کازینو رمزنگاری
دنده تورنت
قمار در ادبیات: از داستایوفسکی تا همینگوی
مقدمه: چرا بازی طرح است
ادبیات به طور مداوم به هیجان باز می گردد، زیرا شرط بندی یک مدل فشرده از انتخاب است. در یک صحنه - آزادی و سرنوشت، عقل و حرکت، محاسبه و خرافات. از میزهای کارتی سالن های سن پترزبورگ گرفته تا کافه های غربی و رولت های پاریسی، نویسندگان نه پول بلکه شخصیت را مورد بررسی قرار دادند: وقتی همه چیز را می توان در یک حرکت تصمیم گرفت، فرد چه کاری انجام می دهد.
1) صحنه روسی: نقشه ها، سنگ و «شخصیت روسی»
پوشکین - «ملکه پیک»
هیجان در اینجا کمتر یک بازی و بیشتر مراسم وسواس است. هرمان متقاعد شده است که جهان به کد مخفی «سه کارت» تسلیم می شود و برای ایمان به کنترل بیش از حد - جنون می پردازد. پوشکین انگیزه اصلی سنت کلاسیک را معرفی می کند: پیروزی شانس بر غرور عقل.
گوگول - «بازیکنان».
کمدی متقلبان نشان می دهد که میز کارت تئاتر فریب است، جایی که مهارت شمارش نیست که برنده می شود، بلکه میزانسن اجتماعی است. گوگول هیجان را به سطح اخلاق ترجمه می کند: چه کسی «بازی» خواهد کرد.
لرمانتوف - «Stoss» (قطعه).
شیاطین رمانتیک و سردی شانس در طرح بازی «مرگبار» یافت می شود: در اینجا عرشه ابزار سرنوشت است، نه اوقات فراغت. زیبایی شناسی یک استعداد تاریک سرنوشت گرایی است.
تولستوی - قسمت کارت از «جنگ و صلح».
دالوخوف و نیکولای روستوف دو اخلاق ریسک را نشان می دهند: یک تکنیک پیروزی بدبینانه و یک اعتقاد ساده به شانس. درس تولستوی هوشیار است: هیجان نه کیف پول، بلکه عزت را از بین می برد.
داستایوفسکی - «بازیکن»
یک رمان مهم در مورد اعتیاد به رولت. برای الکسی ایوانویچ، این بازی نوعی تأیید خود است، تلاشی برای اثبات اراده خود به جهان و پولینا. روانشناسی با دقت ناپیوسته شرح داده شده است: چرخه امید → به دست آوردن → سرخوشی → «دوگون» فروپاشی. در اینجا، برای اولین بار، یک ایده کلیدی فرموله شده است: هیجان در مورد پول نیست ؛ این در مورد یک جنگ نارسیسیستی با واقعیت است.
2) چشم انداز اروپا: پول، افتخار و ماسک های اجتماعی
بالزاک - «کمدی انسانی»
صحنه های کارت نشانگر کلاس هستند. هیجان بخشی از اقتصاد اشتیاق است: جایی که سرمایه و شهرت به طور متقابل تعبیه شده اند. برنده شدن اغلب یک فقدان اخلاقی است.
ماپاسان - داستانهای کوتاه
موپاسان یک بازی دارد - میکروسکوپی از امیدهای بورژوایی: شرطهای کوچک، رویاهای بزرگ، سقوطهای ناگهانی. لحن مهم است - همدردی بدون رمانتیک شدن.
استفان تسوایگ: بیست و چهار ساعت در زندگی یک زن
رولت موتور یک لحظه، تقریبا دیوانه و به همان اندازه سریع پشیمانی است. هیجان تأثیری است که خود را به عنوان عشق/نجات پنهان می کند.
توماس مان - «کوه سحر و جادو» (زندگی کارت از آسایشگاه).
این بازی پس زمینه مکالمات در مورد سرنوشت اروپا است: نظم و انضباط در برابر وسوسه، نظم در برابر آنتروپی. میز بازی تبدیل به استعارهای از تاریخ میشود.
3) جهان انگلیسی-آمریکایی: مرزها، ورزش و «حق ریسک»
همینگوی - از بازی، راهبه و رادیو به خورشید نیز افزایش می یابد.
هم «کازینو» کمتر، اخلاق ریسک بیشتر است. گاو نر، ماهیگیری، شکار، پوکر و یا حمل و نقل کردن قسمت یک شبیه ساز از stoicism: ایستاده شانس و بلند شدن از جدول در زمان. قهرمانان او نه برای برنده شدن، بلکه برای نگه داشتن یک ضربه.
فیتزجرالد - «گتسبی بزرگ» (پس زمینه زیرزمینی «اقتصاد شانس»).
هیجان در اینجا سایه ای از یک دوران است که پول سریع و بازی های غیرقانونی اسطوره ثروت را سوخت می کند. شرط تصویر است، جایزه پوچی است.
