تصویر کازینو در فرهنگ برزیل

مقدمه: چرا «کازینو» بیش از یک مکان برای بازی است

در برزیل، کلمه کاسینو به مدت طولانی فراتر از جداول قمار رفته است. این رمز حافظه فرهنگی است: چراغهای کوپاکابانا، پرها و تاکسیدوها، ارکسترها و میزبانان رادیویی، شبهای گرم و نوید یک «شماره شاد». حتی زمانی که کازینوهای زمینی در سال ۱۹۴۶ بسته شدند، تصویر آنها در موسیقی، سینما، تلویزیون، مد و افسانههای محلی باقی ماند.

1) شب طلایی ریو: صحنه، صدا، لباس

• صحنه ي جرم. ارکسترهای رادیو ناسیونال، نمایش های پاپ، هنرمندان خارجی و ظهور ستاره های محلی (به طور نمادین - مسیر کارمن میراندا از سالن کازینو به شهرت بین المللی).
• سبک. لباس ساتن، کت و شلوار سفید، دکو هنر داخلی و «براق» پوسترها DNA بسیار بصری است که پوسترهای جشنواره هنوز کپی می کنند.
• مراسم مذهبي. «کازینو شب» ترکیبی از بازی، شام، رقص و نشان می دهد، یک مدل اوقات فراغت بعد از فرمت های تلویزیونی و کلوپ های شبانه به ارث برده است.

2) هسته اسطوره: موسیقی و فیلم

• «شماره سرنوشت» قهرمان نه تنها به تعداد، بلکه به شانس شکستن از سه ماهه خود متکی است.
• "مرحله دیوا. خواننده ای که حرفه اش در سالن کازینو روشن می شود - یک استعاره که به داستان های قبل از جنگ ریو اشاره دارد.
• تدوين موسيقي. ارکستر → رقص → فلش برنده - یک زبان ویرایش که کلیپ ها و تبلیغات هنوز هم استفاده کنید.

3) زبان و استعاره: چگونه کازینو وارد سخنرانی روزمره

PT-BR مکالمه آثار صحنه قمار را از طریق واژگان شانس/خطر (sorte grande، dar sorte، jogo alto، bater banca) ذخیره می کند. مفسران فوتبال و کارناوال به راحتی زبان شرط بندی را برای توصیف درام لحظه ای قرض می گیرند - از این رو احساس می کنند که «کازینو» یک مکان نیست، بلکه راهی برای صحبت در مورد خطر، هیجان و پیروزی است.

۴) تلویزیون به عنوان وارث: «Cassino do Chacrinha»

پس از ممنوعیت سالنهای زمینی، «کازینو» به عنوان یک استعاره در فرهنگ پاپ بازگشت. معروف ترین مثال نمایش «Cassino do Chacrinha» است: بدون رولت، اما همان روحیه عجیب و غریب، مخلوط کردن ژانرها، سر و صدا، درخشش و تماس با مردم است. تلویزیون «کازینو» این ایده را تقویت کرد: کاسینو یک فرمت جشن و نمایش است، نه لزوما شرط بندی.

5) سامبا، کارناوال و «بازی» به عنوان یک سناریوی تجربه

سامبای برزیلی همیشه از طریق داستانهای روزمره قادر به صحبت در مورد ریسک و شانس بوده است. در کارناوال، این شرط بندی سه ماهه در موضوع سال است: کل منطقه «بالا می برد بانک» برای چند دقیقه در Sambodrom. بنابراین، کدهای بصری کازینو (نشانه ها، کارت ها، اعداد «خوش شانس»، لامپ های مادر مروارید) به راحتی با شعر های کارناوال همراه می شوند - هر دو جهان در مورد شانس های دیدنی و کاتارسیس جمعی هستند.

6) افسانه شهری: jogo do bicho و اساطیر خیابانی

قبل و بعد از "دوران کازینو" در فولکلور شهری زندگی jogo do bicho - "قرعه کشی حیوانات"، نماد خطر خیابان "در کنار درب. این زبان اعداد و خرافات (طلسم ها، تاریخ های شاد) را تقویت کرد، که سپس به آهنگ ها، جوک ها و نمایش های تلویزیونی صادر شد. بنابراین هیجان بخشی از اساطیر شهری شده است، حتی بدون سالن های قانونی.

7) پس از 1946: نوستالژی و بازسازی حافظه

• حافظه معماري. ساختمان های تاریخی - از Urka به کاخ های کوهستانی - تبدیل به مناظر برای سینما و تلویزیون، موزه ها و سالن های کنسرت شده اند.
• براق نوستالژیک. مارک ها و جشنواره ها به طور مرتب زیبایی شناسی دهه های 30 و 40 را ذکر می کنند: طلا، آینه، نئون، لباس های زیبا.
• سریال ها و رمان ها تصویر کازینو کمک می کند تا در مورد کلاس ها، نقش های جنسیتی، مهاجرت و «رویای آمریکایی برزیل» بگویید.

8) تصورات مدرن: از تبلیغات تا جریان

• کمپین های تبلیغاتی (تیراندازی برای هنر دکو و «شب ریو»)، فیلم های موسیقی (ترکیبی از سامبا، فانک کاریوکا و «سینما کازینو» نور)، نمایش های تلویزیونی و جریان هایی که هیجان با رقابت جایگزین می شود، و براق با روایت «شانس» و «دستیابی به موفقیت» جایگزین می شود.
• این یک شکل امن و خلاقانه از ارث است: تئاتر ریسک - بدون یک جدول واقعی.

9) لایه اخلاقی: چگونه برای نشان دادن هیجان مسئولانه

از آنجا که تاریخ لحظه ای از ممنوعیت و بحث های مدرن در مورد گروه های آسیب پذیر است، صنایع فرهنگی آموخته اند که تصویر یک کازینو را مسئولانه نشان دهند: تاکید بر صحنه، موسیقی و سبک، و نه عاشقانه سازی اعتیاد ؛ از شانس به عنوان استعاره ای برای خلاقیت، کار و انتخاب به جای «نجات سریع» صحبت کنید.

10) چرا اسطوره نمی میرد

1. موسیقی بودن. فرهنگ برزیل «ریتمیک» است - تصویر کازینو به طور طبیعی در موسیقی و رقص تعبیه شده است.

2. دیداری بودن. شهر «سینما» را دوست دارد - چراغ ها، آینه ها، لباس ها، حرکات بزرگ.

3. روایت شانس. کشوری که در آن آنها عاشق فوتبال و کارناوال به طور مستقیم درک درام از شرط بندی و برنده شدن.

تا زمانی که این ستون ها زنده هستند، کاسینو یک استعاره قدرتمند و مواد برای داستان های جدید است.

نتیجه گیری

«کازینو» در برزیل تنها یک فصل از وقایع قبل از جنگ نیست. این زبان احساسات و تصاویر است که از طریق آن کشور در مورد خود صحبت می کند: در مورد شجاعت، جشن، موسیقی و امید "برای تعداد شما. ممنوعیت 1946 سالن های واقعی را به یک نماد فرهنگی تبدیل کرد و از آن زمان برزیل این «کازینو» هنر را با ظرافت دلخواهی بازی کرده است: بر روی صفحه نمایش، در مرحله، در یک ستون کارناوال و در یک شوخی محاوره ای، جایی که شانس همیشه در جایی نزدیک است، پشت ضرب و شتم فانتزی بعدی.