Πώς το Χόλιγουντ δημιούργησε τον μύθο του Λας Βέγκας

Εισαγωγή: Η πόλη που δημιουργήθηκε - και το Χόλιγουντ βοήθησε

Το Λας Βέγκας είναι ένα σπάνιο παράδειγμα μιας πραγματικής πόλης και ο σωσίας της στην οθόνη μεγαλώνοντας καθρεφτισμένος. Το Χόλιγουντ έδωσε στη γλώσσα του Βέγκας: νέον ως υπόσχεση, συντριβάνια ως χειροκρότημα, χαλί καζίνο ως σκηνή, και οι άνθρωποι τους ρόλους: ψηλός κύλινδρος, απατεώνας, κρουπιέρης, επίδειξη ντίβα, αφεντικό πιτ. Ο μύθος έκανε την έρημο πλατφόρμα για ιστορίες σχετικά με τον κίνδυνο και την ψευδαίσθηση του ελέγχου - και αυτή η πλοκή επέζησε από αρκετές αλλαγές του τοπίου.

Πράξη Ι. «Πόλη της αμαρτίας» και σύνορα (τέλη της δεκαετίας του 1940 - 1950)

Το πρώιμο Βέγκας στην οθόνη είναι μια δυτική συνέχεια: τα σύνορα του νόμου, όπου τα χρήματα αποφασίζονται γρηγορότερα από τα δικαστήρια. Οικόπεδα γκάνγκστερ, νυχτερινά κέντρα, πρώιμα καζίνο - μια ατμόσφαιρα υπόγειας άνεσης. Ο κινηματογράφος καθορίζει το αρχέτυπο του «γρήγορου κεφαλαίου»: εδώ μπορείτε να «φτιάξετε τον εαυτό σας», αλλά η τιμή είναι πάντα εκεί.

Πράξη ΙΙ. The Rat Pack and Gentleman 's Scam Era (τέλη της δεκαετίας του 1950 - 1960)

Η μετάβαση από το σκοτάδι στο διασκεδαστικό γυαλιστερό. Σύνολα φίλων έρχονται στο προσκήνιο, ένα αστείο είναι πιο σημαντικό από μια σφαίρα, μια απάτη είναι ένας χορός με ένα μεγάλο ρυθμό μπάντας. Το Βέγκας γίνεται ο σύλλογος των επιλεγμένων σμόκιν, μπακαράτ, σόου. Ο ρομαντισμός του κινδύνου ξαναχτίζεται στη φόρμουλα: «παίζουμε γενναία - βγαίνουμε όμορφα».

Retro glamour and image crisis (1970 - 1980)

Η πόλη μεγαλώνει, ο μύθος αποσυντίθεται. Ο κινηματογράφος είναι ισορροπημένος μεταξύ της νοσταλγίας για την παλιά «φιλία» του εγκλήματος και των επιχειρήσεων και της ανησυχίας για τον αυξανόμενο μηχανισμό των χρημάτων. Στην οθόνη - δυαδικότητα: εξωτερικά φώτα, εσωτερικά - ψυχρή λογιστική. Εμφανίζεται ένα κοινωνικό νεύρο: ποιος πληρώνει για τις διακοπές

Πράξη IV. «Επιχειρησιακός ρεαλισμός» και ανάλυση πτήσεων (1990)

Ο κινηματογράφος Auteur σπάει το πέπλο του παραθύρου και δείχνει το μηχανοστάσιο: ταμεία, παρατήρηση, κουτιά, λογαριασμούς και αντίποινα. Το Βέγκας παύει να είναι μια «καλή τύχη διακόσμηση» και γίνεται ένα σύστημα όπου κάθε βήμα έχει ένα πρωτόκολλο. Ο μύθος γίνεται πιο περίπλοκος: αντί για ρομαντισμό, η αλήθεια των διαδικασιών και το τίμημα του ελέγχου.

