هیجان در صنعت فیلم قرن بیستم

هیجان یکی از «سینمایی ترین» توطئه های قرن گذشته است. این در کدها (کارت، چیپس، رولت) ساده است و در معانی بی نهایت است: شانس در برابر محاسبه، سیستم در برابر شخصیت، وسوسه در برابر اخلاق. قرن بیستم به سینما یک ریتم جدید از شهر، نئون و موسیقی پول داد - و با آنها یک گالری کامل از بازیکنان قهرمان، تقلب، bookmakers و صاحبان کازینو. این مقاله تکامل هیجان صفحه نمایش است: زیبایی شناسی، فیلم های کلیدی، تکنیک های تنش و چگونه صنعت در مورد آزادی و اعتیاد از طریق زبان شرط بندی صحبت کرد.

1) ریشه ها: سینمای صامت، اکسپرسیونیسم و پیشگویی از بازی (1900-1920)

سینمای اولیه روانشناسی وسوسه و شانس را حتی قبل از تدوین ژانرها مطالعه کرد. صفحه نمایش خاموش به کلوزآپ دست ها، چهره ها، حرکات جذب می شد - اینگونه بود که گرامر بصری بلوف متولد شد. اکسپرسیونیسم آلمانی سایه، مورب، موسیقی مزاحم و یک شکل دستکاری را اضافه کرد: بازی تبدیل به یک استعاره برای قدرت بر سرنوشت شد. هیجان در اینجا فقط کارت نیست ؛ این یک ساختار وسوسه و کنترل پیش بینی احزاب نوآر آینده است.

عناصر دوره کلیدی:

تضاد نور و سایه به عنوان تفسیر اخلاقی ؛
مناظر هیپرتروفی به عنوان «فشار سیستم» ؛
بازی به عنوان راهی برای نشان دادن از دست دادن هویت.

2) کد هیز، نوآر و زیبایی شناسی سوء ظن (1930-1950)

در هالیوود، نوآر با باران، چراغهای جلوی کورکننده، صدا و خطاهای مهلک همراه بود. کازینو ها و بازی های زیرزمینی اغلب به گره های طرح تبدیل می شوند: پول، جرم و اشتیاق در اینجا همگرا هستند. با معرفی کد Hays، انکار اخلاقی سخت تر شد: فیلم می تواند با وسوسه درخشش داشته باشد، اما سیستم" نیاز به محاسبه دارد. بنابراین کانن بوجود آمد: بازیکن برنده صحنه است، اما سرنوشت را از دست می دهد.

ایده ها و تکنیک ها:

بلوف به عنوان یک ساختار دراماتیک (قهرمان حقیقت را پنهان می کند و به موقع می کشد) ؛
نور «از بالا» بالای پارچه سبز - metron ولتاژ بصری ؛
شخصیت های زن به عنوان عوامل خطر و آزادی، تضعیف وضعیت موجود.

فیلم های مرزی:

«Bob le flambeur» (1956) توسط ژان پیر ملویل - یک پل به hepister اروپا و نئون آینده ؛
The Cincinnati Kid (1965) یک کتاب درسی روانشناسی پوکر است که در آن چشم های نزدیک از خود کارت مهم تر است.

3) «کلاهبرداری های بزرگ» و موج جدید انضباط (1960-1970)

دهه شصت و هفتاد این کلاهبرداری را به عنوان ارکستراسیون ریسک به صفحه نمایش آورد. سیستم پست کلاسیک هالیوود به قهرمانان اجازه می داد مبهم تر باشند و پایان ها کمتر اخلاقی باشند. ویرایش عصبی تر شده است، صدا مستند تر است، و بازی یک میدان از استراتژی اجتماعی است.

