Ιστορία των σπιτιών τυχερών παιχνιδιών στην αρχαία Κίνα

Εισαγωγή: μεταξύ τελετουργικού και αγοράς

Ο ενθουσιασμός στην κινεζική παράδοση δεν ήταν ποτέ απλά ένα "χρονικό κενό. "Περπάτησε δίπλα σε τελετουργικά, περιουσία, διακοπές και αναψυχή στην πόλη. Καθώς οι πόλεις και οι χειροτεχνίες μεγάλωναν, τα παιχνίδια άφησαν το σπίτι και την ταβέρνα σε εξειδικευμένους χώρους - σπίτια τυχερών παιχνιδιών (赌场, Duchan), και οι αρχές εναλλάξ τους απαγόρευσαν και τους ανέχτηκαν, διατηρώντας μια ισορροπία μεταξύ ηθικής, τάξης και οικονομίας.

1) Προέλευση: ζάρια, ραβδιά, επιτραπέζια παιχνίδια (Zhou - Han)

Παίξτε ζάρια και πολλά. Στις πρώιμες εποχές (late Zhou, Han), τα οστά και τα ραβδιά χρησιμοποιήθηκαν τόσο ως παιχνίδι όσο και ως τρόπος μαντείας. Στη διασταύρωση της τελετής και της ψυχαγωγίας, προέκυψε μια «ανταγωνιστική στιγμή» - το στοίχημα θα μπορούσε να είναι συμβολικό ή ενδυμασία.

Παιχνίδια Liubo (六博) και yard. "Δημοφιλής στο Χαν, το επιτραπέζιο παιχνίδι λιούμπο συνδυάζει στρατηγική και τύχη. Αν και υπάρχουν ελάχιστες άμεσες ενδείξεις στοιχημάτων, η ίδια η αισθητική του ανταγωνισμού στο δικαστήριο και μεταξύ των ευγενών έγινε ο πρόλογος της μεταγενέστερης κουλτούρας του ανταγωνισμού με τα βραβεία.

Πρώιμες ηθικές αξιολογήσεις. Η κομφουκιανή σκέψη ήταν επιφυλακτική στην «άδεια ψυχαγωγία», βάζοντας τη μελέτη και την υπηρεσία πάνω απ 'όλα. Αλλά τα οικιακά παιχνίδια ζούσαν - ως μέρος των διακοπών και φιλικών συναντήσεων.

2) Τανγκ: αστικοποίηση, τσαγιές και νόμιμες απαγορεύσεις

Πόλεις και νυχτερινές αγορές. Στην Τανγκ, η αστική ζωή επιταχύνεται, το τσάι και τα οινοποιεία πολλαπλασιάζονται, όπου οι άνθρωποι παίζουν μικρά στοιχήματα.

Κώδικας και τιμωρίες. Ο νόμος Τανγκ γνώριζε άρθρα εναντίον επαγγελματιών παικτών και διοργανωτών μπουρδέλων: οι αρχές φοβούνταν τις διαμάχες, τα χρέη και το έγκλημα.

Μουσική, θέατρο, παιχνίδια. Σε χώρους ψυχαγωγίας, μαζί με μουσικούς και αφηγητές, εμφανίζονται «δάσκαλοι παιχνιδιών» - η πρώτη σκιά μελλοντικών «επαγγελματικών» χώρων.

3) Τραγούδι: «εμπορική επανάσταση» και η γέννηση των αστικών «δουκανών»

Οικονομική ανάκαμψη. Η εποχή του τραγουδιού είναι η ακμή της βιοτεχνίας, του εμπορίου και της αστικής κουλτούρας. Οι χώροι ψυχαγωγίας (γκουλάν, 瓦舍勾栏) παρέχουν στάδια για το θέατρο, ακροβάτες, αφηγητές - και θέσεις για παιχνίδια.

