Η εικόνα ενός κινηματογραφιστή - από τον Τζέιμς Μποντ μέχρι τον Τζόκερ

Εισαγωγή: Γιατί ο «παίκτης» είναι κάτι περισσότερο από χαρακτήρας

Στον κινηματογράφο, ο παίκτης είναι ένας φακός που μιλάει για ελευθερία και δύναμη, για πίστη στον έλεγχο και το φόβο της τύχης. Υπάρχει στα όρια των μαθηματικών και του μύθου: από τη μια πλευρά, πιθανότητα και πειθαρχία? από την άλλη, τύχη και αυτο-σαμποτάζ. Ανάμεσα στον κύριο με τα τσιπς και τους κανόνες του σαμποτέρ κλόουν βρίσκεται όλο το φάσμα των ανθρώπινων κινήτρων.

Τρεις ρίζες της εικόνας: μονομαχία, συμβόλαιο, πτώση

1. Η μονομαχία είναι παίκτης ως στρατηγός (πόκερ/baccarat/shah poker). Πείτε, η γενναιότητα και το κρύο αίμα είναι σημαντικά εδώ.

2. Το συμβόλαιο είναι ένας παίκτης ως διαπραγματευτής με το σύστημα: με την τράπεζα, το νόμο, τη μαφία, ο ίδιος. Οι τιμές είναι το νόμισμα του συμβιβασμού.

3. Η πτώση είναι ένας παίκτης ως τροχιά πτώσης: εθισμός, χρέος, η ψευδαίσθηση του «την επόμενη φορά που θα είσαι τυχερός».

Ομόλογα: Αριστοκράτης ελέγχου

Ο Τζέιμς Μποντ είναι ο τέλειος παίκτης. Για τον ίδιο, ο πίνακας αποτελεί συνέχεια της επιχείρησης πληροφοριών:

Τελετουργικό και εθιμοτυπία. Tuxedo, baccarat/poker, wit. το παιχνίδι είναι μέρος του θεάτρου της εξουσίας.
Υπολογισμός και μάσκα. Λέτε διαβάζει σαν φάκελος. μετρούμενος κίνδυνος, συσκευασμένα συναισθήματα.
Προσφορά ως μήνυμα. Το all-in δεν αφορά το χρήμα, αλλά την κυριαρχία.

Στην παράδοση των Bond, η τύχη είναι ένα «βραβείο» μπόνους στην πειθαρχία. Η απώλεια επιτρέπεται ως προσωρινή τακτική. η τιμή και ο έλεγχος δεν χάνονται.

Τζόκερ: Αναρχικός της Τύχης

Ο Τζόκερ είναι ο αντι-παίκτης και ο πιο ριζοσπαστικός παίκτης ταυτόχρονα:

Κατάργηση των κανόνων. Δεν είναι στα πάρτι - αλλάζει το διοικητικό συμβούλιο.
Χάος στοιχημάτων. Ένα νόμισμα, βενζίνη, ένα λεωφορείο είναι τα «οστά της μοίρας» με τα οποία μολύνει το σύστημα.
Επίδειξη ευπάθειας κανόνων. Η νίκη του είναι να αποδείξει ότι οποιοσδήποτε κώδικας είναι εύθραυστος, και οι άνθρωποι επιλέγουν το χάος αν τα διακυβεύματα είναι αρκετά σκληρά.

Joker δεν έχει ένα τραπεζικό ρολό και δεν υπάρχει "μετρητά έξω. "Το μέρισμα είναι η ανάλυση της παραγγελίας.

Μεταξύ Bond και Joker: Το πάνθεον των παιχνιδιάρικων αρχέτυπων

Κρουπιέ-στωικό (Κρουπιέ): βλέπει τις στατιστικές της ανθρώπινης αδυναμίας και πληρώνει την αποξένωση.

Μαθηματικός καρτών (Rounders, 21): Πιστεύει στο μοντέλο μέχρι να ζητήσει η ζωή ένα «overcall».

Διαχειριστής Καζίνο: Μετατρέπει την τύχη σε μια διαδικασία πριν οι άνθρωποι σπάσουν τη διαδικασία.

Hustler Romantic (The Hustler, Mississippi Grind): παίζει για την αίσθηση του «Είμαι ζωντανός».

Redeemer player (Ο μετρητής καρτών): μετρά τα φύλλα για τον έλεγχο της τύχης κάπου.

Fatalist τυχοδιώκτης (Μάβερικ, ληστείες): κερδίζει με χάρισμα μέχρι να έρθουν τα μαθηματικά.

Ψυχολογία κινδύνου: Τέσσερις μηχανές

1. Έλεγχος. Παιχνίδι ως απόδειξη ικανότητας και εξουσίας πάνω στην τύχη.

2. Ταυτότητα. «Είμαι παίκτης» δίνει τη δομή της ζωής, όπου η καθημερινή ζωή είναι «μέχρι την επόμενη διανομή».

3. Εγγύτητα στο άκρο. Ο ενθουσιασμός είναι ένας γρήγορος τρόπος να νιώθεις ζωντανός.

4. Στέρηση πόνου. Για τους εθισμένους, το ίδιο το παιχνίδι είναι ένα παυσίπονο, η απώλεια είναι μια δικαιολογία για να «γυρίσεις πίσω και να διορθώσεις».

Κωδικοί οπτικών παικτών

Κοστούμι και μάσκα. Ένα σμόκιν ομολόγων/μάσκα κλόουν είναι δύο μορφές ενός κόλπου: απόκρυψη φόβου.

