Πώς απεικονίζεται ο ενθουσιασμός στο θέατρο και τα μιούζικαλ

Εισαγωγή: γιατί το παιχνίδι «κρατάει» την αίθουσα

Το θέατρο και τα μιούζικαλ αγαπούν τον ενθουσιασμό, επειδή έχει ήδη τον τέλειο κινητήρα σκηνής: στοίχημα → περιμένετε → αποσύνθεση. Στη σκηνή, αυτό γίνεται τελετουργικό (κανόνες του παιχνιδιού), παλμός (μουσική/ρυθμός του λόγου), και οριστικοποίηση (μια στιγμή που δεν μπορεί να επαναληφθεί). Ο θεατής κατανοεί το στοίχημα χωρίς έκθεση - και το βιώνει ως προσωπική απόφαση του ήρωα.

1) Πώς ένα θέατρο μιμείται ένα καζίνο χωρίς καζίνο

Ήχος. Κλικ τσιπ - διπλά μπάσα pizzicato. για την τοποθέτηση καρτών - καστανέτες/κλάβες· «σφαιρική πτώση» - ένας ξηρός όγκος.

Φως. Ψυχρές κηλίδες «back-office» στο τραπέζι και παλάμες. ζεστό νέον για πειρασμό, ο «φωτισμός» της αίθουσας στο αποκορύφωμα είναι η αίσθηση κρίσης του κοινού.

Χορογραφία. Κατανομή ως συνδυαστικό πλαστικό: σπείρες βραχίονα, κρουπιέ «μηχανικής». στην krapsa - μια κυκλική mise-en-σκηνή του πλήθους.

Στηρίγματα. Τα καταστρώματα και τα τσιπ υπό όρους είναι ευκολότερο να «τραγουδούν» στην αίθουσα. οι πραγματικοί μαρμελάδες του ρυθμού. Μεγάλα «απτικά» τσιπ διαβάζονται από το μπαλκόνι.

Κείμενο και παύση. Το «Silence Before the Map» είναι το κύριο ειδικό εφέ. Η παύση είναι μεγαλύτερη από την άνετη - και η αίθουσα ήδη «βάζει» μαζί με τον ήρωα.

2) Αρχέτυπα και αψίδες που διαβάζονται εύκολα από τη σκηνή

Επαγγελματίας ελεγκτής (pit boss/» reader« των αφηγήσεων): πίστη στην τάξη και την πειθαρχία, μια αψίδα στην αναγνώριση των ορίων ελέγχου.

Chaos-trickster (παίκτης του δρόμου/παράνομος): παραβιάζει τους κανόνες, πληρώνει για την ελευθερία.

Muse/showcase (αστέρι της εκπομπής, «lady luck»): ο πειρασμός μετατρέπεται σε επιλογή υποκειμενικότητας.

Εξαρτώμενος παίκτης: ένας κύκλος «σχεδόν νίκης», χρεών, εξαπάτησης - και μια στιγμή αλήθειας ή κατάρρευσης.

Σύστημα ως χαρακτήρας: τελετουργικό, παρατήρηση, «το σπίτι κερδίζει πάντα».

3) Μιούζικαλ όπου ο ενθουσιασμός είναι συστατικό υπογραφής

Τύποι και κούκλες (1950)

Οι σκοπευτές της Νέας Υόρκης και η ιεραπόστολος Σάρα Μπράουν είναι το πρότυπο του μουσικού δράματος «τυχερών παιχνιδιών».

Αριθμοί: Luck Be a Lady (τελετουργικό + αίτημα για τύχη), Sit Down, You 're Rockin" the Boat (κόμικ πλήθος "καφάρση").

Σκηνή παιχνιδιού: πλήθος ως χορωδία του πεπρωμένου. στοίχημα = αγάπη και φήμη, όχι μόνο χρήματα.

Μήνας του μέλιτος στο Βέγκας (2015)

Musical based on the film: card debts, Elvis parachutists, νέον ως χαρακτήρας.

Τόνος: η ποπ ζωντάνια του πειρασμού + η ηθική της επιλογής.

Υποδοχή: το «σπίτι» αναγνωρίζεται μέσω χορογραφίας και φωτός - το σύστημα χαμογελάει ενώ οι ήρωες πληρώνουν.

Dirty Rotten Scoundrels (2004 )/Οι παραγωγοί (2001)

Όχι για το καζίνο κυριολεκτικά, αλλά τα σχέδια και τα στοιχήματα αντικαθιστούν το τραπέζι: οι απάτες στη μουσική είναι επίσης ένα παιχνίδι με τύχη και έλεγχο.

Συμπέρασμα: στα μιούζικαλ, το στοίχημα είναι συχνά φήμη, και η «τράπεζα» είναι το χειροκρότημα του πλήθους.

