Τυχερά παιχνίδια στην αρχαία Ρώμη και την Ελλάδα

Εισαγωγή: Δύο πολιτισμοί - Δύο στυλ κινδύνου

Ο ελληνικός κόσμος συνέδεσε το παιχνίδι με τον εορτασμό, την ποίηση και την επικοινωνία για τα συμπτώματα. Ρώμη - με την πρακτική των στοιχημάτων, των νομικών περιορισμών και της οικιακής αναψυχής σε λουτρά, ταβέρνες και στους δρόμους. Και οι δύο πολιτισμοί άφησαν μια ισχυρή κληρονομιά για την Ευρώπη, από τους όρους («alea») μέχρι τις μορφές (ζάρια, «φυλές», στρατιωτικές στρατηγικές στο διοικητικό συμβούλιο).

Ελλάδα: simposia, οστά και «διανοητικά» συμβούλια

Αστράγαλοι και οστά

Οι αστράγαλοι (οστά των αρθρώσεων των ζώων) και οι κύβοι ρίχτηκαν στα συμπτώματα. Τα αποτελέσματα χρησίμευσαν ως παιχνίδι και ως λόγος για αστεία, τοστ, μίνι στοιχήματα - από κρασί σε μικρά κοσμήματα. Στην αστική ζωή, το παιχνίδι «σε μικρό» σκότωσε χρόνο σε εργαστήρια, αυλές και αγκυροβολίες.

Πετέια και παιχνίδια πολεμιστών

Η Πετέια είναι μια στρατηγική επιτροπή με «βότσαλα/τσιπ», όπου ο στόχος είναι να περιβάλλουν και να «αιχμαλωτίζουν» τις μορφές του εχθρού. Αυτό είναι το πρωτότυπο των αφηρημένων στρατιωτικών παιχνιδιών: λιγότερη τυχαιότητα, περισσότερες τακτικές. Την αγαπούσαν μορφωμένοι πολίτες - ως εκπαιδευτής λογικής και επιχειρηματολογίας.

Kottabos και «social mettle»

Το Kottabos ασκήθηκε σε απολαύσεις - ρίχνοντας υπολείμματα κρασιού στο στόχο. Το παιχνίδι ενώνει την επιδεξιότητα, την τύχη και την κοινωνική απόδοση: οι νικητές κέρδισαν τη δόξα της βραδιάς, οι συνομιλητές - το θέμα για τα επιγράμματα.

Αθλητικά στοιχήματα και αγώνες

Οι ελληνικές πόλεις ζούσαν σε διαγωνισμούς: αθλητικά, τρέχοντα άρματα. Τα στοιχήματα ήταν ανεπίσημα, συχνά «τιμή» ή γυμναστική. Μεταξύ των ανθρώπων - μικρά στοιχήματα για την έκβαση των αγώνων και των αγώνων. η αριστοκρατία έχει τη φήμη και τη χορηγία των αθλητών.

Ηθική και φιλοσοφία

Ο Πλάτωνας και άλλοι στοχαστές ήταν ύποπτοι για «παιχνίδια για το κέρδος», αλλά ξεχώριζαν μεταξύ μέτριας αναψυχής και καταστροφικού ενθουσιασμού. Ηθικό ιδεώδες - μέτρηση και αυτοέλεγχος: το παιχνίδι επιτρέπεται εάν δεν βλάπτει το σπίτι, τη βιοτεχνία και την πολιτική.

Νόμος και ζωή

Οι πόλεις επέβαλαν τοπικούς περιορισμούς σε θορυβώδεις συγκεντρώσεις και χρηματικά παιχνίδια κοντά σε ναούς και πλατείες. Αξιωματούχοι θα μπορούσαν να διασκορπίσουν «νυχτερινά» πάρτι, ωραίες ταβέρνες όπου το παιχνίδι μετατράπηκε σε αγώνες. Στις διακοπές, η στάση μειώθηκε.

Ρώμη: «alea», tabernae και εκκρεμές απαγορεύσεων

Alea - ρίχνει ως σύμβολο της τύχης

Η λέξη «alea» έχει γίνει συνώνυμη με τα τυχερά παιχνίδια. Οστά (tesserae) ρίχτηκαν σε σπίτια, καταστήματα, λουτρά, στις εξέδρες του τσίρκου. Υπήρχαν «ειλικρινή» οστά και πλαστογραφίες? έπαιζε κέρματα, πράγματα, μερικές φορές υπηρεσίες. Η έκφραση «χύτευση παρτίδας» είναι μια ρωμαϊκή μεταφορά για τον προσδιορισμό και τον κίνδυνο.

Tabula και «συγγενείς» τάβλι

Το Tabula είναι ένας αγωνιστικός πίνακας με κινούμενες μάρκες ανά παρτίδα: γρήγορα, τυχερά παιχνίδια, βολικό για στοιχήματα. Οι παραλλαγές κατέστησαν δυνατή την αναπαραγωγή «για λίγο» ή «για ένα εμπορικό σήμα», και ο ιδιοκτήτης της εγκατάστασης θα μπορούσε να αναλάβει μια «προμήθεια» - μια πρώιμη «άκρη του σπιτιού».