Τα χέρια είναι μεγάλα. Άξονας, τσιπ, κύβοι - κινητικές δεξιότητες ως πορτρέτο του νευρικού συστήματος.

Καθρέφτες και κάμερες. Παρατήρηση και αυτοπεποίθηση: ποιος εξετάζει ποιον

Χρώμα. Χρυσός και νέον είναι η κλήση της βιτρίνας? cold blue - λογιστική του κινδύνου.

Ο θόρυβος των χρημάτων. Τα κλικ τσιπ, τα τριλάρια ρουλέτας, τα σεντόνια είναι αφηγηματικές μετονομίες.

Οπτική φύλου: μούσα, αντίπαλος, αρχιτέκτονας του σχεδίου

Μεταβλητότητα της μούσας (υπό όρους τζίντζερ): κεφάλαιο - προσοχή, κίνδυνος - εξάρτηση.

Rival-at-the-table: ξέρει πώς να διαβάσει λέει καλύτερα από τους άνδρες, επειδή βλέπει ένα ρόλο, όχι μια μάσκα.

Αρχιτέκτονας του σχεδίου (μια ληστεία της δεκαετίας του 2010): σχεδιασμός παιχνιδιών, διαχείριση πιθανοτήτων και ήπια δύναμη.

Πώς αλλάζει η εικόνα με την πάροδο του χρόνου

Κλασικά: παίκτης - ελιτισμός και στυλ (baccarat, σμόκιν, Vegas ως σκηνή).

New Hollywood and the 1990: window dressing - οικονομία καζίνο, εθισμός, βία.

2000-2010: techno player - μέτρηση καρτών, αλγόριθμοι, καταπολέμηση της απάτης, κάμερες.

2020: παίκτης ως σχολιασμός του συστήματος: κοινωνική ανισορροπία, πλατφόρμες, μάρκες, καζίνο στον κυβερνοχώρο - οι κανόνες πολλαπλασιάζονται, αλλά ο έλεγχος είναι απατηλός.

Δέκα ταινίες - «κλειδιά» στην εικόνα του παίκτη

1. «Casino Royale» (2006) - Bond: Play as Intelligence, Bet as Diplomacy.

2. «Shulera/Rounders» (1998) - η ηθική των τραπεζών και το τίμημα της φιλίας.

3. Το «Croupier/Croupier» (1998) είναι επάγγελμα ως πανοπλία κατά του πειρασμού.

4. Το «Καζίνο» (1995) - μια συστημική άποψη: ποιος πραγματικά κερδίζει.

5. «Uncut Gems» (2019) - άγχος ως μηχανή εθισμού.

6. Το «Owning Mahowny» (2003) είναι η κλινική αλήθεια του εθισμού.

7. Το «The Card Counter» (2021) είναι ένα παιχνίδι ως απόπειρα εξαγοράς.

8. «The Cincinnati Kid» (1965) - μονομαχία χαρακτήρων χωρίς επιπλέον νέον.

9. «21» (2008) - μαθηματικά έναντι καζίνο και η τιμή τεκμηρίου.

10. Το Mississippi Grind (2015) είναι ένα τρυφερό χρονικό δύο ανθρώπων που παίζουν μοίρα.

Δεοντολογικό ερώτημα: όπου το ύφος τελειώνει και αρχίζει η βλάβη

Ο κινηματογράφος αποπλανεί με ένα «όμορφο παιχνίδι», αλλά οι καλύτερες ταινίες δείχνουν την οικονομία των συνεπειών: χρέη, μοναξιά, έγκλημα, κατεστραμμένες σχέσεις. Μια ώριμη ματιά είναι όπου η τύχη δεν αναιρεί την ευθύνη.

Bond-Joker: δύο τελικοί τύποι

Bond finale: ο κόσμος θα επιβιώσει επειδή κάποιος έπαιξε σωστά. Οι κανόνες επιβεβαιώθηκαν, ο έλεγχος αποκαταστάθηκε.

Τζόκερ φινάλε: ο κόσμος είναι γυμνός επειδή κάποιος έσπασε το παιχνίδι. Οι κανόνες είναι μυθοπλασία, ο έλεγχος είναι εφησυχασμός.

Πώς να παρακολουθήσετε ταινίες «παιχνιδιού» σήμερα

Διαχωρίστε τη μηχανική (πώς λειτουργεί το παιχνίδι) από τη μεταφορά (τι είναι πραγματικά η ταινία).

Ακούστε τον ήχο και μετρήστε τις παύσεις - οι λύσεις ζουν εκεί.

Κοιτάξτε το τίμημα της νίκης: τι στοιχηματίζει ο ήρωας εκτός από τα χρήματα

Συμπέρασμα: Ποιος είναι πραγματικά ο παίκτης

Ένας παίκτης είναι ένα άτομο που πιστεύει ότι στο τραπέζι μαθαίνει περισσότερα για τον εαυτό του από οποιαδήποτε άλλη κατάσταση. Bond κάνει ένα στοίχημα για την αποκατάσταση της τάξης? Τζόκερ - να αποδείξει ότι δεν υπάρχει τάξη. Ανάμεσά τους - όλοι μας: είτε αγωνιζόμαστε για τον έλεγχο, έπειτα παίζουμε ένα νόμισμα με τους δικούς μας φόβους. Αυτή είναι η δύναμη της εικόνας: ενώ ο κόσμος κυμαίνεται μεταξύ κανόνων και χάους, ο παίκτης παραμένει ο πρωταγωνιστής των συζητήσεων για την ελευθερία επιλογής και το τίμημα της τύχης.