فرهنگ و تاریخ

از لحاظ تاریخی، فرهنگ بازی مغولی در زندگی روزمره عشایری ریشه دوانده است: مسابقات خانوادگی با استخوان های شاگای، تخته و کارت سرگرم کننده، و روح نادام (کشتی، مسابقه اسب سواری، تیراندازی با کمان) یک کد رقابتی بدون هیجان تجاری تشکیل داده است.

در دوران سوسیالیستی، بازیهای پولی به شدت محدود بودند ؛ پس از 1990s، تلاش های محدودی برای تجاری سازی فعالیت های اوقات فراغت در شهرها وجود داشت.

اجماع عمومی محتاطانه باقی ماند: ورزش، سنت و اشکال خانوادگی سرگرمی ارزشمند بود.

مرحله مدرن با ممنوعیت کامل قمار (آفلاین و آنلاین) به پایان رسید، که بردار فرهنگی را در قالب های تفریحی غیر تجاری، جامعه تقویت کرد و فرهنگ توده ای را از هیجان پول دور کرد.