Kultura i historia

Historyczna tożsamość Burundi powstała wokół scentralizowanego królestwa i instytucji mwami, a następnie przeszedł okres kolonizacji niemiecko-belgijskiej i niepodległości w 1962.

Pamięć konfliktów końca XX wieku i programy pojednania są dziś połączone z odrodzeniem tradycji i rozwoju miejskiego Bujumbura i stolicy administracyjnej Gitega.

Podstawą kodeksu kulturowego jest kirundi (wraz z francuskim i angielskim), poezja ustna i słynny „Królewscy bębniarze Burundi”: rytualne zespoły z ogromnym „ingoma” ustawić rytm na święta i narodowe festiwale.

Rzemiosło żyje w codziennym życiu - w koszyku tkania, tkania, rzeźbienia drewna i ceramiki, w którym czytane są geometryczne ozdoby i naturalne motywy.

Kuchnia opiera się na bananach, roślinach strączkowych, manioku i rybach z jeziora Tanganika; gastronomia uliczna to kozie skewery i sezonowe owoce.

Współczesna scena łączy folk i Afropop, teatr i kino, chóry szkolne i kościelne; diaspora muzyków wzmacnia most między tradycją a globalnymi rytmami.

Jest to obraz kraju, w którym święty dźwięk perkusji i technik rzemieślniczych dogaduje się z nową sztuką mediów i urbanizacją.