Კულტურა და ისტორია

ისტორიულად, ლიბიაში არ განვითარდა აზარტული თამაშების საკუთარი კულტურა.

კოლონიურ და ადრეულ პოსტკოლონიურ პერიოდებში ცალკეული კლუბები და დახურული დარბაზები ძირითადად არსებობდა, როგორც დასვენება უცხოელებისთვის და ადგილობრივი ელიტისთვის ტრიპოლში და ბენგაზში.

რელიგიური ნორმებისა და აკრძალვის სახელმწიფო პოლიტიკის კონსოლიდაციით, ნებისმიერი იურიდიული თამაშის სცენა გაქრა: დახურულია კაზინო და ტოტალიზატორები, სოციალურად მიუღებელია განაკვეთების საზოგადოებრივი პრაქტიკა.

ყოველდღიურ ურბანულ ცხოვრებაში დაცულია მხოლოდ დასვენების არააზარტული ფორმები - ნარდები (tawla), დომინო, რუქები და ჭადრაკი კაფეში, ფულადი განაკვეთების გარეშე.

2011 წლის შემდეგ, კულტურული ვექტორი არ შეცვლილა: საზოგადოებრივი მორალი, რელიგიური ნორმები და სამართლებრივი აკრძალვა ქმნის აზარტული თამაშების ინდუსტრიის სტაბილურ არარსებობას, როგორც კულტურული ლანდშაფტის ნაწილს.