθέτες· χρονοθυρίδες ως «κάτοχος θέσης» της αίθουσας.

Περιπέτεια. Δεσμευτική για το χρονοδιάγραμμα των διασκέψεων και των πολιτιστικών εκδηλώσεων, ειδικές εκδηλώσεις «αριθμός + παιχνίδι».

Υπεύθυνες πρακτικές αναπαραγωγής (όπως φαίνεται τότε)

Βασικά μέτρα. Επαλήθευση ηλικίας, άρνηση υπηρεσίας, καταγραφή συμβάντων.

Προαιρετικά όρια. Εισήχθησαν σε σημείο και, κατά κανόνα, στο πλαίσιο της εταιρικής πολιτικής ενός συγκεκριμένου φορέα εκμετάλλευσης.

Προβολή. Οι εταιρικές σχέσεις με ΜΚΟ και οι γραμμές βοήθειας ήταν λιγότερο συχνές από ό, τι σε ώριμες δικαιοδοσίες. δεν υπήρχαν ομοιόμορφα εθνικά πρότυπα.

Γιατί η βιομηχανία έληξε γρήγορα

Πολιτική βούληση + δημόσια έρευνα. Ο φορέας «βελτίωσης» του δημόσιου χώρου υπερίσχυσε των οικονομικών επιχειρημάτων.

Θεσμική αλλαγή. "Μετά το δημοψήφισμα ήρθε η κανονιστική διαμόρφωση της απαγόρευσης με μια σύντομη μεταβατική περίοδο. το μοντέλο ξενοδοχείου έκλεισε φυσικά μέσα σε λίγους μήνες.

Σύντομη διάρκεια της «χρυσής» περιόδου. Η κορύφωση της δεκαετίας του 2000 αποδείχθηκε μικρή: σημαντικές επενδύσεις σε αίθουσες και ένας στόλος μηχανημάτων δεν είχαν χρόνο να αποπληρώσουν πλήρως από ορισμένους φορείς εκμετάλλευσης.

Κληρονομιά και διδάγματα

1. Η ηρεμία ως παράγοντας ποιότητας. Η σύνδεση με την υποδομή 4-5 αύξησε τα πρότυπα εξυπηρέτησης και ασφάλειας, αλλά δεν εξάλειψε τους δημόσιους κινδύνους.

2. Εξάρτηση από τον τουρισμό και τα επαγγελματικά ταξίδια. Η εποχικότητα και το χρονοδιάγραμμα των γεγονότων επηρέασαν άμεσα τα έσοδα.

3. Η κανονιστική προβλεψιμότητα είναι ζωτικής σημασίας. Μια απότομη αλλαγή πορείας κατέδειξε τον ευάλωτο χαρακτήρα της επιχείρησης χωρίς μακροπρόθεσμες εγγυήσεις.

4. Μετάβαση στο διαδίκτυο. Μετά το κλείσιμο του offline, μέρος της ζήτησης μετανάστευσε στο τμήμα του Διαδικτύου (συχνά σε υπεράκτιες ιστοσελίδες), το οποίο αργότερα έγινε ξεχωριστό πολιτικό θέμα.

Μέχρι το 2011, τα καζίνο στο Γκουαγιακίλ και το Κίτο ήταν ένα εξέχον, αν και συμπαγές, στοιχείο της αστικής οικονομίας - βασιζόμενα σε υποδομές ξενοδοχείων, κουλοχέρηδες και κλασσικά τραπέζια, τουρίστες και επιχειρηματικό κοινό. Η βιομηχανία έδειξε σημάδια επαγγελματισμού, αλλά αντιμετώπισε ισχυρή πολιτική και κοινωνική αντίθεση. Το δημοψήφισμα του 2011 έθεσε τέλος σε αυτό το κεφάλαιο, αφήνοντας ως κληροδοτημένη υποδομή, σχολείο προσωπικού και ένα μάθημα για το πόσο σημαντική είναι η ρυθμιστική βιωσιμότητα και η ισορροπία μεταξύ της οικονομίας της ψυχαγωγίας και των συμφερόντων της κοινωνίας.