فرهنگ و تاریخ

در دوره پیش از انقلاب، بازی های محلی در شبه جزیره کره وجود داشت (یوت نوری برای تعطیلات، کارت hwatu)، اما در شیوه های قمار DPRK توسط ایدئولوژی و ممنوعیت جنایی به حاشیه رانده شد.

مدل پس از جنگ یک ننگ فرهنگی را شکل داده است: بازی برای پول به عنوان افراط بورژوایی تفسیر می شود و برای شهروندان دسترسی به هیجان بسته است.

استثنائات در طول تاریخ فقط برای خارجی ها ظاهر شد - در هتل های فردی و FEZ، بدون تبلیغات عمومی و با تسویه ارز ؛ آنها یک «فرهنگ بازی» داخلی ایجاد نکردند و در زندگی جمعی ادغام نشدند.

در دوران مدرن، تصویر قمار در DPRK کنترل می شود، شیوه های محیطی به خاطر درآمد ارز خارجی، در حالی که سرگرمی های سنتی (جدول، ورزش، تعطیلات) یک شخصیت غیر پولی و جمعی را حفظ می کنند.