Πώς εμφανίστηκαν τα πρώτα τυχερά παιχνίδια στην ανθρώπινη ιστορία

Ο ενθουσιασμός είναι παλαιότερος από το γράψιμο. Πολύ πριν τα καζίνο, οι άνθρωποι πετούσαν οστά ζώων, σχεδίαζαν κλήρους, έπαιζαν τραπέζια αγώνων και στοιχημάτιζαν στην έκβαση του κυνηγιού, των αγώνων ή του αθλητισμού. Στην αρχή, τα παιχνίδια ήταν στενά συνδεδεμένα με τελετουργικά και τυχερά: η παρτίδα θεωρούνταν η φωνή των θεών, και τα κέρδη ήταν ένδειξη εύνοιας. Σταδιακά, το ιερό νόημα έδωσε τη θέση του στην ψυχαγωγία και τα στοιχήματα, κανόνες, μια τράπεζα, περιορισμούς, ακόμα και οι πρώτοι «ρυθμιστές» εμφανίστηκαν - ναοί και δύναμη.

Παρακάτω είναι μια επισκόπηση των εποχών, των αντικειμένων και των βασικών πλοκών που προστίθενται στην ιστορία των πρώτων τυχερών παιχνιδιών.

1) Μέχρι τα ζάρια: οστά και παρτίδες

Astragalus (οστά των αρθρώσεων των οπληφόρων) - το παλαιότερο "όργανο τύχης. "Βρίσκονται σε περιοχές από τη Μέση Ανατολή μέχρι την Ευρασιατική στέπα. Αναρωτιόντουσαν, έπαιζαν για γυαλιά, πετούσαν σαν πολλά.

Μπαστούνια, σπόροι, βότσαλα - απλά αντικείμενα με «δύο καταστάσεις» (έπεσε/δεν έπεσε), από τα οποία ένα νόμισμα και ένα λαχείο αναπτύχθηκαν.

Η υπόθεση ερμηνεύτηκε ως η θέληση των υπερφυσικών δυνάμεων: η νίκη έδωσε συμβολικό κεφάλαιο και στη συνέχεια υλικό.

2) Μέση Ανατολή: από μαντεία σε επιτραπέζιους αγώνες

Μεσοποταμία (III χιλιετία π.Χ.): πρώιμα τετραεδρικά «κύβοι» και δισκία με σημάδια σημείου.

«The Royal Game of Ur» (π. Χ. XXVI αιώνας π.Χ.): ένα παιχνίδι αγώνων στην πίστα με ρίψεις ζάρια/ραβδιά. Αυτό δεν είναι ακόμα καζίνο, αλλά ήδη μια δομή κινδύνου: περίπτωση + στρατηγική + στοιχήματα (πιθανώς οικιακά στοιχήματα).

Ναοί και παλάτια έλεγχαν τις διακοπές και τους διαγωνισμούς, θέτοντας στην πραγματικότητα τους κοινωνικούς «κανόνες» του παιχνιδιού.

3) Αίγυπτος: το παιχνίδι ως μοντέλο πεπρωμένου

Το Senet (c. XXXI-XX αιώνες π.Χ.) είναι ένα επιτραπέζιο παιχνίδι λατρείας που σχετίζεται με τη μεταθανάτια ζωή. Τα άμεσα στοιχήματα δεν είναι σταθερά, αλλά υπάρχουν πολλά/βήματα σε βήματα, ανταγωνιστικότητα και κύρος.

Βρέθηκαν τετραεδρικά οστά, ραβδιά και ταπετσαρίες. παίζουν τόσο για διασκέδαση όσο και ως τελετουργικό.

4) Ινδία: «παιχνίδι» ως επική πλοκή

Το «Mahabharata» (περίπου I millennium e.) περιγράφει το παιχνίδι των ζάρια (dyuta) ως κοινωνικό δράμα: στοιχήματα, αλαζονεία, απώλεια περιουσίας και τιμή.

Παράλληλα, αναπτύσσονται σύνθετα επιτραπέζια παιχνίδια και βαθμολογίες, τα οποία προωθούν τους κανόνες και την ηθική: όταν το παιχνίδι επιτρέπεται, και πότε - vice.

