Λόγοι για το κλείσιμο του καζίνο (Ισημερινός)

Λόγοι κλεισίματος του καζίνο

Το κλείσιμο των καζίνο στον Ισημερινό ήταν αποτέλεσμα της σύμπτωσης αρκετών φορέων - του δημόσιου αισθήματος, της πολιτικής βούλησης και των κανονιστικών αποφάσεων. Το τελευταίο πιρούνι ήρθε στο δημοψήφισμα του 2011, το οποίο ακολουθήθηκε από προεδρικό διάταγμα για τη σταδιακή κατάργηση του έργου των ιδρυμάτων. Παρακάτω είναι μια σειρά από λόγους που είχαν αναπτυχθεί μέχρι τότε.

1) Δημόσια έρευνα: προστασία των ευάλωτων ατόμων και εμφάνιση ενθουσιασμού

Λουδομανία και οικογενειακοί κίνδυνοι. Η δημόσια συζήτηση για τα τέλη της δεκαετίας του 2000 συσχετίζει όλο και περισσότερο τα καζίνο με την αύξηση των προβλημάτων στα τυχερά παιχνίδια, τα χρέη και τις οικογενειακές συγκρούσεις.

Κανόνες και τιμές. Μέρος της κοινωνίας έβλεπε τα καζίνο ως παράγοντα που «ομαλοποίησε» επικίνδυνη συμπεριφορά στον αστικό χώρο (ειδικά σε τουριστικές περιοχές και κοντά σε ομάδες επιχειρήσεων).

Ρόλος των μέσων ενημέρωσης. Ιστορίες για αρνητικές υποθέσεις ενίσχυσαν τη ζήτηση για «ανάκαμψη» του δημόσιου περιβάλλοντος.

2) Πολιτική ατζέντα: Δέσμευση για «καθαρισμό» του δημόσιου χώρου

Εδραίωση της στήριξης. Η πορεία περιορισμού των ορατών μορφών ενθουσιασμού συνέβαλε στη συγκέντρωση ευρείας εκλογικής συναίνεσης, συμπεριλαμβανομένων θρησκευτικών και πολιτικών πρωτοβουλιών, ΜΚΟ και μέρους της επαγγελματικής κοινότητας ψυχολόγων/κοινωνικών λειτουργών.

Μηχανισμός περιστροφής. Το δημοψήφισμα (Consulta Popular) έδωσε άμεση εντολή να απαγορευτούν τα καζίνο και οι αίθουσες τυχερών παιχνιδιών - πράγμα που νομιμοποιούσε σκληρά εκτελεστικά βήματα.

3) Ρυθμιστικά κενά και αδύναμος «υπεύθυνος ρόλος»

Άνισες πρακτικές. Μέχρι το 2011, τα πρότυπα για τα υπεύθυνα τυχερά παιχνίδια (αυτοαποκλεισμός, όρια, υποχρεωτικές προειδοποιήσεις) δεν εφαρμόστηκαν συστηματικά και εξαρτώνται από τις πολιτικές των μεμονωμένων φορέων.

Παρακολούθηση και συμμόρφωση. Το επίπεδο ελέγχου της εισδοχής, της διαφήμισης και των χρηματοοικονομικών ροών θεωρήθηκε ανεπαρκώς αυστηρό, γεγονός που πυροδότησε την κριτική του κλάδου.

Δημοτικές αποχρώσεις. Το ανεκτικό μοντέλο επί τόπου οδήγησε σε διαφορές στην εφαρμογή των κανόνων και στην εφαρμογή τους.

4) Οικονομία υπό μεγεθυντικό σύστημα: η διαφορά μεταξύ «οφελών» και «τιμών»

Υποστηρικτές επεσήμαναν θέσεις εργασίας, έσοδα ξενοδοχείων, τουρισμό και φορολογικά έσοδα.

Οι αντίπαλοι τόνισαν το κοινωνικό κόστος: το κόστος των εξαρτήσεων, το βάρος των οικογενειών και τους κινδύνους φήμης για το αστικό περιβάλλον.

Η ισορροπία των επιχειρημάτων στην κοινή γνώμη μετατοπίστηκε προς την κοινωνική προτεραιότητα - «καλύτερα λιγότερα εισοδήματα, αλλά ασφαλέστερα».

5) Ηθικός και δεοντολογικός παράγοντας

Οι θρησκευτικές και αστικές οργανώσεις υποστηρίζουν σταθερά την απαγόρευση ως ένα βήμα προς την «ευημερία των κοινοτήτων».

Πολιτική διάρθρωση. Τα επιχειρήματα αυτά ενσωματώθηκαν αποτελεσματικά στην εθνική ρητορική σχετικά με την κοινοτική υγεία και την προστασία των νέων.

