Γιατί οι σκηνές καζίνο είναι οι πιο έντονες στον κινηματογράφο

Εισαγωγή: Όταν η σιωπή είναι πιο δυνατή από μια ορχήστρα

Μια καλή σκηνή στο καζίνο κρατά τον θεατή όχι δυνατά, αλλά ήσυχο ανάμεσα στα κλικ των τσιπ. Αυτό που έχει σημασία εδώ δεν είναι η νίκη, αλλά η στιγμή πριν από αυτήν: η αναμονή για την κάρτα, η πτώση της μπάλας, το τελευταίο δευτερόλεπτο πριν "όχι άλλα στοιχήματα. "Στον μικροσκοπικό χώρο του πίνακα, τα μαθηματικά των πιθανοτήτων, η κοινωνική κατάσταση, η προσωπική ευπάθεια και η εξουσία κανόνων συγκλίνουν. Ο Κίνο λατρεύει αυτές τις σκηνές επειδή είναι ένας έτοιμος «αντιδραστήρας» τάσης: το στοίχημα είναι ορατό, ο κίνδυνος είναι αισθητός, ο χρόνος συμπιέζεται.

1) Δραματουργία πληροφοριών: δεν γνωρίζουν όλοι τα πάντα

Η ένταση γεννιέται όταν οι ήρωες έχουν ασυμμετρία πληροφοριών:

Πόκερ: ο καθένας έχει κλειστά φύλλα, ο θεατής έχει μια «προνομιακή» εμφάνιση (μερικές φορές αντίστροφα - βλέπουμε λιγότερα). Υπάρχει ένα παιχνίδι πιθανοτήτων και η ανάγνωση «λέει».
Ρουλέτα/χάλια: η πληροφορία είναι συμμετρική, αλλά αόρατη παρτίδα στον αέρα. ο σκηνοθέτης τεντώνει τα δευτερόλεπτα που πέφτει η μπάλα ή τα οστά πετούν.
Blackjack: κλειστή κάρτα ντίλερ. ο θεατής, μαζί με τον ήρωα, «εξετάζει τους κινδύνους» κάθε πρόσθετου φύλλου.

Όσο ακριβέστερα δίνεται η πληροφορία, τόσο οξύτερη είναι η αίσθηση του κινδύνου - ο θεατής περιλαμβάνεται στο έργο και δεν παρατηρεί παθητικά.

2) Ψυχολογία κινδύνου: εγκέφαλος έναντι πιθανοτήτων

Το καζίνο είναι η τέλεια σκηνή για μια σύγκρουση γνωστικών στρεβλώσεων:

Αποστροφή προς τις απώλειες: ο πόνος της απώλειας είναι ισχυρότερος από τη χαρά της νίκης - επομένως, η «εξοικονόμηση κεφαλαίων» είναι πιο δραματική από τον «διπλασιασμό».
Η ψευδαίσθηση του ελέγχου: το φετίχ των τελετουργικών (ανάμειξη, τσιπ) δημιουργεί ένα αίσθημα επιρροής όπου δεν είναι.
Η επίδραση του «σχεδόν χτυπήματος»: η μπάλα πετάει στην επόμενη τρύπα - η αδρεναλίνη υποδηλώνει «άλλο ένα βήμα», το δράμα ζητά συνέχιση.
Sunkost (κόστος βυθισμένου): ο ήρωας «πρέπει να ανακτήσει», και ο θεατής καταλαβαίνει: αυτό δεν οδηγεί σε μαθηματικά, αλλά σε καταστροφή.

Ο κινηματογράφος ενισχύει αυτούς τους μηχανισμούς με κοντινές παύσεις και επιμέλεια του «εσωτερικού μονολόγου».

3) Τελετουργικό και κανόνας ως πλαίσιο έντασης

Τα καζίνο αποτελούν τόπο αυστηρών κανόνων. Τα τελετουργικά (ανακοινώσεις εμπόρων, «στοιχήματα», διανομή ανά ώρα, οθόνη καρτών) δίνουν ένα ρυθμό που ο σκηνοθέτης μπορεί να σπάσει (εισβολή των φρουρών, διατάραξη των στοιχημάτων, διαφωνία για τα τσιπ). Οποιαδήποτε μικροπλάκα στο τελετουργικό διαβάζεται αμέσως ως κίνδυνος. Η ένταση προκύπτει από την αντίθεση: όσο πιο αυστηρή είναι η τάξη, τόσο πιο δυνατά κάθε «δυσλειτουργία».