Πράξη V. The Return of the Heist and the Age of Fountains (2000)

Ο νέος αιώνας κόλλησε τη σοβαρότητα της δεκαετίας του 1990 με μια κομψή απάτη: ξανά σύνολα, αλλά τώρα - στο τοπίο ενός εταιρικού μεγαρεσόρ. Συντριβάνια, γυαλί, πολυτελή λόμπι - ο κινηματογράφος τα καθιστά εικονογραφία της νίκης. Το Βέγκας δεν είναι πλέον επικίνδυνο - είναι "πριμοδότηση. "Ο κίνδυνος συσσωρεύεται στην υπηρεσία, η απώλεια στο πρόγραμμα πίστης.

Οπτικοί κώδικες του μύθου: πώς το πλαίσιο είναι «αναγνωρισμένο» εκ πρώτης όψεως

Νέον και χρυσό. Υπόσχεση επιτυχίας και στιγμιαίας μεταμόρφωσης.

Καθρέφτες και κάμερες. Μια πόλη που κοιτάζει τον εαυτό της και σας ακολουθεί είναι ένα κίνητρο για τον έλεγχο.

Χαλί και ύφασμα. Θέατρο στενού σχεδίου: χέρια, πατατάκια, κάρτες - «άγγιγμα του στοιχήματος».

Desert vs Strip. Η αντίθεση της οφθαλμαπάτης και της πραγματικότητας: σε απόσταση δύο τετραγώνων από θαύματα - κενό και σιωπή.

Συντριβάνια. Το ισοδύναμο των πιστώσεων κουρτίνας και τέλους: συλλογικό συναίσθημα στο νερό και το φως.

Οι τύποι ιστορίας από τις οποίες συλλέγεται ο μύθος του Βέγκας

1. Ληστεία (απάτη/ληστεία). Παίζοντας με το σύστημα αντί να το παίζεις: φιλία, νοημοσύνη, ρυθμός, «καθαρή έξοδος».

2. Δράμα εθισμού. Παίκτης σόλο σπείρα: bankroll εναντίον αυτο-εξαπάτησης, κλίση ως μοτέρ ιστορίας.

3. Ιστορία λύτρωσης. Ο ήρωας πληρώνει το λογαριασμό - όχι πάντα με χρήματα. Οι συνέπειες είναι σημαντικές, όχι το αποτέλεσμα της τράπεζας.

4. Κωμωδία σάτιρας/καταστροφής. Η αθωότητα των τουριστών αντιμετωπίζει τους κανόνες της πόλης και χάνει με χαμόγελο.

5. Δράμα παραγωγής. Καζίνο ως εργοστάσιο: KPI, SLA, απάτη, διαχείριση VIP, ασφάλεια - και οι άνθρωποι στο ενδιάμεσο.

Μουσική και ήχος: ο ήχος του μύθου

Το Vegas στις ταινίες ακούγεται πριν δει: το κλικ των τσιπς, το βουητό του κοινού, η τριόλη μιας μπάλας ρουλέτας. Η μουσική - από το swing στο rock classics - δεν είναι διακόσμηση, αλλά μετρονόμος της σκηνής. Συχνά η καλύτερη στιγμή είναι «μείον μουσική»: η σιωπή μπροστά από το χάρτη είναι ισχυρότερη από την φανφάρα.

Φύλο και ρόλοι: από παράθυρα καταστημάτων έως πρακτορεία

Ένας κλασικός μύθος φέρνει μια γυναίκα έξω ως βιτρίνα (show, glitter, high-roller muse). Σταδιακά, η οθόνη της δίνει τις λειτουργίες ενός αρχιτέκτονα σχεδίου, ενός αντιπάλου στο τραπέζι, ενός διαχειριστή κινδύνου. Η αλλαγή ρόλου σπάει επίσης το μύθο: το γυαλιστερό δίνει τη θέση του στην υποκειμενικότητα και το τίμημα της επιλογής.

