فرهنگ و تاریخ

ازبکستان در تقاطع جاده ابریشم شکل گرفت: سمرقند، بخارا و خیوا برای قرن ها مراکز تجارت، صنایع دستی و علم بوده اند.

دوره تیموریان پایه و اساس مدرسه معماری و علمی (مدرسه، موزاییک، رصدخانه Ulugbek) را بنا نهاد و الگوهای سوزان و پارچه های ikat به نمادهای فرهنگی تبدیل شدند.

در دوران مدرن، خانات بخارا، خیوا و کوکاندا وارد مدار امپراتوری روسیه و سپس اتحاد جماهیر شوروی شدند که شهرنشینی، دو زبانه روسی-ازبکی و نهادهای سکولار را تقویت کرد.

از سال 1991، ازبکستان مستقل به طور فعال در حال بازسازی مناطق تاریخی و توسعه گردشگری، حفظ سنت های محلی، مهمان نوازی و تعطیلات خانوادگی است.

نوروز، پلو، فرهنگ چای، موسیقی makam/shashmakom و همچنین انواع ملی کشتی (کوراش) هویت را تشکیل می دهند.

هنجارهای اجتماعی عمدتا محافظه کارانه و مبتنی بر میراث اسلامی است که در نگرش نسبت به اوقات فراغت و سرگرمی های جمعی منعکس شده است: اولویت فرمت های خانوادگی، صنایع دستی و جشنواره های فرهنگی است و نه سرگرمی های خطرناک.