Kultura i historia

Historycznie Libia nie rozwinęła własnej kultury hazardu.

W okresie kolonialnym i wczesnych okresów postkolonialnych, oddzielne kluby i sale wewnętrzne istniały głównie jako działalność rekreacyjna dla cudzoziemców i lokalnych elit w Trypolisie i Bengazi.

Wraz z konsolidacją norm religijnych i państwową polityką zakazu zniknęła każda prawna scena gier: kasyna i zamiatarki są zamknięte, publiczna praktyka zakładów jest społecznie nie do przyjęcia.

W codziennym życiu miasta przetrwały tylko nietypowe formy wypoczynku - backgammon (tawla), domino, karty i szachy w kawiarniach, bez zakładów pieniężnych.

Po 2011 roku wektor kultury nie uległ zmianie: moralność publiczna, normy religijne i zakaz prawny stanowią stały brak branży hazardowej w ramach krajobrazu kulturowego.