نوار و پالپ.
چندلر و همت دارای لانه های کارت هستند - فضاهایی که قوانین قوی نوشته شده اند. این بازی یک راه برای تست فساد در شهر است.
4) انگیزه ها و آرکه تایپ ها: چه چیزی از قرن به قرن تکرار می شود
نگران امتياز بودم. او به «سیستم» اعتقاد دارد، به دنبال نظم در هرج و مرج است (Pushkin، Dostoevsky، Zweig).
شولر/ماسک نابغه مهندسی اجتماعی: برنده با «خواندن» مردم، نه کارت (Gogol، noir).
خيلي رمانتيکه. قرار می دهد «قلب»، تراشه نیست (تولستوی، Maupassant).
شانس رواقی. عدم قطعیت را بدون توهم می پذیرد (همینگوی).
موتیف های تکراری:- توهم کنترل. سیستم در مقابل شانس
- برنده شدن قیمت از دست دادن پول: از دست دادن خود/عزیزان.
- فرهنگ عامه کارت/رولت. خرافات، اعداد «گرم» و «سرد» زبان خودفریبی هستند.
- بازی به عنوان اعتراف سر میز، قهرمان «نقاب را برمیدارد» سریعتر از زمان بازجویی.
5) روانشناسی و اخلاق: آنچه تجربه هنر می آموزد
ادبیات نشان می دهد چرخه اعتیاد به شرایط بالینی: «آستانه ورود - امید، آستانه خروج - شرم».
نویسندگان شجاعت (تمایل به زندگی با عدم اطمینان) را از بی پروایی (تلاش برای از بین بردن احتمال) جدا می کنند.
بهترین متون ابزاری برای خواندن خودتان ارائه می دهند: جایی که شرط من بر معنی است، جایی که در نفس است.
6) مینی کانن و «مسیر خواندن»
1. پوشکین، «ملکه پیک» آرکتایپ شانس مرگبار است.
2. گوگول، «بازیکنان» - جامعه شناسی فریب.
3. تولستوی، «جنگ و صلح» (صحنه های کارت) - اپتیک اخلاقی.
4. داستایوفسکی، «بازیکن» - روانشناسی اعتیاد (باید بخواند).
5. Zweig، «بیست و چهار ساعت در زندگی یک زن» - تاثیر رولت.
6. همینگوی، «و خورشید افزایش می یابد» + داستان - stoicism خطر.
(اختیاری: بالزاک - در مورد قیمت اجتماعی ؛ فیتزجرالد/نوآر - در مورد شهر و هیجان سایه.)
7) از صفحات به صفحه نمایش و پشت
سازگاری فیلم با یک کد بصری ثابت شد: نور، مخملی، زمزمه شرط، نزدیک دست. اما این متن است که چیزی را که دوربین انتخاب نمی کند، می دهد: یک مونولوگ داخلی برای یک ثانیه قبل از شرط بندی. این قدرت ادبیات است که خواننده را به یک نویسنده مشترک از خطر تبدیل می کند.
8) پاسخ مدرن: چرا کلاسیک مربوط به امروز
در عصر جریانهای کلیپ و «لحظات لغزش»، کلاسیک به یاد می آورد: برنده شدن کسل کننده است، قیمت جالب است. پوشکین و داستایوفسکی در مورد تله های خود فریب، همینگوی - در مورد شأن یک مکث هشدار می دهند. این متون به تمایز ماجراجویی از اعتیاد و آزادی از «دوگون» کمک می کند.
9) «یادداشت خواننده» عملی (و بازیکن)
به دنبال انگیزه قهرمان در صحنه باشید: او واقعا روی چه چیزی شرط می بندد - پول، عشق، غرور ؟
از زبان بهانه ها تجلیل کنید - اینگونه است که چرخه ضرر و زیان متولد می شود.
درس همینگوی را به یاد داشته باشید: توانایی دور شدن، بالاترین شکل برنده شدن است.
در زندگی، از ابزارهای ذهنیت استفاده کنید: محدودیت های زمان/بودجه، شکستن، بازی تنها با اپراتورهای مجاز، رها کردن «dogons».
نتیجه گیری: شرط بندی مانند یک آینه
از داستایوفسکی تا همینگوی، ادبیات ثابت می کند که هیجان آینه ای از اراده انسان است. کسی سرنوشت را در او می بیند و می سوزد، کسی - فتنه انگیزی و ماسک، کسی - تمرین در انعطاف پذیری. برای خواندن در شرط بندی است برای آموزش نقوش خود را. و اگر زندگی یک بازی با اطلاعات ناقص است، پس بهترین استراتژی که توسط کلاسیک ها آموزش داده می شود این است که خود را با دقت مدیریت کنید و به موقع بگویید: «عبور».