Კულტურა და ისტორია

აზერბაიჯანი ჩამოყალიბდა კავკასიისა და მცირე აზიის კვეთაზე, აერთიანებდა თურქულ ენას სპარსულ-ისლამურ ტრადიციასთან.

შუასაუკუნეების ცენტრები - დერბენტი, შემახი, ბაქო - განვითარდა შირვანშაჰების მახლობლად, მოგვიანებით საფავიდებისა და კავკასიური ხანატების ორბიტაში.

ისლამმა (ძირითადად შიიტური ტრადიცია) აისახა არქიტექტურაში - შირვანშაჰების სასახლიდან და ქალწული კოშკიდან ქარავანამდე.

ხატიური სიმბოლოებია ხალიჩა (ყარაბაღის სკოლები, კუბა, შირვანა), მუგამის ხელოვნება, აშიგის პოეზია, ნოვრუზი, ჩაის და გარნეტის კულტურა.

XIX - XX საუკუნის დასაწყისში ნავთობის ბუმმა ბაქო ინდუსტრიულ და მრავალეროვნულ ცენტრად აქცია; საბჭოთა პერიოდმა მოუტანა ურბანიზაცია, მასობრივი განათლება და მუსიკის, თეატრისა და კინოს ძლიერი სცენა.

1991 წლის შემდეგ ქვეყანა ხაზს უსვამს კულტურულ იდენტურობას, აღადგენს ისტორიულ კვარტალებს და ავითარებს ფესტივალებს, ინარჩუნებს მრავალენოვანი და სტუმართმოყვარეობის ტრადიციებს.