Kultura i historia

Erytrea powstała na skrzyżowaniu Morza Czerwonego i Rogu Afryki: wczesne kontakty ze starożytnym światem, wpływy królestwa Aksum i portów handlowych Massawa/Assab.

W czasach nowożytnych region przeżywał okresy osmańskie i egipskie, następnie włoską kolonizację (pod koniec XIX-1941), brytyjską administrację i federację z Etiopią (1952), która przekształciła się w aneksję (1962) i długą wojnę o niepodległość, która zakończyła się w 1993 roku.

Kod kulturowy jest wielowarstwowy: arabski i angielski są używane obok tygrysa i tygrys; największe społeczności to Tigrinya, Tigre, Afar, Sakho, Bilin, Nara, Kunama i Rashayda.

Tradycje chrześcijańskie (Teuahedo Erytrejski Kościół Prawosławny, katolicy) współistnieją z islamem; w życiu codziennym ważne są ceremonie kawy, injera i duszone zygzaki, rzemiosło wyżyn i przybrzeżne praktyki rybne.

Asmara - „mały Rzym” - słynie z architektury modernistycznej i Art Deco i jest uważany za symbol miejskiej tożsamości kulturowej.

Rytmy muzyczne Guaila, tańce świąteczne, szacunek dla starszych i wspólna wzajemna pomoc łączą starożytne tradycje Morza Czerwonego z nowoczesną tożsamością narodową.