عناوین و درس های کلیدی:

Ocean's Eleven (1960) - کازینو به عنوان صحنه ای برای سرقت شیک و جاز.
«کلاهبردار» (1961) و «رنگ پول» (1986) - بیلیارد به عنوان یک خواهر بومی پوکر: نظم و انضباط بانک رول، شخصیت، هزینه اعتماد به نفس.
«استینگ» (1973) - کلاهبرداری به عنوان باله: ویرایش، موسیقی، آیین اعتماد و خیانت.
California Split (1974) - زندگی روزمره بازیکن: اعتیاد در فینال نیست، بلکه در تار و پود زندگی روزمره است.
قمارباز (۱۹۷۴) - شرط بندی به عنوان راهی برای پیدا کردن لبه زندگی.

چه چیزی از لحاظ فنی در حال تغییر است:

برنامه های طولانی و ویرایش «پنهان» تقویت حضور ؛
واقع گرایی صدا (کلیک تراشه، سرفه خشک مخاطب) به عنوان یک حقیقت جدید.

4) نئون، مافیا و اقتصاد وسوسه (1980-1990)

اواخر قرن بیستم سینما لاس وگاس را به عنوان یک اسطوره - نه فقط یک شهر، بلکه یک ماشین برای پردازش خواسته ها. زیرساخت هیجان به جلو آمد: مدیریت، امنیت، «حکومت خانه»، منشاء پول. دوربین نه تنها میز را بررسی می کند، بلکه دفتر پشتی را نیز بررسی می کند: چه کسی شمارش می کند که جاسوسی می کند، چه کسی آثار را پاک می کند. هیجان متوقف می شود شور و شوق تصادفی و تبدیل به یک صنعت با قوانین.

فیلم ها و حقه های آنها:

Atlantic City (1980) یک شهر کازینو به عنوان یک شخصیت بالغ است.
«رنگ پول» (1986) - مربی/یادگیرنده: انتقال تکنیک ریسک.
«مرد بارانی» (1988) - یک جاده از طریق وگاس به عنوان یک آزمایشگاه پرسنل از احتمالات و آیین های بازی.
«کازینو» (1995) - آناتومی کازینو: از فلور به گزارش ؛ سبک نئون، کاهش سرعت و صداهای پشت صحنه.
«Rounders» (1998) - تولد دوران پس از شوروی و پس از اینترنت پوکر: نی، مدیریت بانکداری، نظم و انضباط.

زیبایی شناسی دوره:

نئون و شیشه به عنوان نمادی از شفافیت/توهم ؛
steadicam-passes از طریق سالن - اثر شرط مداوم ؛
موسیقی متن فیلم به عنوان ولتاژ «مکان نما» (بیت، موج دار شدن، تیک تاک).

5) مسیرهای جهانی: نه فقط هالیوود

قرن XX - زمان جهانی شدن هیجان بر روی صفحه نمایش.

فرانسه: ملویل و پس از - پوکر/سرقت به عنوان یک مدرسه از محدودیت و کد افتخار.

ایتالیا و اسپانیا: هیجان در ملودرام و زمینه سیاسی حک شده است ؛ شرط بندی نوعی سرنوشت است، نه فقط سرگرمی.

هنگ کنگ و ژاپن: فیلم های ماکائو، درام های یاکوزا - ترکیبی از افتخار، وظیفه و تظاهرات مراسم روی میز.

اروپای شرقی: هیجان به عنوان یک استعاره برای کمبود و «بلوف زندگی» تحت قوانین سختگیرانه سیستم.

6) چگونه سینما تنش صحنه های «بازی» را ایجاد می کند

بصری:

از نزدیک دست، سپس چشم - نظم مهم است: این است که چگونه بیننده می خواند لمسی، و سپس روانشناسی ؛
نور نقطه از بالا - جدا جدول، ایجاد یک «حقیقت عامل» ؛
ترکیب دایره - دوربین می رود در اطراف میز، ما «نزدیک» در مراسم.