5) Ελλάδα και Ρώμη: από ήρωες σε ταβέρνες

Ελλάδα: λατρεία της παρτίδας (για αποφάσεις και μαντεία), οστά/οστά (αστραγαλία) ως παιχνίδι πόντων και τύχης. Στοιχήματα σε αθλητές και αγώνες άρματος.

Ρώμη: παιχνίδια alea (δίπλευρα/εξάπλευρα οστά), tabula (πρωτότυπο του τάβλι), loteria στις διακοπές είναι δημοφιλή. Νομικά - κούνιες: είτε απαγορεύσεις είτε επιείκεια. Υπάρχουν πρόστιμα, «χρονισμός» του παιχνιδιού, αποσύρσεις κερδών - ένα πρώιμο πρωτότυπο ρύθμισης.

Οι ρόλοι του τραπεζίτη, του κρουπιέρη, του bookmaker (σε εμβρυϊκή μορφή) διακλαδίζονται.

6) Κίνα: λαχεία, κάρτες και το πρωτότυπο των σαρώσεων

Πρώιμες πρακτικές λαχειοφόρων αγορών: κλήροι ως συγκέντρωση κεφαλαίων για δημόσιες ανάγκες· η κουλτούρα των παιχνιδιών αποκτά γρήγορα εισιτήρια και προγράμματα.

Παίζοντας χαρτιά: εμφανίζονται στην Κίνα (Μεσαίωνας) ως σύνολα χαρακτήρων χαρτιού (μετρώντας τα παιχνίδια → τα στοιχήματα). Μέσω εμπορικών οδών, οι κάρτες θα φθάσουν στην Περσία και την Ευρώπη, δημιουργώντας οικογένειες πόκερ/θεάματα.

7) Η γέννηση των κανόνων: από τελετουργικό σε συμβατικό

Τρία κινήματα μετατρέπουν την «ευκαιρία για τη θέληση των θεών» σε ενθουσιασμό για χάρη της νίκης:

1. Κωδικός και βαθμολογία: κανόνες εγγραφής, πόντοι, συνδυασμοί - το παιχνίδι γίνεται συμβόλαιο μεταξύ των συμμετεχόντων.

2. Χρήματα ως καθολικό στοίχημα: από την ανταλλαγή δώρων σε ένα νόμισμα? τράπεζα, δάνειο, το χρέος εμφανίζεται.

3. Τόπος παιχνιδιού: από την πλατεία και το ναό σε εξειδικευμένα σπίτια (ταβέρνες, κλαμπ, προκάτοχοι καζίνο), όπου υπάρχει διοργανωτής, απογραφή και εποπτεία.

8) Γιατί απαγορεύτηκαν και επιτράπηκαν οι κοινωνίες

Κίνδυνοι: χρέη, οικογενειακές συγκρούσεις, απάτη, ανταλλαγή οστών, «διαστροφή» συσκευών.

Υπέρ: συγκέντρωση κεφαλαίων, ενσωμάτωση διακοπών, κοινωνικοποίηση, απελευθέρωση ατμού.

Ως εκ τούτου, προκύπτουν κανονισμοί: πού μπορείτε να παίξετε, πότε, για ποια ποσά; ο οποίος είναι υπεύθυνος για την ειλικρίνεια της απογραφής (από τη μέτρηση των οστών έως τη βαθμονόμηση των τροχών) και τη σειρά των διαφορών.

9) Αυτό που θεωρήθηκε «ειλικρινές» στην αρχαιότητα

Ουδέτερη απογραφή: οστά χωρίς χαμηλότερες τιμές, ακόμη και ραβδιά, πανομοιότυπα σημεία.

Δημοσιότητα βασικών ενεργειών: ρίξτε «στο τραπέζι», ανακοίνωση του αποτελέσματος, μάρτυρες.

Συναίνεση για τον κίνδυνο: προσυμφωνημένα ποσοστά και όρια, αναγνώριση του αδιαίρετου αποτελέσματος (η παρτίδα είναι οριστική).

Διαιτητής/ιδιοκτήτης του σπιτιού: επιλύει τη διαφορά, παρακολουθεί την απογραφή - το πρωτότυπο του σημερινού κρουπιέρη/ρυθμιστή.

