Კულტურა და ისტორია

ისტორიულად, მიანმარში აზარტისადმი დამოკიდებულება განისაზღვრება ტერავადინის ბუდიზმით: ფულის თამაში აღიქმება, როგორც სათნოებისა და სოციალური რისკების წყაროსგან განადგურება.

კოლონიურ ხანაში გამოჩნდა აზარტული ორგანიზებული ფორმები (ლატარიები, მორბენალი ტოტალიზატორები), მაგრამ პოპულარულ კულტურაში ისინი არ ფესვგადგმულან.

დამოუკიდებლობის მოპოვების შემდეგ, სახელმწიფომ თანმიმდევრულად შემოიფარგლა აზარტული პრაქტიკა, შეინარჩუნა მხოლოდ ვიწრო დასაშვები ფორმატები (სახელმწიფო საბჭო) და კრძალავდა მოქალაქეების მონაწილეობას კაზინოში.

თანამედროვე „თამაშის“ გზა გადადის ტურიზმსა და საზღვრებში: კაზინოები ორიენტირებულია უცხოელებზე სასაზღვრო ქალაქებში, ხოლო ქვეყნის შიგნით დომინირებს ტრადიციული არა აზარტული გასართობი - chinlone (როტანგის ბურთთან თამაში), ფესტივალები, ცეკვები და თეატრალური წარმოდგენები.

სოციალური კონსენსუსი იგივე რჩება: დასვენების კულტურული ფორმების შენარჩუნება და კომერციული აღელვების შენარჩუნება საზოგადოებრივი ცხოვრების პერიფერიაზე.