Ενθουσιασμός σε θρησκευτικά κείμενα και ερμηνείες

Εισαγωγή: Γιατί οι θρησκείες κοιτάζουν τόσο προσεκτικά το παιχνίδι

Ο ενθουσιασμός δεν είναι μόνο ένα στοίχημα χρημάτων. Αυτός είναι ένας ιδιαίτερος τρόπος αντιμετώπισης της ευκαιρίας: να της δώσουμε νόημα, να την κάνουμε να λειτουργήσει για την επιθυμία. Οι θρησκευτικές παραδόσεις προσπαθούν εδώ και αιώνες να «εξημερώσουν» την υπόθεση -για να την αποκαλούν Πρόνοια, κάρμα, τάο- και, ως εκ τούτου, διαχωρίζουν προσεκτικά την παρτίδα ως διαδικαστικό ατύχημα από τα τυχερά παιχνίδια ως καλλιέργεια πάθους και βλάβης. Παρακάτω είναι ένας χάρτης των κύριων προσεγγίσεων.

Ιουδαϊσμός: Ο «παίκτης ζάρια» και το πρόβλημα μιας δίκαιης συμφωνίας

Κείμενα. Στο Τανάχ, η παρτίδα βρίσκεται ως ένας τρόπος διανομής (γη, υπηρεσία) - μια διαδικασία, όχι μαντεία. Αλλά το Ταλμούντ επικρίνει έντονα το «mesahek b 'quvia» - τον τζογαδόρο. Μπορεί να θεωρηθεί ανάξιος μάρτυρας στο δικαστήριο: το εισόδημά του είναι μια «επιπόλαιη κατοχή», και η ίδια η συναλλαγή είναι συχνά asmakhta (μια υπόσχεση χωρίς πραγματική πρόθεση), που σημαίνει ένα άδικο κέρδος.

Όρια. Τα χρηματικά παιχνίδια, όπου το αποτέλεσμα είναι εντελώς τυχαίο, είναι προβληματικά: υπονομεύουν την εργασιακή ηθική και τη δικαιοσύνη της συμφωνίας. Επιτραπέζια παιχνίδια χωρίς χρήματα είναι αποδεκτά.

Σύγχρονες απαντήσεις. Τα λαχεία δωρεάς και οι «ανυψωτές» για τις συναγωγές συζητούνται από τους ραβίνους: συχνά επιτρέπονται με σαφείς κανόνες, διαφάνεια και απουσία «κυνηγιού» για τις αδυναμίες των συμμετεχόντων.

Χριστιανισμός: από τη μοίρα του αποστόλου μέχρι την ηθική κριτική του ενθουσιασμού

Γραφή. Στην Αγία Γραφή, η παρτίδα χρησιμοποιείται ως μέσο επιλογής όπου οι άνθρωποι αναζητούν το θέλημα του Θεού (μετοχές γης του Ισραήλ, η επιλογή του Ματθαίου αντί του Ιούδα). Πρόκειται για διαδικαστικό ατύχημα, όχι για πίστη στην «τυφλή τύχη». "Την ίδια στιγμή, τα Ευαγγέλια δείχνουν πως οι στρατιώτες "πέταξαν πολλά" για τη ρόμπα του Ιησού - ένα επεισόδιο που έχει γίνει σύμβολο του σκληρού κυνισμού του ενθουσιασμού.

Παράδοση.

Καθολική ηθική θεολογία επιτρέπει μετριοπαθή παιχνίδια ως μορφή ανάπαυσης, ενώ τηρεί τη δικαιοσύνη: δεν μπορείτε να στερήσετε την οικογένεια από την αναγκαία, εξαπατητική, υποκείμενη στον εθισμό? το κακό - όπου παραβιάζονται η μετριοπάθεια και η δικαιοσύνη.

Η ορθοδοξία στην ασκητική οπτική προειδοποιεί πιο συχνά: ο ενθουσιασμός διεγείρει τα πάθη (αγάπη για το χρήμα, ματαιοδοξία, θυμός), καταστρέφει την προσοχή στην προσευχή και τους γείτονες. Η πρακτική είναι να αποθαρρύνουμε, να ομολογούμε, να προσφέρουμε νηφαλιότητα.

Σε μια σειρά προτεσταντικών παραδόσεων (Πουριτανική και ευαγγελική κληρονομιά), η κριτική είναι πιο σκληρή: ενθουσιασμός - σπατάλη δώρων και μια μορφή εξαρτημένης συμπεριφοράς. η επιτρεπτότητα των «αβλαβών» παιχνιδιών εξετάζεται σε τοπικό επίπεδο.

