Ekonomia i statystyka

Japoński rynek gier hazardowych jest formalnie oparty na „dozwolonych” kategoriach i jest faktycznie podzielony na cztery duże strefy dochodu.

Największym segmentem jest pachinko/pachislot: dziesiątki tysięcy hal i miliony urządzeń zapewniają lwią część przychodów, chociaż długoterminowy trend jest stopniową stagnacją z powodu demografii, trudniejszych zasad i konkurencji ze smartfonem.

Drugi blok to kontrolowane przez państwo sztafety: wyścigi konne (JRA/NAR), keirin (tor rowerowy), wyścigi łodziowe (kyōtei) i auto/moto racing - stabilne źródło wpłat do budżetów i funduszy, z rosnącym udziałem zakładów online poprzez oficjalne aplikacje.

Trzecim filarem są loterie (takarakuji), tradycyjnie popularne i promowane przez gminy.

Czwartym kierunkiem jest zintegrowane kurorty (IR) z kasynami: są to megaprojekty inwestycyjne przeznaczone do turystyki, MICE i efekt mnożnikowy dla gospodarki regionalnej po uruchomieniu.

Obciążenia podatkowe i quasi-podatkowe są wysokie: operatorzy płacą opłaty i odliczenia do funduszy powierniczych, a wygrane w niektórych kategoriach podlegają opodatkowaniu od gracza.

Kanały sprzedaży przechodzą na cyfrowe: rosną płatności bezgotówkowe i usługi mobilne, choć nadal dominują w trybie offline.

Profil popytu tworzą osoby dorosłe i odbiorcy w wieku; środki odpowiedzialne za zabawę (limity, samodzielne wykluczenie, KYC/AML) są stale zwiększane.

Kluczowe trendy do 2030 r.: umiarkowany spadek pachinko, wzrost kanałów internetowych dla legalnych zamiatarek i loterii, a także wkład IR w turystykę, zatrudnienie i powiązane branże usług.