Οικονομικά και δημόσιες σχέσεις: συμβίωση στούντιο και θέρετρα

Τα στούντιο λαμβάνουν έτοιμο σχεδιασμό παραγωγής και ήχο μάρκετινγκ. Τα θέρετρα είναι αέναες διαφημίσεις: τα πλάνα από λόμπι και σιντριβάνια μετατρέπουν τα ξενοδοχεία σε "τόπους εξουσίας. "Οι εταιρικές σχέσεις υπαγορεύουν γωνίες, τόνο και ό, τι επιτρέπεται στο πλαίσιο του Βέγκας (κίνδυνος - μετρημένη, πολυτέλεια - πλήρης).

Τι κρύβει ο μύθος

Η εργασία των αόρατων. Έμποροι, ασφάλεια, καθαρισμός, κουζίνα - μια τεράστια υποδομή παρασκηνιακά.

Κοινωνικό κόστος. Χρέη, εξαρτήσεις, μονοβιομηχανική οικονομία της πόλης.

Στειρότητα του «νέου» Βέγκας. Η τυποποιημένη πολυτέλεια διαγράφει την τοπική υφή και ιστορία των γειτονιών.

Φίλτρο κάμερας. Όπου υπάρχει πρόσβαση, υπάρχει επίσης μια συντονισμένη εικόνα: ο κινηματογράφος σπάνια δείχνει τα «άβολα» στρώματα του κλάδου.

Γιατί ο μύθος λειτουργεί ακόμα

1. Αρχέτυπο επιλογής. Το «call or fold» είναι κατανοητό σε όλους.

2. Τελετουργικό και τάξη. Σαφείς κανόνες καθιστούν το δράμα ευανάγνωστο.

3. Η υπόσχεση του μετασχηματισμού. Εδώ μπορείτε να ξυπνήσετε «άλλο».

4. Συμπίεση χρόνου. Ένα δεύτερο αποφασίζει τη μοίρα - η τέλεια μορφή για τον κινηματογράφο.

5. Πλαστικότητα. Ο μύθος αναδιοργανώνεται εύκολα: από μαφία σε εταιρείες, από σμόκιν σε κουκούλα, από τραπέζι σε οθόνη.

Η Εποχή της Ροής: Τι Αλλάζει

Περισσότερα "πίσω γραφείο. "Οι σειρές απολαμβάνουν διαδικασίες: πώς διευθετούνται οι πληρωμές, παρατήρηση, κίνδυνος.

Ανάμειξη τόνων. Η κωμωδία αντιπαρατίθεται με το δράμα της αποτοξίνωσης.

Αναδυόμενες τεχνολογίες. Τηλεοπτικές κάμερες, αναλυτικές συσκευές, ψηφιακά πορτοφόλια - μύθος ενημερώνει τις διεπαφές, αλλά διατηρεί τον πυρήνα της επιλογής.

Μίνι αλγόριθμος για την «αληθινή» σκηνή του Βέγκας

1. Εμφάνιση ποσοστού με τιμή (φήμη/σχέση, όχι μόνο χρήμα).

2. Δόση των πληροφοριών: ο θεατής πρέπει να συλλέξει την εικόνα.

3. Δώστε το τελετουργικό - και σπάστε το την κατάλληλη στιγμή.

4. Εργαστείτε με σιωπή και κοντινές επιχειρήσεις.

5. Εμφάνιση των συνεπειών, όχι μόνο του αποτελέσματος.

Κάτω γραμμή: Το Χόλιγουντ και το Βέγκας είναι συνδημιουργοί

Το Χόλιγουντ δεν κινηματογραφούσε μόνο το Λας Βέγκας - πρόβαλε την εικόνα του: δέλεαρ, έλεγχος και πιθανότητα αναγέννησης, συσκευασμένο στο φως και τον ήχο. Και η πόλη ανταπέδωσε, χτίζοντας λόμπι και σιντριβάνια ώστε να θέλουν να πυροβολήσουν. Ο μύθος είναι ζωντανός επειδή μιλάει για το πιο σημαντικό πράγμα: ένα άτομο που πιστεύει ότι η μοίρα μπορεί να αλλάξει σε ένα τετραγωνικό μέτρο ύφασμα. Και μέχρι να εξασθενήσει αυτή η πεποίθηση, η κάμερα θα επιστρέψει στο νέον - ξανά και ξανά.