کازینو رمزنگاری
دنده تورنت
کازینوها در فرهنگ
کازینو فقط یک مکان برای بازی نیست. این یک صحنه زندگی شبانه است که بافت معماری Belle Époque، موسیقی، مد، معاشقه و خطر است. در فرهنگ فرانسه، کازینو به نماد انتخاب و شانس تبدیل شده است: قهرمان همانطور که یک تراشه را روی یک عدد قرار می دهد، سرنوشت را به چالش می کشد. از این رو حضور مداوم کازینو در رمان ها، فیلم ها و نقاشی ها.
ادبیات: از پروست تا سیمنون
پروست هستم. در «جستجو از زمان از دست رفته»، رفت و آمد مکرر Balbek (نمونه اولیه - Kabur/Deauville) نه تنها خاکریز و هتل بزرگ، بلکه کنسرت های کازینو، که در آن جامعه سکولار به موسیقی گوش می دهد، بحث در مورد شایعات بی اساس و «نقش» ماسک های اجتماعی. کازینوی پروست استعارهای از آیین و مشاهده است: پول زیادی به عنوان شهرت و احساسات شرط بندی نمیشود.
فلوبر، موپاسان، کولت. صحنه های ساحل و رفت و آمد مکرر از قرن 19 و اوایل قرن 20 اغلب شامل سالن های کازینو به عنوان یک بخش طبیعی از شب: توپ، قرعه کشی، اتاق کارت. این زمینه ای است که نویسندگان احزاب روانشناختی - حسادت، ادعا می کنند به «وضعیت»، بازی های تظاهر.
«سيمنون». در «Maigret à Vichy» و دیگر اشعار، کازینوها و استراحتگاه های بالنولوژیک تبدیل به ابزار جو می شوند: نور نرم، ارکستر، تکان دادن تراشه ها و محدودیت حرکات، محیط مناسب برای رها کردن شخصیت ها است. شرط دوباره نه تنها پول، بلکه حقیقت در مورد شخص است.
سینما: از ملویل تا دمی و فراتر از آن
«Bob le flambeur» (Ж) -П. ملویل، 1956)
تقریبا پیش از Nouvelle Vague. داستان یک قمارباز قدیمی که رویای سرقت کازینو دوویل را دارد، در نیمه های نقره ای نوآر طراحی شده است. کازینو یک وسوسه و در عین حال مکانیسم سرنوشت است: کد افتخار، شانس و سبک.
«خلیج فرشتگان/خلیج فرشتگان» (ژاک دمی، 1963)
تم کازینو فرانسه ناب. خوب، لباس سفید جین مورو، درخشش سالن ها - و ریتم مسحور کننده رولت. دمی در مورد «برنده شدن» شلیک نمی کند، بلکه در مورد راه وجود است: چگونه هیجان راه رفتن، زبان، ریتم زمانی شخصیت ها را تغییر می دهد. این یک فیلم متنوع در موضوع عشق و اعتیاد است، جایی که کازینو کاتالیزور انتخاب است.
Nouvelle مبهم: به دنبال «بیش از لبه قاب»
کازینو «موج نو» به عنوان نشانهای از مدرنیته و ریسک ظاهر میشود.
کازینوی گدار (ریتم شانس، بداههپردازی، گسست روایت) میتواند استعارهای برای مونتاژ باشد: شرطبندی یک سرسره تیز است.
تروفو و رومر فصل های رفت و آمد مکرر، سالن های رقص، خاکریزها و کافه ها را با همان فرهنگ لغت فرهنگی صحبت می کنند: مورد - به عنوان همکار نویسنده طرح.
برای شابرول (سالنهای بورژوایی، ابهامات اخلاقی)، «بازی» اغلب به استراتژیهای اجتماعی تبدیل میشود.
خارج از نوول مبهم، اما در کنار روح
فیلمهای دهههای ۱۹۶۰ و ۱۹۸۰ این خط را ادامه دادند: در درامهای جنایی و ملودرامها، کازینوها گره تنش هستند. قهرمان می آید تا «همه چیز را در خط» قرار دهد، اما این پیروزی نیست که زندگی را تغییر دهد، بلکه تصمیم در لحظه خطر است.
پیکرنگاری: پوستر، موسیقی، نقاشی
پوستر و پوستر Belle Époque گرافیک لوکس سالن های رفت و آمد مکرر را ترک کرد: توالت های شبانه، گنبدها، پله ها، ارکسترها. کد بصری ظرافت و نور است.
