Πώς τα καζίνο επηρέασαν το σχηματισμό της αστικής μυθολογίας

Τι είναι η αστική μυθολογία και πώς λειτουργεί

Η αστική μυθολογία είναι ένα σύνολο επαναλαμβανόμενων πλοκών, συμβόλων και τελετουργιών που αποτελούν τη γενική ιδέα της «ψυχής» του τόπου μεταξύ των πολιτών και των καλεσμένων. Στο πλαίσιο ενός καζίνο, αυτό το στρώμα αποτελείται από πέντε τυπικές ενότητες:

1. Αρχέτυπο της τύχης: θρύλους για τυχερούς ανθρώπους και «τυχερούς πίνακες», μύθοι για το ρολόι «όταν η υποδοχή εγκαταλείπει».

2. Το αρχέτυπο της αμαρτίας/πειρασμού: η ρητορική της «επιτρεπόμενης τρέλας», ψιθυρίζοντας για τις συναλλαγές στα παρασκήνια και τα «προνόμια» της νύχτας.

3. Το αρχέτυπο της πολυτέλειας: η λαμπρότητα των πολυέλαιων και πολυτελών ρετιρέ, «φάλαινες», ιδιωτικά παιχνίδια, σαμπάνια στις 4 το πρωί.

4. Το αρχέτυπο του κινδύνου: ιστορίες για απατεώνες, καρχαρίες με κάρτες που «έχασαν τα πάντα» - ηθικές παραβολές.

5. Αρχέτυπο λύτρωσης: «έχασε, έφυγε, επέστρεψε - και αυξήθηκε», αναγέννηση και δεύτερη ευκαιρία.

Ο μύθος καθορίζεται μέσα από τελετουργίες (φωτογραφία στο σιντριβάνι, «βεβαιωθείτε ότι θα αγγίξετε το λιοντάρι/άγαλμα της τύχης»), τοπία (νέον, θόλοι, αίθουσες) και μέσα ενημέρωσης (ταινίες, κλιπ, ραπ κείμενα, γυαλιστερά περιοδικά).

Μηχανική παραγωγής του μύθου καζίνο-πόλη

Αρχιτεκτονική υπερβολή. Γιγαντιαίες προσόψεις, θεματικά παλάτια, ουράνιες γέφυρες, σιντριβάνια - η πόλη αρχίζει να μιλάει τη γλώσσα της παραβολής.

Φωτεινός ήχος σαν ξόρκι. Νέον, ήχοι τζάκποτ και ρουλέτα δημιουργούν μια «αύρα» ενός σταθερού γεγονότος όπου «όλα είναι δυνατά».

Οικονομικά παραμυθιών. Εργαζόμενοι, οδηγοί ταξί, κρουπιέρηδες και θυρωροί είναι ζωντανοί φορείς θρύλων, αντιγράφοντας «χθες εδώ»...

Ενίσχυση των μέσων ενημέρωσης. Οι ταινίες και η τηλεόραση δείχνουν κλισέ τσιμέντου, μετατρέποντάς τα σε εξαγόμενη μάρκα της πόλης.

Τελετουργίες «έναρξης». Φωτογραφία με φόντο γνωστά σύμβολα, «το πρώτο τσιπ για καλή τύχη», «μυστικό μπαρ» - κάθε επισκέπτης αφαιρεί το μικρό του θρύλο.

Παρέλαση πόλεων

Λας Βέγκας: Το εργοστάσιο «δεύτερης ευκαιρίας» νέον και μύθου

Το Βέγκας είναι αρχετυπική "πόλη αναγέννησης. "Ιστορίες γκάνγκστερ, το Rat Park show, γάμοι σε ένα λεπτό ", ό, τι ήταν στο Βέγκας παραμένει στο Βέγκας" - όλες αυτές οι φράσεις έχουν γίνει μέρος του γενικού λεξικού. Ο μύθος εδώ βασίζεται στην επιτρεπόμενη παραβίαση των κανόνων: μια προσωρινή αμνηστία για την καθημερινή ηθική. Η αρχιτεκτονική-διακόσμηση (πυραμίδες, βενετσιάνικα κανάλια, πύργος του Άιφελ) υποδηλώνει: η πραγματικότητα είναι υπό όρους, πράγμα που σημαίνει ότι η τύχη είναι δυνατή.

Μόντε Κάρλο: ο μύθος της ευφυΐας και του τελετουργικού του παλατιού

Το Μόντε Κάρλο είναι η λειτουργία της ελίτ: σμόκιν, καταρράκτες πολυέλαιων, όπερα και καζίνο ως επέκταση του κομμωτηρίου. Δεν πρόκειται για τον κίνδυνο «τυχαία», αλλά για την τελετουργική πολυτέλεια και το «δικαίωμα στην καλή τύχη» ως μέρος της κατάστασης. Εδώ ο μύθος υποστηρίζεται από νέον, εθιμοτυπία και δυναστικές πλοκές.