4) Ήχος και σιωπή: ηχητικός σχεδιασμός ως νεύρο

Ήχοι καζίνο - τελειωμένο σκορ: κλικ τσιπ, κουλοχέρης, θρόισμα υφασμάτων ", τοποθετήστε τα στοιχήματά σας. "Σε μια δυνατή σκηνή, η μουσική συχνά υποχωρεί, δίνοντας τη θέση της σε μια ήσυχη αίθουσα και την καρδιά του ήρωα. Ένα κλικ ενός τσιπ στη σιωπή δουλεύει πιο δυνατά από μια ορχήστρα: ο θεατής ακούει κυριολεκτικά πώς η απόφαση «ζυγίζει».

5) Κάμερα και φως: εγγύτητα κινδύνου

Η ένταση σε αυτές τις σκηνές είναι η οπτική:

Κοντινά χέρια, μάτια, ιδρώτας στο ναό - οικειότητα της επιλογής.
Μακροεντολή σε μάρκες και κάρτες - η «εφικτότητα» του στοιχήματος.
Φωτεινή/σκιώδης αντίθεση: νέον και χρυσός αίθουσα έναντι pit box/κάμερα ασφαλείας κρύο φως - η αισθητική του ελέγχου και της αποπλάνησης.
Παρακολουθώ πυροβολισμούς σε όλη την αίθουσα - την αίσθηση ενός «ματιού που βλέπει όλους»: σε παρακολουθούν.

Η κάμερα στη συνέχεια κολλάει στον ήρωα και μετά «ανεβαίνει», υπενθυμίζοντας: το σύστημα κοιτάζει.

6) Εγκατάσταση «για οριστικοποίηση»: χρονόμετρο

Το καζίνο ζει πάνω στις έννοιες της οριστικοποίησης: η κάρτα είναι ανοιχτή, η μπάλα έχει πέσει, το στοίχημα είναι κλειστό. Η εγκατάσταση δημιουργεί αντίστροφη μέτρηση:

1. Προετοιμασία (συλλογή στοιχημάτων, προβολές, στοίβες μέτρησης).

2. Σημείο μη αναστρεψιμότητας (κόψιμο στο χέρι/τη λαβή τροχού/ζάρια).

3. Εναιώρημα (επιβράδυνση, απόκριση προσώπου, αναχαίτιση αναπνευστικού).

4. Ανάλυση (ήχος αφής, διάταξη καρτών, φωνές ντίλερ).

5. Ανάκαμψη (εκπνοή, σπόρος, νέος γύρος).

Λόγω αυτού του «ρυθμού του μετρό» η σκηνή λειτουργεί σαν πηγή.

7) Κοινωνική θερμοκρασία: χρήμα = δύναμη = πρόσωπο

Ο πίνακας είναι ένα σκηνικό κατάστασης:

VIP εναντίον «μικρού παίκτη»: σύγκρουση τάξης και προσδοκίας.
Έμπορος ως κριτής: η φωνή του είναι ο νόμος, το λάθος του είναι ο πυροκροτητής σκηνής.
Γείτονες στο τραπέζι: έγκριση/περιφρόνηση απόψεων - πίεση από το «κοινό».
Ασφάλεια και κάμερες: αόρατος έλεγχος - πάντα στο πλαίσιο «κάτω από το δέρμα».

Τα χρήματα εδώ είναι σύμβολο όχι μόνο ευημερίας, αλλά και προσώπου. Απώλεια = ένα χτύπημα στην ταυτότητα, και ο θεατής το καταλαβαίνει αυτό χωρίς λέξεις.

8) Μικρο- «ανατομία «έντασης ανά είδος παιχνιδιού

Πόκερ

Κινητήρες: σειρές, θέση, μέγεθος, μπλόφες/βαλβίδες, λέει.

Δουλεύει στον κινηματογράφο: μια μακρά παύση πριν από μια κλήση, μια ματιά στο μάτι, μια σκορ τσιπς, μια «εν γνώσει» μεγάλη τράπεζα.

Climax: το άνοιγμα του ποταμού και η «αναμέτρηση» είναι δύο βολές που κρατούν τη σκηνή.

Ρουλέτα

Κινητήρες: καθαρή τυχαιότητα και ύπνωση της περιστροφής.

Η ταινία λειτουργεί: ο θόρυβος του τροχού → η αιφνίδια σιωπή → το clattering της σφαίρας? στοίχημα «σε όλα» σε έναν αριθμό/χρώμα.

Climax: η μπάλα «χτυπά» την επιθυμητή τρύπα αρκετές φορές - το αποτέλεσμα της «σχεδόν νίκης».

Blackjack

Κινητήρες: πιθανότητες καλού, «καύσης» ή «περίπτερο».

Λειτουργεί στον κινηματογράφο: το χέρι φτάνει για το χάρτη - ένα παγωμένο πλαίσιο της εμφάνισης? έμπορος flips blackjack «από κάτω» δέκα.