Ludus latrunculorum - «παιχνίδι των ληστών»

Ένα στρατηγικό παιχνίδι όπου οι «πολεμιστές» (latrunculi) αιχμαλωτίζουν ο ένας τον άλλον με το περιβάλλον τους. Εκτιμήθηκε από το στρατό και τους αξιωματούχους: εκπαιδεύει υπολογισμούς και προσοχή. Ενθουσιασμός εδώ στο στοίχημα για την έκβαση του παιχνιδιού μεταξύ των «ισχυρών παικτών».

Όπου έπαιζαν

Όροι: μετά το μπάνιο - παρτίδα σε ζάρια ή ταμπούλα, στοίχημα σε μικρές ποσότητες.

Ταβέρνες (tabernae, popinae): θόρυβος, κρασί, γρήγορες βολές. ο ιδιοκτήτης διατήρησε την παραγγελία και η «προμήθεια».

Δρόμοι και πορτίκα: αυτοσχέδιες σανίδες γρατζουνισμένες πάνω σε μια πέτρα.

Στρατιωτικά στρατόπεδα: στρατιώτες έδιωξαν τον ελεύθερο χρόνο τους με οστά, κάνοντας συμβολικά στοιχήματα.

Νόμοι και ηθικές αρχές

Επίσημα, τα χρηματικά παιχνίδια συχνά περιορίζονταν ή απαγορεύονταν εκτός των διακοπών. Επιτρέπονται εξαιρέσεις για μεγάλες διακοπές (όπως τα Σατουρνάλια), όταν το «κοινωνικό ζεύγος» κυκλοφόρησε σκόπιμα: μάσκες, ανταλλαγή ρόλων, γενναιοδωρία και - ναι - παιχνίδι. Οι ηθικοί κατέστρεψαν τη σπατάλη χρόνου και τα σκάνδαλα χρέους. οι δικαστές θα μπορούσαν να κάνουν πρόστιμο και να κλείσουν «κακές» φωλιές. Αλλά η καθημερινή ανοχή ήταν μεγάλη: «μην διαφημίζετε - και παίξτε μέτρια».

Γυναίκες, σκλάβοι, καθεστώς

Το δημόσιο παιχνίδι των γυναικών θεωρήθηκε παραβίαση της αξιοπρέπειας, αν και σε ιδιωτικές κατοικίες επιτρεπόταν "ελάχιστα. "Σκλάβοι που παίζονται με την άδεια των ιδιοκτητών? τα κέρδη μερικές φορές πήγαιναν σε «γενικές ανάγκες» στο σπίτι. Η κοινωνική ιεραρχία ήταν ορατή ακόμα και στο τραπέζι.

Θρησκεία και συμβολισμός: Tühe and Fortune

Οι Έλληνες μιλούσαν για τον Τιούκ (τύχη), τους Ρωμαίους για την Τύχη. Ναοί της τύχης στέκονταν σε πολυσύχναστα μέρη: οι άνθρωποι έφερναν δώρα "για ένα χαρούμενο χέρι. "Στις διακοπές, το παιχνίδι έγινε τελετουργικό ευνοϊκής έναρξης για το έτος/εποχή, αλλά οι ιερείς και οι ηθικολόγοι προειδοποίησαν: η υπέρβαση είναι ο δρόμος προς την αποσύνθεση της οικογένειας και των πολιτικών καθηκόντων.

Οικονομία της αναψυχής: παραγωγή, προμήθεια, «μαύρη αγορά»

Τεχνίτες κατασκευασμένοι από οστά, χάλκινο, ελεφαντόδοντο, γυαλί. σανίδες από ξύλο και πέτρα. Οι ταβέρνες έβγαλαν χρήματα από το φαγητό, το κρασί και ένα μικρό «επιτραπέζιο τέλος» ή τόκους από μια τράπεζα. Υπήρχαν επίσης «φορτισμένα» οστά, ενάντια στα οποία πολέμησαν με ελέγχους και καταγγελίες.

Μηχανική και συμπεριφορά παίκτη

Γρήγοροι τυχαίοι + ελάχιστοι κανόνες: τα οστά και η ταμπούλα είναι εύκολο να εξηγηθούν στους αρχάριους.

Κοινωνική σκηνή: μάρτυρες, αστεία, πρόποση - οδηγός συμμετοχής.

Μικρά στοιχήματα, συχνές επαναλήψεις: ψυχολογικά άνετα, αλλά σε μεγάλη απόσταση κερδίζει το «σπίτι» ή ένας έμπειρος αντίπαλος.

Δεοντολογία του μέτρου: ενθαρρύνθηκαν η μετριοπάθεια και το «καθαρό παιχνίδι», καταδικάστηκαν τα χρέη και η απάτη.

