Kultura i historia

Filipińska kultura gier została ukształtowana przez skrzyżowanie wpływów hiszpańskich i amerykańskich oraz lokalnych praktyk.

Tradycyjna piosenka (cockfighting) stała się symbolem podniecenia ludowego, podczas gdy loterie i zamiatarki rozwinęły się w miastach.

Wraz z utworzeniem nadzoru państwowego, przemysł wyszedł z „penumbra”: pojawiły się licencjonowane sale, później - zintegrowane ośrodki Manili i klastrów regionalnych (Clark, Cebu).

Kultura popularna (kino, muzyka, fiestas) zapisała wizerunek gry w ramach wypoczynku, ale współczesna polityka podkreśla odpowiedzialność: ograniczenia reklamowe, KYC/AML, kampanie edukacyjne, a także zakaz kontrowersyjnych formatów internetowych (na przykład e-sabong).

Rezultatem jest połączenie jasnej tradycyjnej tożsamości „gier” z surowymi zasadami oraz skupienie się na turystyce i MICE.