Climax: το συνολικό ποσό είναι ακριβώς δίπλα του, ο ήρωας παίρνει το «έξτρα» φύλλο.

Σκουπίδια

Κινητήρες: συλλογική επιτραπέζια ενέργεια.

Δουλεύει στον κινηματογράφο: ρίχνοντας ζάρια σαν ρίψη της μοίρας, μια χορωδία έγκρισης/τρόμου τριγύρω.

Climax: το «επτά» σε λάθος στιγμή είναι μια συλλογική κατάρρευση.

9) Γιατί η σκηνή του καζίνο χτυπά μονομαχίες, καταδιώξεις και πυροβολισμούς

Αόρατος αντίπαλος: πιθανότητα. Είναι αδύνατο να συμφωνήσουμε μαζί της - μόνο να αποδεχθούμε.

Μικροσκοπική αρένα: η ένταση «σε τετραγωνικό μέτρο» είναι αισθητή περισσότερο από ό, τι σε κλίμακα blockbuster.

Έλλειψη προφανών ηρωισμών: δεν υπάρχει «σωστή» λύση - υπάρχει τίμημα για κανέναν.

Σωρευτικό αποτέλεσμα: οι αποφάσεις καταλήγουν στη μοίρα και δεν «πυροβολούν» σε μια στιγμή.

10) Συχνές τεχνικές σκηνοθεσίας που «παράγουν νεύρα»

Συμπίεση χρόνου: υποκειμενική επιβράδυνση κατά τη στιγμή της απόφασης.

Αλλαγή απόψεων: από το χέρι του ήρωα στα μάτια του παρατηρητή, από το «δάπεδο» στο «μάτι στον ουρανό».

Κενός ήχος: κόψτε το περιβάλλον και αφήστε την αναπνοή.

Κωδικός χρώματος: ζεστό νέον - πειρασμός; ψυχρό μπλε - υπολογισμός/κίνδυνος.

Ψευδής άρνηση: η μουσική «υπόσχεται» νίκη - η επεξεργασία δίνει ένα χαστούκι στο πρόσωπο.

11) Λάθη που σκοτώνουν την ένταση

Υπερβολική έκθεση των κανόνων και των πιθανοτήτων - ο θεατής θα πρέπει να αισθάνεται, όχι να περάσει τις εξετάσεις.

Υπερφόρτωση με μουσική - όταν η ορχήστρα «αποφασίζει» για τον θεατή, η σκηνή χάνει τον αέρα.

Μια περίπτωση χωρίς τιμή - αν μια απώλεια δεν αλλάξει τίποτα στη μοίρα του ήρωα, το στοίχημα είναι άδειο.

Η έλλειψη σεβασμού για το τελετουργικό - διαταραχή χάους υποτιμά την «αποτυχία» ως γεγονός.

12) Πρότυπο τέλειας σκηνής (κατασκευαστής)

1. Το στοίχημα είναι σημαντικό: ο ήρωας κινδυνεύει όχι μόνο με χρήματα (φήμη, ελευθερία, σχέσεις).

2. Το τελετουργικό έχει οριστεί: ο θεατής κατανοεί το ρυθμό του πίνακα.

3. Οι πληροφορίες είναι δοσιμετρικές: γνωρίζουμε αρκετά για να κατανοήσουμε.

4. Οπτικά πιο κοντά στο δέρμα: κοντινά χέρια/μάτια, αναπνοή και σιωπή.

5. Αντίστροφη μέτρηση: η στιγμή της μη αναστρεψιμότητας είναι ορατή.

6. Denouement με συνέπεια: Η νίκη/απώλεια αλλάζει την πορεία της ιστορίας.

7. Σύντομο «πλαίσιο ηχώ»: πώς αντανακλάται η τιμή μιας απόφασης στον ήρωα/χώρο.

Συμπέρασμα: Στοίχημα ανά άτομο

Η πιο έντονη σκηνή στο καζίνο δεν αφορά μια «κάρτα θαύματος», αλλά ένα άτομο στο σημείο επιλογής. Ο κινηματογράφος χρησιμοποιεί τα μαθηματικά, τον ήχο και το τελετουργικό ως όργανα, αλλά το στοίχημα είναι πάντα στο χαρακτήρα. Παγώνουμε όχι λόγω τσιπ, αλλά επειδή αναγνωρίζουμε τους εαυτούς μας: η στιγμή που σιωπηλά πρέπει να λες «κλήση» ή «πτύχωση» είναι γνωστή σε όλους. Γι 'αυτό οι σκηνές στο καζίνο δεν είναι απλά θεαματικές, αλλά πραγματικά νευρικές: δείχνουν πόσο κοστίζει το «I» μας ανά δευτερόλεπτο όταν ένα ατύχημα αναπνέει στο πρόσωπο.