کازینو و مافیا (مکزیک)

مقدمه: چرا «هیجان» و جرم و جنایت در مرز ملاقات کرد

دوران ممنوعیت در ایالات متحده (1920-1933) شهرهای مرزی مکزیک را به یک آهنربا برای نوشیدن و بازی تبدیل کرد: گردشگران آمریکایی به طور گسترده به تیجوانا سفر کردند و کسب و کار مرزی به سرعت با افسانه هایی درباره گانگسترها و طرح های خاکستری رشد کرد. مورخان و روزنامه نگاران خاطرنشان می کنند که در آن زمان بود که تیخوانا به عنوان «بستری» برای سرگرمی های نیمه قانونی توصیف شد، اگرچه بسیاری از داستان های مربوط به «بازدیدهای کاپون» و غیره همچنان بخشی از فرهنگ عامه محلی است و یک واقعیت اثبات شده نیست.

Agua Caliente (1928-1935): لوکس، مخاطرات، و پایان ناگهانی

در 22 ژوئن 1928، کازینو و هتل Agua Caliente در Tijuana افتتاح شد - یک مجتمع بزرگ با یک هتل ~ 500 اتاق، یک زمین گلف، یک هیپودروم و یک کازینو ؛ او به نمادی از دوران مرزی «طلایی» تبدیل شد. این متعلق به سرمایه گذاران آمریکای شمالی همراه با فرماندار وقت باخا کالیفرنیا، آبلاردو ال رودریگز (بعداً رئیس جمهور مکزیک) بود. در سال 1935، رئیس جمهور تازه انتخاب شده Lazaro Cardenas کازینو را ممنوع کرد و مجتمع بسته شد (با این حال، hippodrome ادامه داد و بعدا در قالب دیگری احیا شد).

«Agua Caliente» موضوع تحقیق و کتاب در مورد فساد مرزی «الهام گرفته» از دوران شد ؛ در ادبیات تاریخی علمی و محلی، ارتباطات سرمایه گذاران و مقامات با جزئیات شرح داده شده است، و همچنین پس از آن سلب مالکیت بخشی از اموال در اواخر 1930s.

ممنوعیت بزرگ Cardenas و قوانین تنظیم مجدد

این دوره اصلاحات «اخلاقی» و اجتماعی کاردناس در دهه 1930 بود که قمارخانههای شکوفا را تحت پوشش قرار داد: تعطیلی 1935 ضربه ای به صنعت تیجوانا بود. این خط در قانون فدرال ادامه یافت - Ley Federal de Juegos y Sorteos (1947) یک چارچوب سفت و سخت از فرمت های پذیرفته شده (تساوی، شرط، و غیره) را تأمین کرد و ممنوعیت کیفری هیجان به طور کلی تنها در 1984/1985 برداشته شد، پس از آن مقررات شروع به توسعه تحت نظارت فدراسیون.

منطقه خاکستری و «سایه های طولانی»: بین فرهنگ و اجرای قانون

پس از سال 1947، اشکال قانونی بازی حفظ شد، اما برخی از شیوه ها «به سایه ها» رفتند: میله های مرزی، باشگاه های خصوصی، سیستم های محلی شرط بندی. مطالعات در مورد منطقه مرزی نشان می دهد که چگونه مافیای آمریکایی و مشتریان محلی در سال های مختلف سعی در سرمایه گذاری در تقاضا برای الکل، شرط و نشان می دهد - از ممنوعیت به دوران پس از جنگ.

تراژدی کازینو رویال (مونتری، 2011): وقتی «حفاظت» می کشد

در 25 آگوست 2011، شبه نظامیان کارتل لس زتاس کازینو رویال در مونتری را به آتش کشیدند: 52 کشته و ده ها زخمی. تحقیقات و رسانه ها گزارش دادند که این حمله «مجازات» مالک برای امتناع از پرداخت به اخاذان بود. این واقعه یک شوک برای کشور و یکی از بزرگترین جنایات علیه غیرنظامیان در «جنگ مواد مخدر» بود. برای سال های آینده، او دستور کار امنیتی و کنترل در بخش را تعیین کرد.

آنچه دولت انجام داد: قاب و نظارت

صلاحیت فدرال در قمار باقی می ماند با مرکز: SEGOB/DGJS (وزارت کشور/اداره بازی ها و قرعه کشی) صدور مجوز و نظارت بر بازار. راهنماهای نظارتی مدرن تأکید می کنند که مبنای فعلی قانون 1947 و مقررات آن (2004 و تنظیمات بعدی) است و «دیجیتالی شدن» این بخش در زمینه مجاز نگهداری می شود.

اخلاق تاریخ: درسهایی برای صنعت و بازیکنان

1. شفافیت و صدور مجوز «عقب نشینی» تاریخی در اجرای قانون یک درب مناسب برای جرم است ؛ هر چه رژیم مجاز و حسابرسی روشن تر باشد، فضای کمتری برای «حفاظت» و خشونت وجود دارد.

2. امنیت سایت تراژدی 2011 هزینه نادیده گرفتن تهدیدات را نشان داد: برنامه های تخلیه، خروج اضطراری باز، دوربین ها و تعامل با افسران اجرای قانون، رسمی نیستند.

3. ویژگی های فرهنگی خوشه های مرزی و توریستی از لحاظ تاریخی بیشتر به تأثیرات «خاکستری» آسیب پذیر هستند - آنها نیاز به انطباق عمدا سخت تر و استانداردهای RG دارند.

داستان «کازینو و مافیا» در مکزیک یک قوس از زرق و برق Agua Caliente و افسانه های مرزی به ممنوعیت شدید Cardenas در سال 1935، تمرکز قانونی بیشتر (1947) و تراژدی کازینو رویال (2011)، که به یاد می آورد: تا زمانی که تقاضا و «سوراخ» در نظارت وجود دارد، جرم سعی خواهد کرد وارد صنعت شود. پاسخ قانونی است. اپراتورهای mx، امنیت و شفافیت دقیق، ارسال به چارچوب SEGOB/DGJS فدرال و تحمل صفر برای «حفاظت». این باعث می شود که بازار مدرن به طور قابل توجهی پایدار تر از دوران سالن های «مرزی» رمانتیک باشد.