Παιχνίδια ως προϊόν. Εμφανίζονται εξειδικευμένα δωμάτια: πρόδρομοι ντόμινο, σετ καρτών, οστά (toushay), στοιχήματα σε διαγωνισμούς ζώων και γρίφους. Οι διοργανωτές βγάζουν μια «προμήθεια» από το τραπέζι ή πουλάνε ποτά/σνακ.

Κοινωνική φέτα. Οι παίκτες είναι τεχνίτες, έμποροι, στρατιωτικοί, μερικές φορές φοιτητές. η ελίτ προτιμά περισσότερα «ευγενή» επαγγέλματα (go, ποίηση), αλλά συχνά παίζει «ενδιαφέρον».

Η εξουσία τώρα είναι "ενάντια", τότε "κοντά. "Οι απαγορεύσεις ενημερώνονται τακτικά, αλλά τα τέλη και τα πρόστιμα πηγαίνουν στο δημόσιο ταμείο. Επιπλέον, τα παιχνίδια «απαλλαγής» μειώνουν την ένταση του δρόμου. Έτσι σχηματίζεται ένα υβρίδιο: ηθική αποδοκιμασία + ρεαλιστική ανοχή.

4) Yuan-Ming: Κινέζικα ντόμινο, χάρτες και επιπλοκές ποικιλίας

Κινέζικα ντόμινο και πρωτότυπα καρτών. Κατά τους XIII-XVI αιώνες, τα σύνολα των ντόμινο ήταν σταθερά, οι πρώτες μορφές των παιχνιδιών καρτών εμφανίστηκαν. Παράλληλα, το στρώμα προτίμησης του νοικοκυριού και τα «γυαλιά» (επιλογές μέτρησης έως 21) συνυπάρχουν σε ταβέρνες και σπίτια.

Προστασία της ιδιωτικής ζωής και δημοσιότητα. Οι περισσότερες τιμές είναι σε ημι-ιδιωτικά δωμάτια στις ταβέρνες. ειδικευμένα δουκάτα προκύπτουν σε λιμενικές και μητροπολιτικές περιοχές - όπου υπάρχει πυκνός κύκλος εργασιών σε χρήμα.

Κανονισμοί και τιμωρίες. Τα διατάγματα του Μινσκ τιμωρούν περιοδικά τους διοργανωτές, ειδικά για χρέη, βία και σύνδεση με την πορνεία και την τοκογλυφία.

5) Πρώιμο Qing: «λευκό περιστέρι» και διαρκής μυθολογία

Baige piao (白鸽票) - "λευκό περιστέρι. "Τοπικές πρακτικές λαχειοφόρων αγορών στις νότιες επαρχίες χρησιμοποιούσαν σύμβολα/ιερογλυφικά και λοταρίες. Αργότερα άρχισαν να συνδέονται με τη «χρηματοδότηση του Μεγάλου Τείχους» στην αρχαιότητα - αυτός είναι ένας ιστορικός μύθος: δεν υπάρχει συστημική σύνδεση με την εποχή των Χαν, και η μαζική κουλτούρα λαχειοφόρων αγορών σχηματίζεται πολύ αργότερα.

Υπόγειοι διοργανωτές. Ο Duchan και το «λαχείο» ψάχνουν για μια «στέγη», διαπραγματεύονται με τους επιστάτες της συνοικίας. Οι αρχές εναλλάσσουν επιδρομές με απερίφραστη ανοχή, ειδικά κατά τη διάρκεια της περιόδου των διακοπών.

6) Μενού παιχνιδιού: από ζάρια σε σύνθετα συστήματα

Οστά/οστά εικόνας. Παλαιότερη γραμμή, από μια απλή ρίψη μέχρι συνδυασμένα στοιχήματα σε ακολουθίες.

Ντόμινο και σύνολα καρτών. Τα κινέζικα ντόμινο αποτελούν τη βάση πολλών κανόνων. σετ καρτών (χάρτινες ταινίες με πινακίδες) στα τέλη του Μεσαίωνα δίνουν μεταβλητές «οικογένειες» παιχνιδιών.

