کازینو رمزنگاری
دنده تورنت
کازینو در برزیل تا سال 1946 (عصر طلایی ریو دو ژانیرو)
1) ورود: پایتخت شب و ویترین نوسازی
بین اوایل دهه 1930 و بهار 1946، ریودوژانیرو در ریتم لوکس شبانه زندگی می کرد. کازینوها فقط سالنهای رولت و باکارات نبودند - آنها کاخهای چند منظوره بودند: مراحل کنسرت، سالنهای رستوران، مد، رادیو و وقایع سکولار. این کار «رویای شهری» برزیل - مدرن، موسیقی، باز به جهان است.
2) پیشینه تاریخی و چارچوب قانونی
در اواخر قرن نوزدهم - اوایل قرن بیستم، قمار در سطح احکام و قوانین شهرداری مجاز یا محدود بود.
در دهه 1930، در پی نوسازی شهری و سیاست فرهنگی، کازینوهای بزرگ تحت شرایط رسمی سختگیرانه «گرم» شدند: کنترل پلیس، مقررات مالیاتی و بهداشتی، محدودیت برای افراد زیر سن قانونی.
دوره کوتاه بود: در حال حاضر در 1946، ممنوعیت در سراسر کشور توسعه صنعت را قطع می کند.
3) جغرافیای زرق و برق: آدرس های کلیدی ریو
کاسینو دا اورکا نماد دهه طلایی است. آرت دکو، چشم انداز خلیج، صحنه برای ستاره های سامبا و نمایش، استودیوهای پخش رادیویی، تخریب های سکولار شبانه.
Copacabana کاخ (salões د jogos) - زرق و برق در ساحل اول: اتاق قمار همزیستی با سالن های رقص، شام در تاکسیدو و تواریخ عکس.
لاپا، فلامینگو، گلوریا - از سالن های نخبگان به «سالن های هنری» با مخاطبان مخلوط: نوازندگان، روزنامه نگاران، دیپلمات ها، ورزشکاران.
در خارج از پایتخت، سالن ها در سائوپائولو و شهرهای رفت و آمد مکرر (از جمله «کاخ ها-هتل ها») چشمک می زنند، اما این ریو بود که ریتم و سبک را تنظیم کرد.
4) اقتصاد صنعت شب
کازینوها یک اکوسیستم کامل ایجاد کردند:- مشاغل مستقیم: croupiers، صندوقداران، maitres، doormen، تکنسین های مرحله، orchestrants، خوانندگان، رقاصان، dressers.
- خدمات مرتبط: آتلیه ها، کارگاه های گل و جواهر، تاکسی ها، چاپگرهای پوستر، هتل ها و حقوق بازنشستگی.
- گردشگری و دیپلماسی: بازدید از خارجی ها، پذیرش هیئت ها، برنامه های شبانه برای مسافران کروز.
- مد شهری و غذا: کدهای لباس شب، منوی آشپزی، فرهنگ کوکتل.
5) طبقه بازی و صحنه های «مجاور»
بازی ها: رولت, یکنوع بازی ورق, «بانک», بزور و با تهدید; اسلات و ماشین آلات مکانیکی - به عنوان یک جاذبه در لابی.
نمایش ها و نمایش ها: ارکسترهای سامبا و کر، گروه های سالن رقص، «ساعت رادیویی» با مخاطبان زنده ؛ دعوت از هنرمندان اروپایی و آمریکای لاتین
بسته نرم افزاری رسانه ها: پوسترها → ستون ها در روزنامه ها → پخش رادیویی کنسرت های مستقیم → مجلات فیلم با وقایع شبانه.
کد رفتار: کد لباس، «کد رفتارهای سکولار»، ممنوعیت بی اختیاری نمایشی - کازینو مراسم تمدن شب را به ارمغان آورد.
6) موسیقی به عنوان عصب از دوران
دوران طلایی کازینوها با اوج سامبا و نمایشهای رادیویی همزمان بود.
Samba-kanson و ارکسترهای بزرگ در قالب سالن ها قرار می گیرند: باز کردن، تعداد ستاره ها، توپ نهایی.
ترکیب و نام این موج (آهنگسازان، خوانندگان، هنرمندان) از طریق رادیو و گرامافون به فرهنگ ملی تبدیل شد.
برای بسیاری از هنرمندان، صحنه های کازینو به آسانسورهای حرفه ای تبدیل شد، از جایی که جاده به سینما و تورهای ملی منجر شد.