«Κλασικά» ένθετα

Σικάγο (τυχερό/δικαστικό παιχνίδι ρουλέτας), Καμπαρέ (βραδινή ατμόσφαιρα καζίνο Weimar), The Music Man (ηθικός πανικός γύρω από «μπιλιάρδο» ως «μετάδοση τυχερών παιχνιδιών») - κίνδυνος ως κοινωνικό νεύρο.

4) Δράματα πόκερ και στοιχημάτων και κωμωδίες

Patrick Marber - Επιλογή εμπόρων (1995)

Πόκερ ως ακτινογραφία αρσενικών τρωτών σημείων.

Σκηνή: σχεδόν κανένα «κόλπο» - η ένταση κάνει το ρυθμό του λόγου και παύση πριν από την κλήση.

Δεοντολογία: ο ρομαντισμός δεν είναι αρκετός. μπορείτε να δείτε την τιμή της νίκης.

Gogol - «Παίκτες» (παιχνίδι)

Εξαπάτηση ως θέατρο - ποιος θα «παίξει» ποιον.

Σκηνοθεσία: το παιχνίδι είναι ένα σκηνικό, οπότε η εμφάνιση και οι πεπεισμένες χειρονομίες είναι σημαντικές, όχι οι ίδιες οι κάρτες.

Σκηνές «πόκερ» στο Tennessee Williams, O'Neill, Σύγχρονο Ρεπερτόριο

Η βραδιά πόκερ είναι κοινωνική ιεραρχία και ιεραρχία φύλου (Williams). Ο ενθουσιασμός είναι ένας τρόπος να μην ακούμε τον πόνο. ο πίνακας είναι αυτός στον οποίο κατανέμεται η σχέση.

5) Μουσικές αποφάσεις: πώς ακούγεται το στοίχημα στη σκηνή

Οστινάτο στο κάτω μέρος (διπλό μπάσο/τσέλο) = «αριθμός τσιπ».

Αρμονία της προσδοκίας: αιωρούμενα κυρίαρχα, παραπλανητικά πεπρωμένα, «πάγωμα» της χορδής πριν από την τοποθέτηση.

Κρουστά: ρολόγια, καστανέτες, ραβδιά - κοντά «κλικ» αντί για ρεαλιστικούς ήχους.

Αντίστροφο σημείο: μια μεγάλη λάμψη πάνω από μια κακή απόφαση (γέλιο από το κοινό - και κρύο σε ένα κατούρημα).

Το κύριο κόλπο είναι η σιωπή. Ένα δευτερόλεπτο πριν το αποτέλεσμα - «αέρας», όπου μπορείτε να ακούσετε την αναπνοή του ηθοποιού και του αμφιθέατρου.

6) Χορογραφία και mise-en-scene «σκηνές καζίνο»

Βράγχια: κύκλος, κέντρο - «σκοπευτής», κύματα πλήθους - κώδικας για τη ρίψη.

Blackjack/baccarat: τραπέζι ως τύμπανο. Η άκαμπτη γεωμετρία των χεριών (γωνίες 45 °, 90 °) δίνει έμφαση στους κανόνες.

Πόκερ: μετωπικές «μονομαχίες», διαγώνιες - για παρατηρητές/συμπαιγνία.

Δείτε ως νόμισμα: όποιος έχει οπτική επαφή με το κοινό έχει εξουσία αυτή τη στιγμή.

7) Πώς να δείξετε τον εθισμό με ειλικρίνεια (χωρίς συμπυκνωμένο ρομάντζο)

Κύκλος: «σχεδόν η νίκη → η υπόσχεση να παραιτηθεί → τελευταία φορά» - θα πρέπει να είναι ορατή στο σώμα και στην ομιλία.

Τιμή: μετά από κάθε στοίχημα - συνέπεια (κλήση δανειστή, σύγκρουση, απώλεια εμπιστοσύνης).

Τόνος: αποφυγή της «δόξας της κλίσης». εάν η ευφορία είναι σύντομη και έχει μεταλλική γεύση στην ορχήστρα.

Φως: από το νέον στο «πίσω γραφείο» - η μετάβαση στην αλήθεια, όπου δεν λειτουργεί πλέον όμορφα.

8) Ανάλυση περιπτώσεων τριών σκηνών

Α. «Luck Be a Lady» - ένα υπό όρους «τελετουργικό μιας συμφωνίας»

Ο ρυθμός είναι σαν ντόμινο, η χορωδία είναι ένα «κοινωνικό συμβόλαιο», μια παύση στη λέξη κυρία είναι το στοίχημα του ήρωα όχι στην τύχη, αλλά στην αφοσίωση.

Φινάλε B. Chamber Play Poker

Δύο φωτεινές κηλίδες (πρόσωπο/χέρια), ένας χαμηλός όγκος κάτω από την «κλήση», ξηρή γέφυρα - και σιωπή. Η νίκη ακούγεται κούφια - βλέπουμε εθισμό, όχι θρίαμβο.