6) Το δημοψήφισμα του 2011 και η «ρυθμιστική αλλαγή»

Λύση δημοψηφίσματος. Η ψηφοφορία έδωσε στο εκτελεστικό όργανο έναν λόγο να εξομαλύνει τη συζήτηση απαγορεύοντας τα καζίνο και τις αίθουσες τυχερών παιχνιδιών.

Διάταγμα και μεταβατική περίοδος. Το προεδρικό διάταγμα μετά το δημοψήφισμα καθιέρωσε ένα σύντομο περιθώριο για εκκαθάριση (περίπου αρκετούς μήνες), το οποίο εξασφάλισε την ταχεία διάλυση της βιομηχανίας.

Μηδενική ανοχή. Από εκείνη τη στιγμή, οι απόπειρες καταστρατήγησης της απαγόρευσης οδήγησαν σε αυστηρές κυρώσεις.

7) Γεωγραφία της «ορατότητας»: Κίτο και Γκουαγιακίλ

Μητροπολιτικές και επιχειρηματικές ζώνες έχουν συσσωρεύσει την κύρια «ορατότητα» των καζίνο - δίπλα στα ξενοδοχεία 4-5, εστιατόρια, κλαμπ.

Επίδραση συγκέντρωσης. Όσο υψηλότερη είναι η συγκέντρωση στις κεντρικές περιφέρειες, τόσο ισχυρότερη είναι η κατακραυγή των μέσων ενημέρωσης και του κοινού, αυξάνοντας την πίεση για κλείσιμο.

8) Σφάλματα επικοινωνίας της βιομηχανίας

Υποτίμηση για την RG. Ο κλάδος καθυστερεί με ενιαία πρότυπα για υπεύθυνο έργο και δημόσιες εκθέσεις για κοινωνικά έργα.

Έλλειψη συμμαχιών. Ένας αδύναμος συνασπισμός με τον ξενοδοχειακό, πολιτιστικό και αθλητικό τομέα δεν επέτρεψε τη δημιουργία ενός πειστικού «πακέτου» αντεπιχειρημάτων.

9) Βάση: γιατί έκλεισαν γρήγορα

Πολιτική εντολή + νομική πράξη. Δημοψήφισμα + διάταγμα = πλήρως νόμιμη και γρήγορη απαγόρευση.

Συστημικό αίτημα της κοινωνίας. Οι περισσότεροι κοινωνικοί κίνδυνοι αντιστάθμισαν τα οικονομικά οφέλη.

Απροετοίμαστη βιομηχανία. Η έλλειψη καθολικών προτύπων για τις ΚΔ και η ισχυρή αυτορρύθμιση διευκόλυναν τη λήψη σκληρής απόφασης.

Συνέπειες και «μακρά σκιά» της απόφασης

Κλείσιμο εκτός σύνδεσης. Η υποδομή του καζίνο εξαφανίστηκε από τον αστικό ιστό. το προσωπικό και μέρος της ζήτησης μετεγκαταστάθηκαν σε άλλα τμήματα.

Μετάβαση στο διαδίκτυο. Μέρος της ζήτησης του παίκτη άλλαξε σε υπεράκτιες διαδικτυακές πλατφόρμες, οι οποίες αργότερα έγιναν ξεχωριστό θέμα ρύθμισης των αθλητικών στοιχημάτων και συζητήσεων σχετικά με το online γενικά.

Πολιτική αδράνεια. Η απαγόρευση του 2011 καθόρισε το status quo για μεγάλο χρονικό διάστημα. κάθε απόπειρα ανάκτησης καζίνων αποτέλεσε αντικείμενο δημοψηφίσματος και κοινοβουλευτικής ημερήσιας διάταξης.

Τα καζίνο στο Εκουαδόρ έκλεισαν όχι για έναν λόγο, αλλά λόγω ενός συνδυασμού δημόσιων, πολιτικών και ρυθμιστικών παραγόντων. Το δημοψήφισμα του 2011 μετέτρεψε την αυξανόμενη ανησυχία για τη λουδομανία και την «εμφάνιση» του ενθουσιασμού σε μια σκληρή νομική απαγόρευση. Η ταχεία διάλυση της βιομηχανίας κατέστη δυνατή με σαφή πολιτική εντολή και ανεπαρκή θεσμική προστασία από τους ίδιους τους φορείς. Για όλες τις μεταγενέστερες συζητήσεις, αυτό δημιούργησε μια βασική γραμμή: η κοινωνική προτεραιότητα είναι πάνω από το οικονομικό όφελος και κάθε πιθανή «επανεκκίνηση» απαιτεί μια ενισχυμένη συγκεκριμένη αρχιτεκτονική προστασίας και ελέγχου των καταναλωτών.