Kultura i historia

Terytorium Turkmenistanu jest starożytnym skrzyżowaniem tras przyczep kempingowych: od starożytnej Partii i miast Minów do średniowiecznej epoki Seldżuków.

Koczownicze korzenie tureckie tworzyły kulturę jurtów, hodowli koni (Akhal-Teke), epiki baksha i ozdoby szkół plemiennych dywanów.

W czasach nowożytnych, region wszedł na orbitę Imperium Rosyjskiego i ZSRR, po otrzymaniu uprzemysłowienia, cyrylicy i instytucji świeckich.

Po 1991 roku nacisk został przeniesiony na symbole narodowe, odrodzenie języka turkmeńskiego (oddział Oguz) i rozwój miejski Aszgabatu na dużą skalę.

sunnicki islam współwystępuje z państwowym kursem świeckim; tradycje rodzinne są ważne, Nowruz, rzemiosło (tkanie dywanów, biżuteria), kuchnia na bazie ziarna i mięsa.

Kodeks kulturowy to szacunek dla starszych, gościnność i żywa wizualna tożsamość ozdób i architektury białego marmuru.