Στοιχήματα σε γυαλιά

Στις ελληνικές πολιτικές και τις ρωμαϊκές πόλεις, υποστήριζαν αθλητές, άρματα και μετέπειτα μονομάχους. Οι επίσημες σαρώσεις δεν θεσμοθετήθηκαν, αλλά τα οικιακά στοιχήματα άνθισαν: οι γείτονες υποστήριξαν, οι τεχνίτες κράτησαν ένα «μικρό παλούκι» στην αγαπημένη τους φατρία, τα φυσίγγια έπαιζαν μεταξύ τους παιχνίδια «φήμης».

Σύγκριση: Ελλάδα εναντίον Ρώμης

Πλαίσιο: Ελλάδα - συμπόσια και παλέστρα· Ρώμη - όροι και tabernae.

Προφορά: Έλληνες - περισσότερα «παιχνίδια ομιλίας» και στρατηγική. Ρωμαίοι - ρίψεις, ταχύτητα και νομικός έλεγχος.

Mores: και οι δύο πολιτισμοί αναγνώρισαν το παιχνίδι ως μέρος της αναψυχής, αλλά απαίτησαν μέτρο? η διαφορά αφορά τη σοβαρότητα των περιορισμών στα νοικοκυριά και τον όγκο των ήσσονος σημασίας απαγορεύσεων.

Πολιτιστική κληρονομιά: όροι, μηχανικοί, κοινωνικοί κώδικες του παιχνιδιού αποτέλεσαν τη βάση της ευρωπαϊκής παράδοσης των πρακτικών αναψυχής και τυχερών παιχνιδιών.

Χρονολογία (απλουστευμένη)

Κλασική Ελλάδα: simposii, astragani, petteia; οικιακά αθλητικά στοιχήματα.

Ελληνισμός: ποικιλία αστικών παιχνιδιών, διανομή σανίδων και οστών στην Ανατολική Μεσόγειο.

Πρώιμη Ρώμη: αλέα ως καθημερινή αναψυχή. νομικές προσπάθειες περιορισμού του παιχνιδιού.

Ύστερη Δημοκρατία - Αυτοκρατορία: The Rise of Tabula and Street Gaming; ανοχή των νοικοκυριών κατά τη διάρκεια περιοδικών εκστρατειών κατά των υπερβολών· «άδεια διακοπών» (ιδίως τα Σατουρνάλια).

Μύθοι και καθαρότητα

"Οι Ρωμαίοι έπαιζαν νόμιμα πάντα και παντού. "Όχι: υπήρχαν περιορισμοί, ιδίως εκτός των διακοπών. οι κυρώσεις κυμαίνονταν από πρόστιμα έως εγκαταστάσεις που έκλεισαν.

«Οι Έλληνες έπαιζαν μόνο για χάρη της τέχνης». Λάθος: simposia είναι κρασί, αστεία, και στοιχήματα? Εκτιμήθηκε απλώς η μορφή του «μέτριου ενθουσιασμού».

"Οι γυναίκες απαγορεύονταν αυστηρά. "Οι κανόνες αξιοπρέπειας περιόριζαν το δημόσιο παιχνίδι, αλλά υπήρχαν ιδιωτικά οικιακά πάρτι, ειδικά σε διακοπές και οικογενειακούς κύκλους.

Γλωσσάριο

Η Αλέα είναι μια κοινή ρωμαϊκή ονομασία για τα τυχερά παιχνίδια, πιο συχνά ζάρια.

Ο Ταμπούλα είναι ένας αγωνιστικός πίνακας με πατατάκια, ο πρόγονος της μηχανικής «nard».

Το Ludus latrunculorum είναι ένα στρατηγικό παιχνίδι «πολέμου» με τις γύρω μορφές.

Astragaloi - astragans (οστά), που χρησιμοποιούνται ως παρτίδες και «οστά».

Η συμπάθεια είναι μια ελληνική γιορτή με ποίηση, μουσική και παιχνίδια.

Τα Σατουρνάλια είναι ρωμαϊκή γιορτή με επιείκεια στην ηθική και τα παιχνίδια.

Συμπέρασμα: Ευρωπαϊκό σχολείο τύχης

Οι Έλληνες δίδαξαν την Ευρώπη να μετατρέψει το παιχνίδι σε «συνομιλία και μέτρηση», οι Ρωμαίοι σε «διακυβέρνηση και τάξη». "Μαζί σχημάτισαν μια συνήθεια από δίκαιες βολές, απλά στοιχήματα και μια κοινωνική σκηνή γύρω από το τραπέζι. Έκτοτε, ο ενθουσιασμός στον ευρωπαϊκό πολιτισμό δεν αποτελεί μόνο κίνδυνο, αλλά και παράσταση, κανόνα, τιμή και, φυσικά, ευχαρίστηση - με την επιφύλαξη του μέτρου.

Συνέχιση ιδεών στην ιστοσελίδα σας

«Από πετέια σε σκάκι και πάει: μια γενεαλογία στρατηγικών επιτραπέζιων παιχνιδιών»

«Saturnalia as a Social Valve: Γιατί οι διακοπές νομιμοποιούν το παιχνίδι»

«Ταβέρνες και λουτρά: Ένα οικονομικό μοντέλο αναψυχής στη Ρώμη»

«Astragans and Cubes: How the Mathematics of Chance was Born in the Ancient Mediterranean»