ویرایش صدا:

ترکیبی از «سالن آرام» و کلیک لهجه تراشه - مترونوم خطر ؛
چسب های دروغین (نشان دادن واکنش، پنهان کردن نقشه) - بلوف نصب ؛
مکث قبل از باز کردن - کنترل تنفس بیننده.

دراماتیک:

شرط به عنوان یک انتخاب اخلاقی، نه حساب ؛
«وظیفه/جرم/عشق» - سه نیروی کشش قهرمان ؛
قیمت برنده شدن همیشه بالاتر از پول است: احترام، آزادی، نام.

7) اقتصاد نمایندگی: از عاشقانه به مقررات

همانطور که صنعت بالغ می شود، فیلم ها از رمانتیک شدن شانس به گفتمان قوانین حرکت می کنند: انطباق، مشاهده، «چشم خدا» بالای میز. کازینو روی صفحه نمایش قرن بیستم در حال حاضر یک شرکت است، جایی که الگوریتم شانس در داخل ساخته شده است. قهرمان می تواند یک بار برنده شود، اما ارزش مورد انتظار در خانه باقی می ماند - و فیلم صادقانه این را با تغییر تعادل در فینال برجسته می کند.

8) جنسیت، طبقه، مهاجرت

توطئه های قمار قرن بیستم لایه های اجتماعی را نشان می دهد:

مردانگی در حد - بررسی وضعیت و خطر ؛
نقش های زن از کلیشه آژانس «کشنده» (مربیان، شرکا در بازی، سازمان دهندگان کلاهبرداری) بیرون می آیند.
اپتیک مهاجر - وگاس و آتلانتیک سیتی به عنوان آسانسور شانس اجتماعی و تله در همان زمان.

9) خط اخلاقی: مسئولیت در مقابل اعتیاد

سینمای قرن بیستم بارها و بارها تخته پرش اعتیاد را نشان می دهد: زمانی که شرط بندی نه یک ابزار انتخابی بلکه یک مراسم فرار است. حتی در شیک ترین کلاهبرداری ها، آکورد نهایی یک هشدار است: مرگ یک رابطه، از دست دادن یک چهره، خالی بودن برنده شدن. هیجان صفحه نمایش به ما می آموزد که بین بازی به عنوان یک رشته رشته و بازی به عنوان یک مارپیچ خود تخریب تمایز قائل شود.

10) میراث قرن 21

پایان قرن بیستم («کازینو»، «Rounders») خلاصه شده است: هیجان دیگر فقط یک مورد نیست، بلکه یک اکوسیستم با قوانین، مشاهدات و ریاضیات است. در قرن بیست و یکم، رابط های آنلاین و بازارهای جدید به این اکوسیستم اضافه خواهند شد، اما زبان تنش - نزدیک، سکوت قبل از باز کردن، کلیک تراشه ها - باقی خواهد ماند. این قرن بیستم است که کانونی را تعیین می کند که تمام سینمای «داستانی» مدرن به نوعی به آن باز می گردد.

برای مربیان، سردبیران و تولید کنندگان

نئون و نوآر: ۱۵ فیلم درباره هیجان از ملویل تا اسکورسیزی

ماژول آموزشی: مینی سخنرانی «احتمالات و ویرایش: چرا بلوف روی صفحه نمایش کار می کند».

کارگاه مرحله: تجزیه و تحلیل «نزدیک - مکث - کالبد شکافی» در مراجع از 1960s-1990s.

قرن بیستم هیجان را به یک زبان جهانی سینما تبدیل کرد: از طریق نقشه ها و رولت، آن را در مورد طبقه، هویت، حرص و طمع، امید و نظم و انضباط صحبت کرد. صفحه نمایش به ما آموخت که این بازی نه تنها شرط بندی روی میز است، بلکه شرط بندی روی خودتان است: هنگامی که یک پرونده علیه شما می رود، شما چه کسی هستید و آماده هستید که به خاطر یک نام، عشق یا آزادی ریسک کنید.