Kultura i historia

Oś historyczna kraju to osada Wielkiego Zimbabwe (XI-XV wiek), centrum handlu złotem i kością słoniową, która nadała nazwę państwu i jego kamiennej architekturze.

Później pojawiły się stany Mutapa i Rozvi; w XIX wieku, Ndebele pod Mzilikazi utworzyli własną tradycję polityczną na południowym zachodzie.

Era Brytyjskiej Kompanii Południowej Afryki i Południowej Rodezji ustąpiła miejsca jednostronnej „deklaracji niepodległości” białego reżimu (1965) i wojnie o wyzwolenie; 18 kwietnia 1980 roku Zimbabwe ogłosiło niepodległość.

Pamięć „Chimureng” - walka o wolność - stała się ważną częścią tożsamości narodowej.

Kod kulturowy jest polifoniczny: z 16 języków urzędowych, Shona i Ndebele są najczęstsze (wraz z angielskim).

Muzyczne serce - mbira dzavadzimu, marimba, banery bębnowe i gatunek chimurenga; sungura i ewangelia są również popularne.

W sztuce wizualnej, kamienna rzeźba Shona jest światowej sławy, a Ndebele są znane z geometrycznego malarstwa mieszkań i ozdoby beaded; Kosze bingi i rzeźba drewna są zauważalne w rzemiosła.

Naturalne i święte krajobrazy - Victoria Falls (Mosi oa Tunya), granitowe kopuły Matobo i obrazy skalne - są osadzone w pamięci kulturowej.

W codziennej kuchni dominuje sadza z warzywnym „rozkoszy”, mięso i ryby (w tym capenta z Karaibów).

Jest to obraz kraju, gdzie starożytny kamień i nowoczesna scena miejska brzmią w jedności.