Στρατηγικά παιχνίδια ενδιαφέροντος. Τα guo (围棋) και xiangqi (象棋) είναι τελετουργικά «όχι τυχερά παιχνίδια», αλλά στην πραγματική αστική πρακτική έκαναν επίσης διαμάχες και συμβολικά στοιχήματα.

Που ΔΕΝ ήταν στην αρχαιότητα. Το Mahjong είναι προϊόν της ύστερης Qing/Δημοκρατίας (XIX-αρχές XX αιώνες), δεν ανήκει στην αρχαία περίοδο; Το «Han-era keno», το οποίο χρηματοδότησε το Μεγάλο Τείχος, είναι ένας δημοφιλής μύθος.

7) Διάστημα και «σχεδιασμός» των Δούκων

Τοποθεσίες. Αγορές, λιμάνια, δρόμοι κοντά στις πύλες, ζώνες της "νυχτερινής οικονομίας. "Το απόγευμα - καταστήματα και τσαγιές, το βράδυ - τραπέζια, λάμπες, οθόνες.

Ρόλοι. Ο ιδιοκτήτης του σπιτιού, «κοιτάζοντας» την είσοδο, βοηθοί για να αλλάξουν καταστρώματα/πέτρες, «ειρηνοποιός» για να διευθετήσει τις διαφορές.

Χρηματοδότηση. Μικρές τιμές με γρήγορο κύκλο εργασιών, «ενοίκιο προμήθειας», παράλληλα - η πώληση τσαγιού, σνακ, μερικές φορές παραστάσεις μουσικών για να «καθυστερήσουν» τον επισκέπτη.

Κίνδυνοι. Χρέη, μάχες, κλοπές, αστυνομικές επιδρομές. Συνεπώς - φράσεις κωδικού, «έξοδοι κινδύνου», κλειστά χρονοδιαγράμματα.

8) Ηθική και νόμος: τρεις γραμμές επιρροής

1. Κομφουκιανή ηθική: προτεραιότητα της μελέτης και της υπηρεσίας - ενθουσιασμός χαμηλότερη στην κλίμακα των τιμών· ο σεβασμός της οικογένειας και της φήμης θέτει όρια στο δημόσιο παιχνίδι.

2. Ταοϊστική-βουδιστική γωνία: η μοιρολατρία και ο κύκλος της τύχης είναι παρόντες στη λαϊκή θρησκευτικότητα? τυχερά φυλαχτά, «ευτυχισμένες μέρες» συνυπάρχουν εύκολα με το παιχνίδι - και το τροφοδοτούν με σύμβολα.

3. Αυτοκρατορικός νόμος: περιοδικές απαγορεύσεις, πρόστιμα και σωματική τιμωρία για φωλιές, βία, τοκογλυφία και «εξαπάτηση κοινών».

9) Φύλο, περιουσίες και διακοπές

Ανδρική αναψυχή. Οι περισσότεροι επισκέπτες είναι άνδρες: τεχνίτες, ναύτες, αγγελιοφόροι αλόγων, στρατιώτες σε άδεια, μικροί έμποροι.

Γυναικεία παρουσία. Στις ψυχαγωγικές περιοχές δίπλα στους Δουκάνους, λειτουργούσαν σπίτια μουσικής και χορού. Μερικές φορές οι οικοδέσποινες/εργαζόμενοι συμμετείχαν στο «κοινωνικό μέρος» των βραδιών, αλλά οι γυναίκες σπάνια ήταν οι διοργανωτές των αγώνων.

Κορυφές διακοπών. Η Πρωτοχρονιά, το Φεστιβάλ Φανών και οι φθινοπωρινές εκθέσεις αύξησαν τον αριθμό των πινάκων και την ανοχή για στοιχήματα «για την καλή τύχη της χρονιάς».

