Kultura i historia

Historyczne korzenie marokańskiej sceny hazardowej są związane z europejską obecnością i kosmopolitycznym duchem wybrzeża.

W pierwszej połowie XX wieku życie klubu Casablanca i Marrakech, a także status Tangier jako strefy międzynarodowej, utworzyły „świecki” obraz gry: salony, rundy, hipodrome zakłady.

Po uzyskaniu niepodległości wektor przeszedł na bardziej konserwatywną normę społeczną: praktyki prawne zachowały się w formie państwowych mandatów (loteria/sport) i kasyn kurortów koncesyjnych zintegrowanych z infrastrukturą hotelową ośrodków turystycznych.

W codziennej kulturze miejscowi są zdominowani przez „towarzyskie” gry bez ryzyka pieniężnego - tawla (backgammon), domino, karty - w ramach rytuału kawiarni wraz z muzyką (gnawa, chaabi) i tożsamością piłkarską.

Tak więc dwoistość została zakorzeniona: dla turystów - kasyno i scena kurortu wieczornego; dla Marokańczyków - kawiarnie, sport i rodzinne wakacje bez zakładów.