C. Comic σκατά σκηνή

Τρόμοι πλήθους - συγχρονισμένοι σε κρουστά. «αργός χρόνος» πριν από τη ρίψη· έκρηξη - χορωδία στο οχυρό? περαιτέρω - «υψηλή περικοπή» ως hangover μετά από ένα γέλιο.

9) Κατάλογοι ελέγχου για την ομάδα παραγωγής

Διευθυντής

Πού είναι το ποσοστό πιο ακριβό από το χρήμα (φήμη, αγάπη, ελευθερία)

Τι τελετουργικό δείχνω και πού το σπάω
Είναι ορατή η συνέπεια μετά το αποτέλεσμα
Ποιος είναι το «σπίτι» μας και πώς αντιπροσωπεύεται (φως, χορωδία, κανονισμοί)

Διευθυντής Μουσικής/Διοργανωτής

Υπάρχουν οστινάτο και «τρύπες σιωπής»

Η καμπύλη τάσης συμπίπτει με τη λογική του ρυθμού
Υπάρχει ένα αντίστροφο σημείο (μουσική έναντι shot) σε ένα σημείο κλειδί

Σχεδιαστής σκηνής/φως

Ο πίνακας είναι αναγνώσιμος από το μπαλκόνι (αντίθεση υφών)

Πού είναι το «μάτι στον ουρανό» (ανώτερος έλεγχος, κάμερα)
Πώς μετακινείσαι οπτικά από το νέον στο «πίσω γραφείο»

Χορογράφος/πλαστικό

Καθαρές χειρονομίες εικονιδίων (αποσύρετε το στοίχημα, κλήση, διπλώστε).

Το πλήθος εργάζεται σε κύματα (χάλια) ή παλμούς (πόκερ)

10) Πολιτιστικές προφορές και τοπικές παραδόσεις

European kurzal - κομψότητα, παιδαριώδες τελετουργικό (Manon, operetta).

Αμερικανικός ενθουσιασμός δρόμου - πλήθος, ενέργεια, αργκό (Guys and Dolls).

Ρωσικό σχολείο - ψυχολογικό στέλεχος και «το τίμημα της ντροπής» (δραματοποίηση του «Παίχτη», «Βασίλισσα των Μπαστούνι»).

Οι ασιατικές σκηνές είναι ένας κώδικας τιμής/καθαρότητας, ένα στοίχημα ως χρέος (στο kabuki rethinks, ένα παιχνίδι ως κοινωνικό σημάδι).

11) Τυπικά λάθη που «σκοτώνουν» τον ενθουσιασμό στη σκηνή

Ο ήχος «νίκησε» το δράμα: η μουσική εκ των προτέρων «λέει» πώς θα τελειώσει.

Replayed prop realism: Ακούγονται κάρτες, αλλά τα στοιχήματα δεν ακούγονται.

Καμία συνέπεια: κέρδισε/έχασε - και αμέσως «επόμενος αριθμός».

Δεν υπάρχει παύση: δεν θα υπάρξει κάθαρση χωρίς σιωπή.

Το τελετουργικό σπάει «για χάρη της διασκέδασης», και όχι για χάρη του νοήματος.

12) Συνιστώμενη «λίστα» σκηνών και αριθμών

Παιδιά και κούκλες: Η τύχη είναι μια κυρία, κάθονται κάτω, είστε Rockin" το σκάφος

Μήνας του μέλιτος στο Βέγκας: Τελικά σύνολα νέον

Έργα: Επιλογή εμπόρου (Marber), παίκτες (Gogol)

Εισάγετε επεισόδια «παιχνιδιού»: το βράδυ στη Φλόρα (La traviata), τρίο καρτών στην Κάρμεν - ως μουσικά και σκηνικά μοντέλα τελετουργικών/μοίρας

Κάτω γραμμή: το θέατρο είναι πιο ειλικρινές από ένα καζίνο

Η σκηνή δεν δείχνει μια «θαυματουργή νίκη», αλλά τις τιμές της επιλογής. Οι καλύτερες παραστάσεις και τα μιούζικαλ σχετικά με τον ενθουσιασμό συναρμολογούνται από τρία απλά πράγματα: ένα ακριβές τελετουργικό, μια ευαίσθητη παύση και μια συνέπεια που αλλάζει την τροχιά του ήρωα. Στη συνέχεια, η χορογραφία της διανομής, το οστινάτο του διπλού μπάσου και ένα ελαφρύ «μάτι στον ουρανό» μετατρέπονται σε αυτό για το οποίο ο θεατής έρχεται στο θέατρο: να δει ποιος θα είναι τη στιγμή του στοιχήματος του - και να ακούσει τη σιωπή του πριν την απόφαση.