کازینو رمزنگاری
دنده تورنت
کازینو در فرهنگ آسیایی - ماکائو و سنگاپور
مقدمه: یک صحنه، سناریوهای مختلف
آسیا به یک فرمول قمار کاهش نمی یابد. ماکائو از لحاظ تاریخی رشد شهرستان «در اطراف جدول» - با چهارم از بازی ها، نمادهای موفق باشید و اتاق VIP. سنگاپور به استراحتگاه های یکپارچه متکی است: کازینو به عنوان بخشی از مجموعه - همراه با موزه ها، غذا، رویدادهای MICE و جاذبه های خانوادگی. هر دو مدل به یک درخواست پاسخ می دهند - یک خطر فرهنگی قابل قبول به یک تجربه حق بیمه تبدیل شده است.
1) ماکائو: «شهر بازی» در کد فرهنگی چینی
ماتريكس فرهنگي.
نمادهای رفاه (طلا، یشم، ماهی، قرمز، «اعداد خوش شانس») از قوس های ورودی تا تزئینات فرش در طراحی نفوذ می کنند.
موقعیت اجتماعی و «چهره» (میانزی) تقاضا برای فضاهای خصوصی را افزایش می دهد: سالن های VIP، محدودیت های بالا، مدیران شخصی.
قله جشن (سال نو قمری، و غیره) افزایش «تقویم» هیجان - با نیاز اخلاقی برای بازاریابی محدود.
تجربه شهری
محله های تاریخی، معابد قدیمی، میراث پرتغالی - پس زمینه برای استراحتگاه های جدید با نشان می دهد، گالری های خرید و رستوران ها از سرآشپزها معروف است.
آبشاری از جاذبه های داخل استراحتگاه (تاسیسات آبی، اجراها، مناطق تعاملی) مهمان را تمام روز «زیر سقف» نگه می دارد.
منوی بازی و ریتم.
باکارات ملکه جنسیت است ؛ علاوه بر این - رولت, چماق یا شلاق چرمی, sic بو, ببر اژدها.
دو تمپو: یک سالن جرم سریع و یک مراسم VIP «آهسته» با مکث، مذاکرات، خدمت.
منطق اقتصادی
پیش از این - نقش بزرگی از واسطه ها (اپراتورهای مسافرتی) و جریان های مرزی ؛ سپس به مخاطبان شفاف تر، خانواده و MICE تبدیل می شود.
رشد در سهم درآمد غیر بازی: خرده فروشی، غذا، سرگرمی برای صاف کردن چرخه.
2) سنگاپور: «شهر رفت و آمد مکرر» با قطب نما از مسئولیت
ایده یک اقامتگاه یکپارچه
کازینو به یک مجموعه چند منظوره ساخته شده است: مراکز نمایشگاه، هتل ها، رستوران ها، موزه ها، مناطق خانوادگی، باغ ها و عرشه های مشاهده.
رعایت دقیق و محدودیت های اجتماعی برای ساکنان، بازی را به یک گزینه کنترل شده تبدیل می کند و نه هسته اصلی هویت شهر.
تن فرهنگی.
زیبایی شناسی مینیمالیسم و «مهندسی بالا»: شیشه، آب، پانوراما.
«شهر فرصت» به جای «شهر فورچون»: تاکید بر جلسات کسب و کار، فن آوری، هنر و غذا ؛ کازینو یکی از لنگرها است، نه مرکز جهان.
از راه مهمون
سناریوی روز کاری/نمایش شبانه: کنفرانس ها و نمایشگاه ها (MICE)، شام در آشپز، جلسه کوتاه در سالن.
سهم بالایی از خانواده و گردشگری فرهنگی → تقسیم بندی دقیق بازاریابی و UX بدون فشار.
3) ماکائو در مقابل سنگاپور: که در آن همگرایی و واگرا
عمومی:- خدمات حق بیمه، آیکون های معماری، تنوع درآمد خارج از جداول، غذاهای بین المللی و تقویم نمایش.
- مسیر مهمان: از فضاهای فتوژنیک به مناطق خصوصی «آرام».
- ماکائو «قلب» تاریخی نام تجاری شهری است.
- سنگاپور یک ماژول برابر در سازندگان شهر عملکرد است.
- ماکائو یک عادت فرهنگی «مراسم موفق باشید»، تقویت VIP و قله تعطیلات است.
- سنگاپور یک چارچوب سفت و سخت برای ساکنان است، با تمرکز بر MICE و خانواده.
- ماکائو - «شانس، وضعیت، سنت».
- سنگاپور - «نوآوری، طراحی، مسئولیت».