10) Περιφερειακά χαρακτηριστικά

Νότια λιμάνια (Guangdong, Fujian): Προγενέστερη εμπορευματοποίηση δραστηριοτήτων αναψυχής, παραθαλάσσια κινητικότητα, στοιχεία του πολιτισμού λαχειοφόρων αγορών και ντόμινο.

Βόρεια και πρωτεύουσες: αυστηρά διατάγματα, αλλά μποέμ κύκλους κοντά σε αγορές, ταβέρνες και «πηγάδια ιστοριών» (θέσεις για αφηγητές).

Ορεινές και παραμεθόριες ζώνες: στοιχήματα σε διαγωνισμούς ζώων, διαγωνισμούς ισχύος, ρολά οστών σε πανδοχεία.

11) Μια μακρά σκιά: τι προήλθε από την αρχαιότητα στη νεωτερικότητα

Μορφότυπος τόπου. Ένας εξειδικευμένος χώρος με έναν ξενιστή, τραπέζια, μια «προμήθεια» και ποτά είναι ένα πρωτότυπο μιας σύγχρονης αίθουσας τυχερών παιχνιδιών.

Ρυθμιστική λογική. Το εκκρεμές «απαγόρευση - ανοχή - ρύθμιση» επαναλαμβάνεται αργότερα, ήδη στις αποικιακές λιμενικές ζώνες και στη δημοκρατική Κίνα.

Πολιτιστικοί κώδικες καλής τύχης. Σύμβολα (νομίσματα, ψάρια, ιερογλυφικά «fu»), «χαρούμενοι αριθμοί», εποχιακά τελετουργικά - όλα αυτά εξακολουθούν να είναι πρακτικές τυχερών παιχνιδιών «πλαισίων».

12) Μύθοι και Γεγονότα: Σύντομη Λίστα Ελέγχου

Το «Keno build the Great Wall» είναι ένας μύθος. Οι πρακτικές λαχειοφόρων αγορών στις μεταγενέστερες αυτοκρατορικές εποχές δεν είναι ίσες με τα αρχαία κυβερνητικά προγράμματα.

«Mahjong - το παλαιότερο παιχνίδι της αρχαίας Κίνας» - όχι: αργά Qing/αρχές XX αιώνα.

«Ο κομφουκιανισμός κατέστρεψε εντελώς τον ενθουσιασμό» - όχι: έθεσε το ηθικό πλαίσιο. Στην πράξη, υπήρχε ανοχή για «χαμηλό κίνδυνο» στις διακοπές και στον ιδιωτικό τομέα.

«Οι Δουκάνοι ήταν πανταχού παρούσα και ανοιχτή» - όχι: πιο συχνά είναι ημι-ιδιωτικοί χώροι με κωδικούς πρόσβασης, ειδικά στην εποχή των αυστηρών απαγορεύσεων.

Συμπέρασμα: αυτοκρατορίες, πόλεις και αιώνιο παιχνίδι

Τα σπίτια τυχερών παιχνιδιών της αρχαίας Κίνας γεννήθηκαν στη διασταύρωση τελετουργικών, εορτασμών και αγορών. Η μοίρα τους καθορίστηκε από δύο κινητήρες: την αστικοποίηση και την όρεξη του ανθρώπου για κίνδυνο. Οι αρχές είτε πίεσαν είτε υπέμειναν, η κοινωνία καταδικάστηκε και... ήρθε και πάλι. Από αυτή τη δυναμική αναπτύχθηκαν τα γνωστά χαρακτηριστικά της κουλτούρας τυχερών παιχνιδιών της Ανατολικής Ασίας: εξειδικευμένοι χώροι, ένα «μενού» παιχνιδιών από ζάρια σε ντόμινο, ο συμβολισμός της τύχης και ένα εκκρεμές ρύθμισης. Η κατανόηση αυτής της ιστορίας βοηθά να εξετάσουμε με νηφαλιότητα τις σύγχρονες διαφορές - πού είναι η γραμμή μεταξύ παράδοσης, ψυχαγωγίας και ευθύνης.