Πλήρης απαγόρευση και οι συνέπειές της (Βενεζουέλα)

Πλήρες άρθρο

1) Κανονιστικό «σημείο μηδέν»: τι συνέβη πριν από την απαγόρευση

Μέχρι το 2011, το offline καζίνο και η αγορά bingo λειτουργούσαν σύμφωνα με το νόμο του 1997 («Ley para el Control de los Casinos, Salas de Bingo y Máquinas Traganíqueles») και τους κανονισμούς του 1998: ο νόμος καθόριζε το καθεστώς αδειοδότησης, τις κυρώσεις και την εποπτεία της Εθνικής Επιτροπής Καζίνο· αντικείμενα, κατά κανόνα, βρίσκονταν σε τουριστικές περιοχές και σε ξενοδοχεία.

2) Τέλος του 2011: Πολιτική απόφαση για το «συνολικό κλείσιμο»

Οι αρχές διέταξαν το κλείσιμο όλων των καζίνο και μπίνγκο. Ο ίδιος ο Ούγκο Τσάβες τους αποκάλεσε «lugares de perdición» («τόποι του ηθικού»), τονίζοντας το ηθικό και πολιτικό κίνητρο του βήματος. Η ρυθμιστική αρχή ανακάλεσε τότε τις άδειες και έκλεισε τις περισσότερες από τις υπάρχουσες αίθουσες.

3) Κοινωνικοοικονομικές επιπτώσεις της απαγόρευσης

Απασχόληση. Σύμφωνα με την ένωση εργατών STBCV και bingo, η απαγόρευση οδήγησε στην απώλεια δεκάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας. σε ορισμένες δημοσιεύσεις εμφανίζεται ο αριθμός των ≈100 000 άμεσων και έμμεσων θέσεων. Αυτό αντικατοπτρίζεται στις εκθέσεις της περιόδου 2011-2012.

Τουρισμός και υπηρεσίες. Το κλείσιμο των αιθουσών «αγκυροβόλων» στα ξενοδοχεία μείωσε το φορτίο του αριθμού των αιθουσών και του σχετικού τμήματος F & B/event (το οποίο αργότερα θα γινόταν το επιχείρημα των αρχών για «επανεκκίνηση» για χάρη των συναλλαγματικών κερδών). Η αλλαγή αυτή αποτυπώθηκε από τη βιομηχανία και τα γενικά μέσα ενημέρωσης.

Επιβολή και "γκρίζα περιοχή. "Οι ανασκοπήσεις της βιομηχανίας ανέφεραν ότι η διοίκηση συνεχίζεται μαζικά - μαζί με προβληματικούς τομείς, οι διαλύτες έκλεισαν επίσης. Παράλληλα, μέρος της ζήτησης έγινε σε άτυπες μορφές και σε υπεράκτιες ηλεκτρονικές επικοινωνίες.

4) Μακρύ πάγωμα (2012-2019)

Τα χερσαία καζίνο παρέμειναν κλειστά για σχεδόν μια δεκαετία. Τα διαδικτυακά πλαίσια για τα τυχερά παιχνίδια δεν εμφανίστηκαν ποτέ στο επίπεδο ενός ξεχωριστού ομοσπονδιακού νόμου/μητρώου (σε αντίθεση με τη γειτονική Κολομβία), τροφοδοτώντας την υπεράκτια πρόσβαση και τις κατακερματισμένες πρακτικές. Οι περιφερειακές δημοσιεύσεις και οι βιομηχανικοί πόροι έγραφαν τακτικά γι 'αυτό το ρυθμιστικό «κενό».

5) Αντιστροφή φυσικά: 2020-2021

Ιανουάριος 2020. Ο Nicolas Maduro ανακοίνωσε ένα καζίνο στο ξενοδοχείο Humboldt της πρωτεύουσας, όπου σχεδίαζαν να στοιχηματίσουν στο κρατικό κρυπτονομικό νόμισμα Petro (PTR), και να στείλουν τα έσοδα στην υγειονομική περίθαλψη και την εκπαίδευση. Έγινε σύμβολο της «αποπάγωσης».