نقاشی کردن رائول Dufy بود بازگشت به Riviera - نژادها، قایق بادبانی و سالن های مجاور به کازینو. برای هنرمندان، این ریتم فصل بود، بازی نور بر روی نما و لباس.
موسیقی و باندپیچی شانسون در مورد نیس، کن و دوویل تصویری از یک «شب طولانی» را ایجاد می کند: aperitif، تانگو/جاز - و رولت برای تلفن های موبایل در جایی در این نزدیکی است. موسیقی اینجا پلی بین سالن و اسکله است.
معنایی «کلیدی»: عجله به عنوان اخلاق و شعر
فرهنگ فرانسوی کازینوها را از طریق مفهوم hasard - "case/lot میخواند. در رمان، این دلیلی است برای شناخته شدن، در فیلم - اپتیک ویرایش و انتخاب، در نقاشی - سوسو زدن نور. بر خلاف «کارناوال برنده» آمریکایی، سنت فرانسوی اغلب از اندازه گیری، مراسم و مشاهده صحبت می کند: بازی بخشی از شب است، نه مرکز جهان.
جغرافیای تصویر: زیبا، دوویل، Engen-les-Bains
خوب بود. تراس ها، نمای سفید، «خلیج فرشتگان»: زبان فیلم دمی به طور جدی به عنوان پایتخت هیجان سینمایی تجویز شده است.
دوویل/تروویل. تفرجگاه، نژادها اسب، جشنواره ها، نور هاله ملویل است - خطر ظریف به تلفن های موبایل از یک ارکستر.
Engen-les-Bains (نزدیک پاریس) شهر آبگرم و صحنه کنسرت شب: نزدیکی آن به پایتخت آن را یک محیط طبیعی برای داستان های معاصر می سازد.
فرهنگی «aftereffect»: سبک، مد، آداب و رسوم
کازینو سکولار یک شب مدون را تشکیل داد: کد لباس، حسن نیت ارائه میدهد به فروشنده، مکث بین پشت، شام قبل/بعد از بازی، کنسرت یا تئاتر در نزدیکی. در سینما، آن را مانند رقص حرکات می خواند، در نثر آن را مانند نشانه گذاری عبارات می خواند. حتی زمانی که نویسندگان اعتیاد را نشان می دهند، زیبایی شناسی باقی می ماند - این «تن فرانسوی» است.
مینی راهنمای مشاهده/خواندن (مجموعه شروع کننده)
1. فیلم ها:- «Bob le flambeur» (1956) - ملویل نویر در کد بازیکن و دوویل.
- خانه «فیلم» دانلود فیلم La Baie des Anges (1963) خوب، ژان مورو و شعر رولت.
- پروست، جلد «بالبک» - کنسرت ها و سالن های کازینو به عنوان یک صحنه اجتماعی.
- Simenon، «Maigret à Vichy» - فضای یک شهر رفت و آمد مکرر با یک کازینو.
- پوسترهای Belle Époque از استراحتگاه های نرماندی و ریویرا ؛ نقاشی رائول دوفی
مسیرهای کینومن
خوب (با توجه به دمی)، شب: پیاده روی → aperitif توسط دریا → سالن تاریخی/موزه → پیاده روی شبانه در امتداد «خلیج فرشتگان».
دوویل (با توجه به ملویل)، آخر هفته: ساحل و نژادها → پوسترها و عکس های قدیمی → شب در کازینو → نوار جاز در خاکریز.
Engen-les-Bains (نزدیک پاریس)، روز هفته: پیاده روی آبگرم → کنسرت در سالن → اتاق بازی → شام در اواخر در تراس.
امروز: نقل قول برای بازسازی
مدیران مدرن و سازندگان کلیپ با میل و رغبت از پله ها، لوسترها، زاویه میز، نمای نزدیک تراشه ها نقل قول می کنند - این فوراً به عنوان «کد فرانسوی» خوانده می شود. "در عصر اوقات فراغت دیجیتال، این کازینو آفلاین با مراسم و آداب و رسوم آن است که دکوراسیون زنده فرهنگ باقی می ماند، جایی که آنها برای بافت و حرکات باز می گردند.
کازینوها در فرهنگ فرانسه به اندازه مراسم، سبک و انتخاب در مورد برنده شدن نیستند. پروست آن را یک آینه اجتماعی، ملویل عرصه افتخار و fatum، دمی شعر عشق و اعتیاد، و Nouvelle مبهم آزمایشگاه فرم و خطر است. بنابراین، پیاده روی در امتداد نیس یا دوویل هنوز هم مانند یک قاب فیلم احساس می شود: شب، نور نما، موسیقی، و - در جایی در اعماق - زمزمه نرم چرخ.