(H1): قمار در فرهنگ گوارانی (پاراگوئه)

به زودی

فرهنگ گوارانی از لحاظ تاریخی به سمت بازی های اجتماعی و آیینی (توپ، آنالوگ های دومینو، «kapichu 'á «/payana) گرایش دارد، جایی که شرط افتخار و سرگرمی به جای پول است. هیجان پول در محیط محلی پاراگوئه بعدها خود را نشان داد، عمدتا از طریق سنت های criollo مانند استخوان taba (سرگرم کننده با شرط بندی در نتیجه پرتاب) و togs/bingo عادلانه به نفع جامعه.

بازی مانند یک گوارانی «صحنه اجتماعی»

توصیف قوم نگاری بازی های گوارانی را بدون انگیزه پولی ثبت می کند - به عنوان مثال، kapichu 'á (مربوط به payans) به عنوان «سرگرمی ساده» که در آن شرط ها تقریبا برآورده نمی شوند. تغییرات زیادی وجود داشت، اما انگیزه پولی مرکزی نبود.

علاوه بر بازی های تخته ای/دستی، منابع یک فرهنگ توپ را به یاد می آورند: گوارانی مدتها قبل از فوتبال جهانی توپ را تمرین می کرد. این یک رقابت بود اما نه یک قالب پولی.

نتیجه گیری: در «هسته» تجربه گوارانی، بازی یک ارتباط اجتماعی (خانواده، محله، تعطیلات) است و نه خطر پرداخت.

جایی که «هیجان» واقعی ظاهر شد (با نرخ)

1) تابا سنت کریولو

تابا - پرتاب یک استخوان (ramming) مانند «knucklebones», با توجه به نتیجه که آنها استدلال/شرط بندی ساخته شده; در سراسر «کمپین» آمریکای جنوبی، از جمله در پاراگوئه شناخته شده است. توصیف ها بر حضور نرخ ها، گاهی اوقات قابل توجه است ؛ در بعضی جاها بازی برای پول ممنوع بود.

با توجه به موزه های بازی و مقالات منطقه ای، این بازی به عنوان مرز بین شانس و مهارت (مسیر، «chita «/» pansa «، و غیره) تفسیر شده است.

2) tombolas عادلانه/یکنوع بازی شبیه لوتو و «احزاب مردمی»

در زندگی عامیانه پاراگوئه، tombolas و bingo در تعطیلات محله/مدرسه رایج هستند - بلیط با قیمت ثابت، جوایز «برای خانواده»، و درآمد حاصل از آن به نیازهای جامعه می رود. این هیجان اجتماعی است: سهام کوچک است، تاکید بر تعطیلات و خیریه است.

3) سان خوان Ára تعطیلات

تعطیلات تابستانی سن خوان نمادی از فرهنگ بازی (ಜೆzhoka کامبوچی، ಜೆkherei پایلا و غیره) است. برخی از آزمون های قدیمی (آتش، «toro candil») امروزه در ایمنی محدود هستند، اما بخش «عادلانه» زندگی می کند - با بازی ها، گاهی اوقات با قرعه کشی/قرعه کشی.

«مخاطرات مردم» امروز: زبان، فوتبال و زندگی روزمره

«استخر» فوتبال در میان دوستان/همکاران یک فرم کم خطر معمول از هیجان است: کمک های کوچک، جوایز نمادین «در نوع» (پیتزا/asado).

زبان گوارانی همچنان واسطه احساسات و هویت در ورزش و بازی است: از ارتباطات روزمره تا مناسبت های ملی (کمپین ها، شعارها، شعارها). استفاده از گوارانی در فرهنگ عامه بر جامعه بازی تأکید دارد، اگرچه این امر مستقیماً به هیجان مربوط نمی شود.

مرز بین سنت و ریسک کجاست ؟

• لازم به ذکر است که اگر نرخ ها افزایش یابد، بدهی ها ظاهر می شود، بازی به صورت محرمانه یا تحت تاثیر افراد زیر سن قانونی قرار می گیرد.
• در نمایشگاه/تعطیلات، قوانین شفاف (قیمت بلیط، هدف از بودجه)، جوایز خانوادگی به جای یک کش و سخت 18 + برای هر شرط نقدی مناسب هستند. این به دنبال منطق «سود جامعه» و کاهش آسیب است.

توصیه هایی به سازمان دهندگان و مارک ها (ادغام دقیق)

1. به معنای «پول آسان» نیست. "اگر از عناصر گوارانی استفاده می کنید، مراسم جلسات (tereré، موسیقی، صنایع دستی) را در مرکز قرار دهید، و نه تشدید شرط ها.

2. UX دو زبانه دستورالعمل ها/پوسترها - به زبان اسپانیایی و با درج کوتاه در گوارانی ؛ قوانین و محدودیتهای واضح

3. جوایز «برای خانواده»، اهداف خیریه - همانطور که در سنت tomball/bingo.

4. امنیت و احترام کلیشه های خندق و مقدس سازی ؛ هنگام استفاده از نمادها با استادان/جوامع محلی مشورت کنید.

5. بازی مسئولانه با طراحی. محدودیت های قابل مشاهده، مکث، یادآوری ؛ محرومیت افراد زیر سن قانونی از هر مکانیک پول.

مرجع قالب کوتاه

«هیجان» در فرهنگ پاراگوئه که ریشه در گوارانی دارد، در درجه اول یک بازی عمومی، زبان و جشن است. شرط بندی پولی در حاشیه (taba، tombola) ظاهر می شود و تابع معنای اجتماعی است. اگر شما اندازه گیری، شفافیت و احترام به نمادهای گوارانی را حفظ کنید، سرگرمی های محلی یک پلت فرم هویت و همبستگی باقی می ماند - بدون تبدیل شدن به یک منبع آسیب.

منابع و منابع: آثار قوم نگاری در بازی های گوارانی (kapichu 'á/payana)، انتشارات وزارت فرهنگ در مورد «لگد زدن به توپ» در گوارانی، مواد مرجع در تابا (به عنوان یک بازی شرط) و روزنامه نگاری در مورد تحول سان خوان آرا و سنت های عادلانه در پاراگوئه.