Σήμερα. Οι εκκλησίες αναπτύσσουν ποιμαντικά προγράμματα για να βοηθήσουν τους εθισμένους, να αντιταχθούν στο επιθετικό μάρκετινγκ τυχερών παιχνιδιών και να υποστηρίξουν την ηθική ρύθμιση.

Ισλάμ: Meisir/Kimar ως «μίσος για το λίπασμα»

Κοράνι και Σούννα. Ο ενθουσιασμός (meisir, kumar) και η μεθυστική ονομάζονται φάουλ: «σπέρνουν την εχθρότητα και το μίσος», αποσπούν την προσοχή από την ανάμνηση του Θεού και την προσευχή. Η απαγόρευση είναι θεμελιώδης: η συμμετοχή σε τυχερά παιχνίδια αξίας είναι αμαρτία, ακόμη και αν τα χρήματα κατευθύνονται σε «καλούς στόχους».

Επέκταση της έννοιας. Κλασικά fakihs συζήτησε λαχείο, σαρώσεις, στοιχήματα? σύγχρονα παιχνίδια με «μηδενικό άθροισμα» και κυρίαρχη τυχαιότητα, όπου υπάρχει ανέντιμη ασυμμετρία.

Γκρίζα περιοχή. Οι ασφάλειες, οι επενδύσεις και οι πρακτικές ανταλλαγής αναλύονται για το gharar (απαράδεκτη αβεβαιότητα) και το r̃iba. Το αποτέλεσμα εξαρτάται από τη δομή του προϊόντος: όταν ο κίνδυνος είναι επιχειρηματικός και κατανέμεται δίκαια, το παραδεκτό είναι δυνατό· όπου εξακολουθεί να υφίσταται ο κίνδυνος - τυχερά παιχνίδια και εκμετάλλευση - απαγόρευση.

Βουδισμός: «η σωστή ζωή» και απόρριψη των συνθηκών ταλαιπωρίας

Δεοντολογία της έκτης οδού. «Ο σωστός τρόπος διαβίωσης» αποκλείει δραστηριότητες που αυξάνουν την ταλαιπωρία και τον εθισμό - αυτό συνήθως περιλαμβάνει τα τυχερά παιχνίδια (ως αλιεία και ως πρακτική).

Ψυχολογία. Ο ενθουσιασμός υποκινεί τη δίψα, αυξάνει την άγνοια για τον λόγο της ευτυχίας, προκαλεί μια κατάσταση δυσπιστίας (φθόνο, θυμό, λύπη).

Πρακτική. Συστάσεις - νοοτροπία, πειθαρχία, περιορισμός των συνθηκών (τόποι, άνθρωποι, σκανδάλες), γενναιοδωρία και μετατροπή της δίψας σε φροντίδα.

Ινδουισμός και Παράδοση Τζάιν: Κάρμα, Ζάρια και Μάθημα για τη Δύναμη του Πάθου

Epic και dharma. Στη Μαχαμπάρατα, το παιχνίδι των ζάρια γίνεται καταστροφή: βασίλεια και τιμή χάνονται λόγω επιρροής και στοργής. Ηθική: η αμαρτία δεν είναι σε οστά αυτή καθαυτή, αλλά σε ακράτεια και ασθένεια της επιθυμίας? ο κυβερνήτης πρέπει να αποτελεί παράδειγμα μέτρου.

Ο Ντάρμα Σάστρα συχνά καταδικάζει τον ενθουσιασμό ως πηγή χρέους και την κατάρρευση της οικονομίας.

Πρακτική. Τα πολιτιστικά παιχνίδια μπορεί να συνεχίζονται ως τελετουργικά/εορτασμοί, αλλά τα στοιχήματα και ο εθισμός απαγορεύονται από την ηθική παράδοση.

Σιχισμός, Κομφουκιανή και Ταοϊστική οπτική: Τάξη, Εργασία και Κρατώντας Πάθη

Ο Sikh Rehat Maryada απαγορεύει ρητά τα τυχερά παιχνίδια: παραβιάζουν την πειθαρχία και υπονομεύουν την κοινή ζωή.

Ο κομφουκιανισμός δίνει έμφαση στην αυτοπειθαρχία, το καθήκον και την ντροπή. Τα τυχερά παιχνίδια «εύκολο χρήμα» θεωρούνται επιβλαβή για την αρμονία οικογένειας/ιεραρχίας.

Η ταοϊστική προοπτική είναι πιο ήπια, αλλά επικρίνει τη βίαιη παρέμβαση στη φυσική πορεία, η οποία περιλαμβάνει την επιδίωξη της «γρήγορης τύχης».