Μακάο: Δράκοι και λατρεία τζάκποτ

Το Μακάο συνδυάζει την πορτογαλική κληρονομιά, την ιεροτελεστία του fengshui και το ρυθμό των στοιχημάτων υπερκρούσματος. Ο μύθος είναι η «πύλη της αφθονίας»: χρυσά αίθρια, τυχεροί αριθμοί, θρύλοι για υψηλούς κυλίνδρους που αλλάζουν πορεία της βραδιάς με μια κίνηση. Η πόλη μεταδίδει μια αφήγηση όπου η τύχη είναι πειθαρχία, όχι μόνο παρορμητική.

Atlantic City: Ένα παραμύθι και η σκιά του

Ο μύθος αυτής της πόλης είναι διττός: η ακτινοβολία του διοικητικού συμβουλίου και οι «ιστορίες της παλιάς δόξας» βρίσκονται δίπλα στις αφηγήσεις της παρακμής και της αναβίωσης. Εδώ τα καζίνο έχουν γίνει ένας τρόπος για να επιβιώσει η πόλη, και κάθε νέο κύμα επενδύσεων είναι ένα "κεφάλαιο για την ελπίδα. "Ο μύθος αφορά στην ευθραυστότητα της τύχης και το τίμημα της καθυστέρησης.

Ρίνο: «η μεγαλύτερη μικρή πόλη»

Η Renault καλλιεργεί τον μύθο της οικονομικά προσιτής τύχης: πιο δημοκρατική, πιο κοντά στο δρόμο, λιγότερη επίχρυση - περισσότερο "τους. "Εδώ η ιστορία "έπιασε μια ευκαιρία κατά λάθος" εκτιμάται, και η εικόνα της πόλης βασίζεται στην ειλικρινή εγγύτητα με τον παίκτη.

Σιγκαπούρη (Marina Bay Sands, Resorts World): Ο τεχνικός μύθος του ελεγχόμενου ενθουσιασμού

Η Σιγκαπούρη δημιούργησε τον μύθο της αποστειρωμένης πολυτέλειας και της «καλής τύχης υπό την επίβλεψη»: γυαλί, πισίνες ουρανού, συμμόρφωση regtech, σαφείς κανόνες για τους κατοίκους. Εδώ ο θρύλος είναι η ισορροπία: μπορείτε να δείτε τα πάντα, να τα βιώσετε και ταυτόχρονα να παραμείνετε στο πλαίσιο.

Σύμβολα και τελετουργίες που «περιλαμβάνουν» μύθο

Τοτέμ της τύχης: λιοντάρια στην είσοδο, αγάλματα των θεών του πλούτου, «υποχρεωτική» βολή στο σιντριβάνι.

Χαρτογραφία της τύχης: «αυτό το τραπέζι δίνει πίσω», «πάντα τυχερός σε εκείνη τη γωνία», «αριστερό ασανσέρ - για καλή τύχη».

Κωδικοί πρόσβασης στην πόλη: «μυστικό μπαρ πίσω από το ράφι βιβλίων», «δωμάτιο με σκοπό να κερδίσει», «ρολόι στο οποίο η ώρα είναι πάντα το βράδυ».

Μικροί θρύλοι: ένας σερβιτόρος που είδε έναν εσωστρεφή εκατομμυριούχο? οδηγός ταξί που οδήγησε τον νικητή· κρουπιέ που σταμάτησε τον απατεώνα «από τα μάτια».

Κινηματογράφος, μουσική και λογοτεχνία ως το τσιμέντο του μύθου

Ταινίες ληστείας, μυθιστορήματα νουάρ, τζαζ και ποπ - τα ΜΜΕ μετατρέπουν τις τοπικές ιστορίες σε οικόπεδα. Οι παίκτες έρχονται όχι μόνο στην πόλη, αλλά και στην ταινία, όπου είναι επισοδικοί ήρωες. Κάθε σημάδι, κάθε σκάλα έχει ήδη αφαιρεθεί και αναφερθεί, πράγμα που σημαίνει ότι ο μύθος επιβεβαιώνεται.