10) Μεγάλη σκιά των πρώτων παιχνιδιών

Επιτραπέζια παιχνίδια με βολές → nords/craps/επιτραπέζιους αγώνες.

Παρτίδα/παρτίδα → κατάσταση λαχειοφόρων αγορών, σχέδια, κληρώσεις θέσεων.

Σύμβολα καρτών → αμέτρητα παιχνίδια βαθμολογίας/συνδυασμού και στρατηγικής.

Διαιτητής και κανόνας → ρυθμιστής, άδεια, λογιστικός έλεγχος RNG και ζωντανές διαδικασίες.

Ορόσημα (χρονοδιάγραμμα υπό όρους)

πριν από το γράψιμο - αστραγκάλες, παρτίδες, στοιχήματα για κυνήγι/αθλητισμό.

III-II χιλιετία π.Χ., Μεσοποταμία/Αίγυπτος - επιτραπέζιοι αγώνες, οστά/ραβδιά, τελετουργικό + παιχνίδι.

I millennium BC e., Ινδία/Ελλάδα - παιχνίδια με ζάρια, στοιχήματα σε διαγωνισμούς, οι πρώτες ηθικές διαμάχες για ενθουσιασμό.

I χιλιάδες π.Χ. ε. - I χιλιάδες μ.Χ., Ρώμη/Κίνα - κατ 'οίκον λαχεία, ταβέρνες, ρύθμιση? πρωτότυποι χάρτες στην Κίνα.

Μεσαίωνας - Σύγχρονη εποχή - κάρτες στην Ευρασία, λαχεία πόλεων, συντεχνίες, τότε - κρατικά μονοπώλια και τα πρώτα «καζίνο».

Τι είναι σημαντικό να κατανοήσουμε σήμερα

1. Ο ενθουσιασμός γεννήθηκε από την παρτίδα - από μια προσπάθεια να μιλήσει με τη μοίρα? Αυτό εξηγεί τη ζωτικότητα των τελετουργικών και των δεισιδαιμονιών.

2. Η ειλικρίνεια ήταν ανέκαθεν διαδικαστικό ζήτημα: δημόσια έκδοση, επαληθεύσιμη απογραφή, διαιτητής - οι άμεσοι πρόγονοι των σύγχρονων πιστοποιήσεων RNG και των κανόνων σε απευθείας σύνδεση.

3. Η ρύθμιση είναι αναπόφευκτη: όπου υπάρχουν διακυβεύματα και συγκρούσεις συμφερόντων, οι κανόνες, οι έλεγχοι και οι αρμοδιότητες εμφανίζονται εκεί.

Σύντομο γλωσσάριο αρχαίου ενθουσιασμού

Astragalus - κόκκαλο άρθρωσης, πρώιμος «κύβος».

Παρτίδα - μια τελετουργική μέθοδος επιλογής/πρόβλεψης, ο πρόγονος των λαχειοφόρων αγορών.

Αγωνιστική σανίδα - ένα κομμάτι με τσιπς και ρίψεις (το πρωτότυπο του «πίνακα για καλή τύχη»).

Η Αλέα είναι ένας ρωμαϊκός όρος για τυχερά παιχνίδια (και για «επικίνδυνη επιχείρηση» γενικά).

Τα πρώτα τυχερά παιχνίδια ξέφυγαν από πολλά και τελετουργικά, αλλά έγιναν αυτά που γνωρίζουμε σήμερα μέσω των κανόνων, των στοιχημάτων και της θέσης του παιχνιδιού. Ο Αστράγαλος μετατράπηκε σε οστά και κύβους, παρτίδες - σε λαχεία, μετρώντας - σε κάρτες και σύνθετα επιτραπέζια παιχνίδια, διαιτητή - σε ρυθμιστή και ελεγκτή. Η ιστορία δείχνει ένα απλό πράγμα: όπου ο κίνδυνος πλαισιώνεται σε μια έντιμη διαδικασία, το παιχνίδι επιβιώνει αιώνες - από τα οστά των ζώων μέχρι τα ψηφιακά τραπέζια.