Kultura i historia

Historia kulturalna Namibii zaczyna się od ludów San i Damara; ich obrazy skalne i petroglypsy (np. Tweifelfontein) ustawić starożytną warstwę sztuki.

Później powstały wspólnoty ovambo, herero, nama, kavango i himba - z własnymi językami, stylami i rzemiosłem (himba ma ocher i wiklinowe fryzury, herero ma eleganckie sukienki wiktoriańskie).

Pod koniec XIX i na początku XX wieku terytorium to była niemiecka kolonia, potem mandat południowoafrykański; w 1990, kraj uzyskał niepodległość i stolicy Windhoek.

Oficjalnym językiem jest angielski, oshiuambo, afrikaans, niemiecki, khokkhoegovab i inne są powszechne w życiu codziennym.

Architektura Swakopmunda i Luderitza zachowuje cechy germańskie, a pustynia Namib wraz z aksamitnością stała się częścią symboliki narodowej.

Żywa kultura to shambo i „miasteczko” muzyka, taniec, woodcarving, tkanie, i w gastronomii, kapana (smażone mięso uliczne), mahanga (proso), ryby i gry.

Festiwale turystyczne i targi rzemiosła w Windhoek i Etosha Park utrzymują tradycje i jednoczą wielojęzyczne społeczeństwo.