Βασική διαφορά: παρτίδα ≠ διέγερση

Σε πολλές παραδόσεις, οι παρτίδες επιτρέπονται ως διαδικαστικό ατύχημα (όταν τα μέρη συμφωνούν και το αποτέλεσμα δεν δημιουργεί ηθική): διανομή υπηρεσιών, ουρές αναμονής, ιδιοκτησία με ίσα δικαιώματα. Τα τυχερά παιχνίδια είναι η αναζήτηση προσωπικού κέρδους από την τύχη, συχνά εις βάρος ενός άλλου, με την καλλιέργεια πάθους: εδώ η θρησκευτική κριτική είναι σχεδόν καθολική.

Κοινωνική δικαιοσύνη: ποιος πληγώνει περισσότερο

Η θρησκευτική ηθική δεν εξετάζει μόνο την ατομική αμαρτία, αλλά και τη δομική βλάβη:

ροή πόρων από ευάλωτη σε «κατοικία»·
αύξηση των χρεών, κατάρρευση της οικογένειας,
μάρκετινγκ που απευθύνεται σε τοξικομανείς·
«ιδιωτικοποίηση των κερδών και κοινωνικοποίηση των ζημιών» μέσω φόρων και κρατικής στήριξης των εξαρτήσεων.
Ως εκ τούτου - ζητεί κανονιστική ρύθμιση, επιχειρηματική ευθύνη και υποστήριξη για προγράμματα βοήθειας.

Τρέχοντα ζητήματα και ερμηνείες

1. Λαχεία "για τα καλά. "Μέρος των παραδόσεων επιτρέπει σαφή εθελοντισμό, διαφάνεια, όρια· άλλοι βλέπουν την ίδια μηχανική εξάρτησης και αποθαρρύνουν.

2. Εσπορτάζ, κιβώτια λεηλασίας, τυχαία στοιχήματα. Οι θεολόγοι εφαρμόζουν όλο και περισσότερο την αρχή της αναλογίας: αν υπάρχει εξάρτηση, εκμετάλλευση, ανέντιμη ασυμμετρία - μια εκτίμηση σαν ενθουσιασμό.

3. Επενδύσεις έναντι παιχνιδιού. Το κριτήριο είναι αν η πραγματική αξία δημιουργείται και ο κίνδυνος επιμερίζεται δίκαια, ή αν είναι απλά ένα στοίχημα για την αστάθεια με την ευπάθεια κάποιου άλλου.

4. Θεραπεία εθισμού. Οι θρησκείες δίνουν έμφαση στην κοινότητα, την νηφαλιότητα, την πειθαρχία, την ευθύνη - μαζί με την επαγγελματική βοήθεια.

Πρακτικές «αγκυροβολίες» θρησκευτικής δεοντολογίας (σύντομος κατάλογος)

Σκοπός: Είναι ένα ξεκούραση/κοινωνικό παιχνίδι ή κυνηγώντας ένα «θαύμα»

Τιμή: Υποφέρει η οικογένεια, η εργασία, το χρέος υπάρχουν χρέη/απάτες

Ελευθερία: Μπορώ να σταματήσω ποιος θέτει όρια - εγώ ή «σπίτι»

Δικαιοσύνη: Ποιανού πλευρά είναι η ασυμμετρία εκμεταλλεύεται τους ευάλωτους

Πνευματική επίδραση: Αυξάνει αυτό την ευγνωμοσύνη και τη γενναιοδωρία ή την απληστία και την οργή

Συμπέρασμα: κοινός παρονομαστής - νηφαλιότητα, δικαιοσύνη, έλεος

Τα θρησκευτικά κείμενα διακρίνουν την τύχη ως εργαλείο και ενθουσιασμό ως πάθος. Η πρώτη είναι δυνατή και χρήσιμη στις γενικές υποθέσεις. το δεύτερο είναι σχεδόν πάντα επικίνδυνο: διαβρώνει την εργασία, καταστρέφει τις σχέσεις, κάνει έναν γείτονα «αντίπαλο», και από τύχη - ένα είδωλο. Οι σύγχρονες ερμηνείες συγκλίνουν σε τρεις εφέσεις:

1. Νηφαλιότητα και μέτρηση (προσωπικοί και κοινωνικοί περιορισμοί).

2. Δίκαιη μεταχείριση (μην βασίζετε το σύστημα στους ευάλωτους).

3. Έλεος (για να βοηθήσει εκείνους που είναι εθισμένοι, να μην τους ντροπιάσει).

Έτσι, η θρησκεία επιστρέφει την υπόθεση στη θέση της: ένα άτομο δεν είναι σκλάβος της τύχης. Είναι ελεύθερος - συμπεριλαμβανομένου του ελεύθερου να μην ρίχνει τα ζάρια όταν η τιμή είναι πολύ υψηλή.