فرهنگ و تاریخ

قمار در فرهنگ اندونزی مدتها قبل از ظهور قوانین سختگیرانه صورت گرفت: کارت های سنتی و بازی های استخوان در تعطیلات و در جوامع روستایی مورد استفاده قرار گرفت.

با این حال، با تقویت هویت اسلامی و تقویت نقش هنجارهای دینی، هیجان به عنوان یک شر اجتماعی بر خلاف ارزش های اخلاقی و معنوی دیده می شود.

پس از کسب استقلال و به ویژه از پایان قرن بیستم، دولت با حمایت سازمانهای مذهبی به سیاست ممنوعیت کامل روی آورد.

امروزه، حتی اشکال خنثی اوقات فراغت (به عنوان مثال، فال ماهجونگ یا دومینو) تنها بدون نرخ نقدی مجاز است.

در آگاهی جمعی، ایده بازی برای پول با گناه و خطرات اجتماعی همراه است، که یک محیط فرهنگی منحصر به فرد را تشکیل می دهد - مذهبی محافظه کار و ضد حساسیت به هر گونه تظاهرات قمار.