7) شهر و زندگی اجتماعی
تقویم فصول: زمستان و بهار - گالاس، تعطیلات کارناوال - برنامه های ویژه ؛ خارج از فصل - مزایای تور.
موزاییک اجتماعی: نخبگان، بوهمیا، روزنامه نگاران، ورزشکاران، اولین "افراد رسانه ای. میزها و لژهای رستوران مکان معاملات و آشنایان هستند.
امنیت و کنترل: پلیس اخلاقی نظارت بر نظم، و مقامات شهرداری نظارت بر مجوز و بسته شدن «سالن های خاکستری».
8) معماری و طراحی
هنر دکو و هنر نو: نما با نئون، سالن های سنگ مرمر، گالری های آینه، صحنه هایی با مکانیک بلند کردن و رمپ های سبک.
تصویر شهری: کازینو «روشن» خلیج و راه ها، تنظیم افق شب ریو، زیبایی شناسی کارت پستال و فیلم های خبری را تعیین می کند.
9) جدال اخلاقی و سیاسی
حتی در سال های «طلایی»، بحث در اطراف کازینو جوش:- حامیان در مورد مالیات، شغل و نمایشگاه گردشگری صحبت کردند.
- مخالفان - در مورد خطرات اخلاقی، تراژدی های خانوادگی، «فساد جوانان».
- چرخش به محافظه کاری پس از جنگ و افزایش نقش گفتمان مذهبی زمینه را برای ممنوعیت کامل 1946 فراهم کرد.
10) چگونه همه چیز به پایان رسید 1946
در بهار ۱۹۴۶، یک فرمان فدرال مبنی بر ممنوعیت قمار، تالارها را به معنای واقعی کلمه در چند روز بست. مجموع:- تعطیلی فوری صنعت و ضربهای به اقتصاد شبانه.
- مهاجرت استعدادها: نوازندگان و هنرمندان به رادیو، تئاتر، کاباره، سینما رفتند.
- رد پای فرهنگی در آهنگ ها، تواریخ، پوسترها و افسانه ها در مورد «شب ریو» باقی مانده است.
11) میراث «دوران طلایی»
کانون موسیقی سامبا و پاپ برزیل از 1930s و 40s هنوز هم در سینما و در مراحل برای تلفن های موبایل.
پیکرنگاری ریو، با دیدگاه های Urca و Copacabana، یک نام تجاری بصری است که عمدتا توسط کازینو ایجاد شده است.
شیوه های شهری - defiles شب، فرهنگ رستوران، زبان سخنرانان سکولار - همچنان بدون رولت زندگی می کنند.
12) مینی گاهشناسی
باهم. XIX-1920s: مجوزهای جزئی، سالن های محلی، هیپودروم ها و قرعه کشی ها.
۱۹۳۰ - اوایل ۱۹۴۰: ظهور کازینوهای بزرگ ریو ؛ مراحل، رادیو، گردشگری.
1946: ممنوعیت فدرال - خاموش شدن فوری.
پس از 1946: رد پای فرهنگی در رسانه ها و نوستالژی، بحث های دوره ای سیاسی در مورد آینده فرمت.
13) چرا این داستان امروز مهم است
این یک درس در اقتصاد شهری است: چگونه یک جمله شب تنها (بازی + موسیقی + غذا + رسانه ها) ریتم یک کلان شهر را تغییر می دهد.
این درس مقررات است: انجماد کوتاه و ممنوعیت ناگهانی نشان می دهد که فرمت های بازی حساس به فضای سیاسی و اخلاقی هستند.
این درس برندسازی کشور است: «شب ریو» به یک تصویر بین المللی تبدیل شده است - و همچنان برای گردشگری و فرهنگ کار می کند.
14) خط پایین
«عصر طلایی» کازینوی ریودوژانیرو یک دوره کوتاه اما تعیینکننده از مدرنیته برزیل است. او زبان زندگی شبانه شهری را ایجاد کرد، مسیرهای شغلی را به نوازندگان و هنرمندان داد، اقتصاد و تصویر بصری پایتخت را تغییر داد. ممنوعیت 1946 به صنعت پایان داد، اما کد فرهنگی را پاک نکرد: ریتم ها، تصاویر و آیین های آن دوران هنوز در موسیقی، سینما و حافظه شهر زندگی می کنند.