Η κοινωνική σκιά του μύθου: η τιμή της ακτινοβολίας

Η αστική μυθολογία του Καζίνο έχει πάντα μια άλλη πλευρά:

Ανισότητα και γενίκευση. Η πολυτέλεια των παραθύρων των καταστημάτων έρχεται σε αντίθεση με τα περίχωρα της εργασίας.
Ηθική αμφιθυμία. «Επιτρεπόμενη» και «επικίνδυνη» συνυπάρχουν, προκαλώντας παραβολές-προειδοποιήσεις.
Εξάρτηση από την πόλη. Όταν ο μύθος είναι η κύρια εξαγωγή, ο ρυθμός της οικονομίας γίνεται όμηρος της εποχικότητας και των κύκλων τύχης.

Η Νέα Μυθολογία του Ψηφιακού Ενθουσιασμού

Διαδικτυακά καζίνο και crypto slots έχουν μεταφέρει αστική μυθολογία σε οθόνες:

Εικονικά νέον και "μετα-θέρετρα. "Themed lobbies, live tables in Monte Carlo and Macau stylizations.
Streamers ως νέοι αφηγητές. Οι «παρασυρόμενες», οι διαφημιστικοί κώδικες και οι ιδέες τους είναι μια σύγχρονη προφορική παράδοση.
Αποδείχθηκε δίκαιο ως "μαγικό κείμενο. "Hash-sid και επαλήθευση γίνονται το νέο "φυλαχτό της εντιμότητας"
Τελετουργίες διχόνοιας. «Γενικές ομάδες», προκλήσεις, μιμίδια - μια συλλογική σύνθεση του μύθου σε πραγματικό χρόνο.

Ο ψηφιακός μύθος είναι λιγότερο τοπικός, αλλά εξακολουθεί να «συνδέεται» με μάρκες και εικόνες πραγματικών πόλεων, κληρονομώντας τη γλώσσα της πολυτέλειας, της τύχης και της τελετής.

Πώς το Casino Brands συνειδητά χτίζει την αστική μυθολογία (πρακτικό μπλοκ)

1. Αρχιτεκτονική ως σενάριο. Σχεδιάστε τις «διαδρομές των θρύλων»: την είσοδο-τοτέμ, τον τόπο του «πρώτου τσιπ», το σημείο του «wow-frame».

2. Αφηγηματικοί οδηγοί για το προσωπικό. Διδάσκει την «ηθική των ιστοριών»: μοιράζεται την ατμόσφαιρα χωρίς να παραβιάζει την ιδιωτική ζωή.

3. Μέσο κύκλωμα. Αντιγραφή, μουσική, οπτικός κώδικας - ένα μόνο «μυθολογικό αλφάβητο» σε όλα τα κανάλια.

4. Τελετουργίες εμπλοκής. Τοπικά σύμβολα καλής τύχης, συλλεκτικά τσιπ, «διαδρομές καλής τύχης» για τους επισκέπτες.

5. Ισορροπία φωτός και σκιάς. Ενσωματώστε τα υπεύθυνα τυχερά παιχνίδια στην ίδια την αφήγηση: «η πόλη δίνει μια ευκαιρία, αλλά διδάσκει μέτρα».

6. Σύνδεση με την πόλη. Συνεργασίες με ντόπιους καλλιτέχνες, γαστρονομία, αθλητισμό - έτσι ώστε ο μύθος να είναι αστικός και όχι να «φέρνει».

Δεοντολογία της δημιουργίας μύθων

Ένας έντιμος μύθος δεν καλύπτει τους κινδύνους. Αναγνωρίζει την ευθύνη, υποστηρίζει προγράμματα αυτοέλεγχου και αντιμετωπίζει τις κοινότητες γύρω του με προσοχή. Ένα βιώσιμο αστικό καζίνο δεν αφορά μόνο την ευφυΐα, αλλά και τον σεβασμό για τον τόπο, για το έργο και τη μνήμη του.

Το καζίνο είναι ένα από τα λίγα αστικά ιδρύματα που ταυτόχρονα δημιουργεί την οικονομία, τη σκηνογραφία και την πλοκή. Όπου το τσιπ πέφτει στο τραπέζι, αρχίζει μια ιστορία, την οποία η πόλη θα επαναλάβει για δεκαετίες. Από το Βέγκας ως το Μακάο, από το Μόντε Κάρλο ως τη Σιγκαπούρη, ο μύθος δεν προκύπτει από μόνος του: είναι γραμμένος από αρχιτέκτονες, εμπόρους, κρουπιέρηδες, μουσικούς, σκηνοθέτες και, το σημαντικότερο, επισκέπτες που φέρνουν τις ελπίδες και τους φόβους τους. Έτσι τα συνηθισμένα διαμερίσματα γίνονται θρύλοι, και η νύχτα γίνεται η γλώσσα στην οποία η πόλη μιλάει για τον εαυτό της.