4) UX و طراحی: چگونه فرهنگ رابط را شکل می دهد
ماکائو:- پالت گرم، قرمز/طلا، زیور آلات رفاه، الگوهای «شاد».
- صحنه صدا «پالس شانس» ؛ لنگرهای بصری برای محتوای عکس ؛ تدارکات VIP (آسانسور مستقیم، ورودی های جداگانه).
- گالری های شیشه ای سرد، تاسیسات آب، پانوراما ؛ ناوبری از طریق نور و هوا.
- دستیارهای دیجیتال، یادآوری بی نظیر زمان، نقشه های پیچیده و صف های «هوشمند».
5) غذا، نمایش و خرید: یک زبان که همه می فهمند
رستوران های ستاره سرآشپز و غذاهای ملی راهی برای ترجمه «شانس» به طعم و ارتباطات اجتماعی است.
نمایش های نمایشی، تاسیسات هنری، باغ های آسمان و نمایش های آبی، «پل» عاطفی برای مخاطبان غیر بازی است.
گالری های خرده فروشی به عنوان «مناطق آهسته» بین رویدادها عمل می کنند و بازدید را بدون فشار تصمیمات بازی گسترش می دهند.
6) بازی مسئول: مشخصات آسیا اعمال می شود
ابزارهای پیشفرض:- محدودیت های زمان و بودجه داوطلبانه، زمان بندی، مشاهده قوانین و شانس دو کلیک.
- برچسب زدن به مواد تبلیغاتی و عدم وجود «روایت های دوگون» تهاجمی.
- اصطکاک های نرم UX: یادآوری ها، سوئیچ های مکث، احتمال و کمک واریانس چیست.
- مشارکت خانواده در خود حذفی (که در آن پذیرفته), خطوط تلفن, آموزش کارکنان به «تشخیص بیش از حد گرم».
- تغییر در تمرکز به اوقات فراغت MICE/خانواده باعث کاهش وابستگی به یک بخش باریک و پر خطر می شود.
7) برای صنعت: آنچه دو مدل آموزش می دهند
اگر شما یک اپراتور یا توسعه دهنده هستید:1. اکوسیستم> سالن. موفقیت طولانی مدت از همکاری حاصل می شود: نمایش، غذا، خرده فروشی، هنر، MICE.
2. محلی سازی فرهنگی نمادهای شانس، تعطیلات، زبان وضعیت - بدون کلیشه ها و با احترام به اخلاق.
3. UX-صداقت. قوانین و احتمالات - در کنار دکمه «قرار دادن». دسترسی آسان به محدودیت ها
4. خانواده و کسب و کار هرچه لنگرهای غیر بازیکن قوی تر باشند، مدل در بحران ها پایدارتر است.
اگر مهمان هستید:- روز را به عنوان یک مسیر تجربه برنامه ریزی کنید، نه یک «مسابقه میز»: نمایشگاه/موزه → شام → نمایش → جلسه کوتاه.
- محدودیت ها را در پیش بگیرید، مکث کنید و یک فرمت را انتخاب کنید که خلق و خوی را حفظ می کند و نه از بین بردن آن.
8) چک لیست تفاوت کوتاه (یادداشت)
نام تجاری: ماکائو «پایتخت بازی» است ؛ سنگاپور یک «شهر تفریحی» است.
مخاطبان: ماکائو - سهم قوی از مخاطبان آسیایی سنتی + VIP ؛ سنگاپور ترکیبی بین المللی از MICE، خانواده ها و گردشگران حق بیمه است.
طراحی: ماکائو - نماد شانس، پالت گرم ؛ سنگاپور - با تکنولوژی بالا، پانوراما، آب.
چارچوب اجتماعی: ماکائو یک عادت فرهنگی «مراسم موفق باشید» است ؛ سنگاپور - کنترل دسترسی سخت برای ساکنان.
درآمد: هر دو تنوع ؛ سنگاپور در ابتدا نسبت بیشتری از مجریان غیر بازیکن داشت.
نتیجه گیری: دو راه برای یک کیفیت
ماکائو و سنگاپور در جاده های مختلف به هیجان خاصی رسیده اند. اولی با دقت سنت و موقعیت را تقویت کرد و شهر را به صحنه خوش شانسی تبدیل کرد. دوم، یک شهر طراحی را به ارمغان آورد، جایی که بازی فقط یک جنبه از یک تجربه زیبایی شناختی است. هر دو مدل ثابت می کنند که پایداری در آسیا بر حساسیت فرهنگی، تنوع و بازی مسئولانه ساخته شده است - این است که چگونه شانس سبک می شود و شب به یک مراسم به یاد ماندنی تبدیل می شود.