فرهنگ و تاریخ

قلمرو کنگو مدرن در تقاطع مسیرهای تجاری آفریقای مرکزی شکل گرفت.

نهادهای با نفوذ قبل از اروپا به وجود آمد در اینجا - لوبا، لوندا، کوبا، و همچنین به عنوان حوزه نفوذ Kngó (کنگو) مردم در غرب ؛ متالورژی، حکاکی چوب، بافندگی و سیستم های خویشاوندی سیاسی توسعه یافته است.

در پایان قرن نوزدهم، این کشور دوره تروماتیک دولت آزاد کنگو را تجربه کرد و سپس کنگو بلژیک شد ؛ استقلال در سال 1960 اعلام شد.

تاریخ پسا استعماری از طریق چهره های پاتریس لومومبا و جوزف موبوتو (دوران زئیر)، درگیری های دهه 1990-2000 و بازسازی دولت پس از آن صورت گرفت.

بافت فرهنگی این کشور چند لایه است: فرانسوی رسمی با Lingala، Swahili، Kikongo و Tshiluba همزیستی دارد.

ماسک های کلاسیک و الگوهای بافته شده کوبا نمونه های نمادین هنر آفریقایی شده اند.

موسیقی یکی از نشانگرهای اصلی هویت است: رومبا و سوکی های کنگو از کینشاسا بیرون آمدند و بر صدای قاره تأثیر گذاشتند. گروه های رقص و صحنه های خیابانی زنده هستند.

در زندگی روزمره، مسیحیت و اعتقادات سنتی ترکیب می شوند، مراسم آغازین، تعطیلات جمعی و سنت شفاهی داستان نویسان مهم هستند.

غذاها به کاساوا، موز پلانتین و ماهی رودخانه بستگی دارد.

با وجود شهرنشینی و چالش های مدرن، شیوه های کمک متقابل جمعی و میراث هنری غنی همچنان پایه و اساس هویت فرهنگی کنگو است.