Kultura i historia

Eswatini jest jednym z niewielu państw afrykańskich, które zachowały monarchię, gdzie kultura ludu suazi pozostaje centrum tożsamości narodowej.

Korzenie historyczne - konsolidacja klanów pod władcami domu Dlamini; w okresie kolonialnym kraj ten był brytyjskim protektoratem (jako Suazi) i uzyskał niepodległość w 1968 roku; w 2018 roku król Mswati III zwrócił historyczną nazwę „Eswatini”.

SiSwati jest głównym językiem, obok angielskiego w sferze biznesowej.

Kluczowe obrzędy to Inquala (festiwal „pierwszych owoców” i odnowienie władzy) i Umhlanga (Reed Festival), z tańcami, bębnami i tradycyjnymi kostiumami; męskie sibhaka tańce i kobieta inkhwan są popularne.

W życiu codziennym zauważalne są wzory wspólnej solidarności, systemu tinhundla, symbolicznej roli bydła, rzemiosła (tkactwo, rzeźba, tkaniny) i „ula” chaty.

Współistnieje chrześcijaństwo z tradycyjnymi wierzeniami; scena muzyczna łączy w sobie polifonię chóralną, bębny i współczesne gatunki.

Kultura gościnności i festiwali tworzą „żywy kalendarz” królestwa, przyciągając turystów i utrzymując ciągłość.