Kultura i historia

Historia Rwandy rozciąga się od scentralizowanego królestwa z instytucją mwami do okresu kolonizacji niemiecko-belgijskiej, niepodległości w 1962 roku i tragedii ludobójstwa przeciwko Tutsi w 1994 roku.

Pamięć i odbudowa stały się fundamentem nowoczesnej tożsamości, z corocznych wydarzeń „Kwibuka”, sądów i dialogów społecznych, a praktyka obowiązkowych „Umuganda” szabat wzmacniający ideę jedności i wzajemnej pomocy.

Kodeks kulturowy opiera się na języku Kinyarwanda (wraz z angielskim, francuskim i suahili), poezji ustnej i muzyki: od instrumentu strun inang do tańca energetycznego „Intore”.

Rzemiosło jest rozpoznawalne przez geometryczną sztukę „Imigongo” i „agaseke” - wiklinowe „kosze świata”.

W życiu codziennym ważne są tradycje mleczarskie (mleko pocałowane), banany i manioka; w ubraniach - strój „umushanana”.

Współczesna scena kulturalna opiera się na festiwalach i rytuałach łączących przyrodę i dziedzictwo: ceremonii Kvita Izina (nazwa goryli), festiwalach sztuki i ruchu filmowym w Hillywood.

W ten sposób powstaje wizerunek kraju, w którym pamięć o przeszłości łączy się z urbanizacją, digitalizacją i rozwojem branży twórczej.