Kultura i historia

Historycznie, stosunek do hazardu w Mjanmie jest ustalony przez buddyzm Theravadin: granie za pieniądze jest postrzegane jako odwrócenie uwagi od cnoty i źródło ryzyka społecznego.

W epoce kolonialnej pojawiły się zorganizowane formy podniecenia (loterie, zamiatarki na biegu), ale nie są one zakorzenione w kulturze popularnej.

Po uzyskaniu niepodległości państwo konsekwentnie ograniczało praktyki hazardowe, zachowując tylko wąskie dopuszczalne formaty (gosloteria) i zabraniając udziału obywateli w kasynach.

Nowoczesny sposób „gry” jest przeniesiony na turystykę i granice: kasyna skupiają się na cudzoziemcach w miastach przygranicznych, podczas gdy tradycyjna rozrywka bez hazardu - chinlone (gra z rattanową piłką), festiwale, tańce i spektakle teatralne dominują wewnątrz kraju.

Konsensus społeczny pozostaje taki sam: utrzymanie kulturowych form wypoczynku i utrzymanie ekscytacji handlowych na peryferiach życia publicznego.