Σεπτέμβριος 2021. Οι αρχές έδωσαν το πράσινο φως για την επιστροφή του καζίνο: ειδικευμένα ΜΜΕ ανέφεραν «περίπου 30» άδειες για την εκτόξευση αιθουσών σε όλη τη χώρα μετά από ένα δεκαετές διάλειμμα.

6) Τι έδειξε η εμπειρία της πλήρους απαγόρευσης - αποτελέσματα και διδάγματα

1. Κοινωνικό κόστος. Μια γρήγορη διοικητική «αλλαγή» αντιμετώπισε σοβαρό πλήγμα στην απασχόληση και τις συναφείς υπηρεσίες, και η αποκατάσταση του προσωπικού και των υποδομών μετά από χρόνια αποδείχθηκε δαπανηρή.

2. Υποκατάσταση γκρίζας πρότασης. Η ζήτηση για το παιχνίδι δεν έχει εξαφανιστεί - έχει μεταβεί σε ανεπίσημη και υπεράκτια, όπου το κράτος έχει λιγότερη επιρροή για να προστατεύσει τον καταναλωτή και να εισπράξει τέλη.

3. Τουριστική λογική. Ο συνδυασμός «καζίνο + ξενοδοχείο + εκδηλώσεις» (χαρακτηριστικό του πλαισίου του 1997) αποδείχθηκε κρίσιμος για τις περιφερειακές πρωτεύουσες. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το επιχείρημα του «τουρίστα» έχει καταστεί βασικό στη ρητορική της «επανεκκίνησης» της περιόδου 2020-2021.

4. Πολιτική αναστρεψιμότητα. Η απαγόρευση υπαγορεύθηκε από την ιδεολογία και την κοινωνική ατζέντα του «μηδέν», αλλά η οικονομική κρίση της δεκαετίας του 2020 ανάγκασε τις αρχές να επανεξετάσουν την προσέγγισή τους - μέχρι σενάρια με κρυπτογραφικούς υπολογισμούς και ψηφίσματα σημείων.

7) Τι ακολουθεί (2025 μπροστά)

Το μερικό «αντίστροφο» της απαγόρευσης δεν ακυρώνει βασικές προκλήσεις: διαφάνεια των αδειών, τεχνικός έλεγχος των αιθουσών (διασύνδεση), προστασία των παικτών και βεβαιότητα του επιγραμμικού τμήματος, το οποίο εξακολουθεί να μην διαθέτει ενιαίο εθνικό πλαίσιο. Εάν αυτά τα στοιχεία θεσμοθετηθούν, το ποσοστό «τουρίστας» του κράτους θα μπορούσε να έχει σταθερό αποτέλεσμα. Εάν όχι, η σκιώδης μετάβαση της ζήτησης θα συνεχιστεί. Τα συμπεράσματα του 2021 σχετικά με την επιστροφή του καζίνο και η ρητορική των αρχών μετά το 2020 επιβεβαιώνουν ακριβώς το ρεαλιστικό κίνητρο: τα κέρδη από συνάλλαγμα και την απασχόληση.

Η πλήρης απαγόρευση του 2011 στη Βενεζουέλα ήταν μια πολιτική απόφαση με υψηλό κοινωνικό τίμημα: δεκάδες χιλιάδες χαμένες θέσεις εργασίας, μείωση του τουρισμού εκτός διαδικτύου και ανάπτυξη «γκρι» καναλιών. Από το 2020-2021 ξεκίνησε μια μερική παρέκκλιση από την απαγόρευση - μέσω του συμβολικού έργου Humboldt/Petro και «περίπου 30» αδειών - αλλά η βιωσιμότητα αυτής της πορείας εξαρτάται από το πώς το κράτος επισημοποιεί διαφανείς κανόνες και ελέγχους, ειδικά στο διαδίκτυο. Διαφορετικά, το εκκρεμές μεταξύ απαγόρευσης και «επανενεργοποίησης» θα συνεχίσει να ταρακουνά τη βιομηχανία.